۴ راه حل برای عادت دادن کودک به خوابیدن در تخت خواب خودش

وقتی برای کودکم یک تخت بزرگ آماده کردم و خواستم آنجا بخوابد، فکر می کردم او با اسباب بازی هایش در تخت بازی می کند، صبح او را بیدار می کنم و همه چیز سر جای خودش خواهد بود. اما واقعیت از رویای من خیلی دور بود. واقعیت این بود که فرزندم نصفه شب من را وادار می کرد تا او را پیش خودم بخوابانم. امید من برای خواباندن او در تخت خودش از دست رفت. چون من و همسرم نمی خواستیم همیشه با کودکمان بخوابیم، مجبور بودیم به دنبال راه حلی باشیم!

چند ایده برای اینکه فرزندمان را وادار کنیم در رختخواب خودش بخوابد

۱٫ روی اهمیت خوابیدن پدر و مادر در یک تخت تاکید کنید

نحوه صحیح و درست خوابیدن نوزاد و بهترین حالت خوابیدن کودک چیست؟

دختر کوچولوی ما معمولاً به تختخواب ما می آمد و باعث می شد که شوهرم مجبور شود تخت را ترک کند! ما نمی خواستیم او در تخت ما باشد و از طرفی نمی توانستیم زمانی که می خواستیم با هم بگذرانیم او در اتاق ما باشد. اگرچه درک این مسئله برای بچه ها مشکل است، ما سعی کردیم به فرزندمان بفهمانیم که روابط مادر و پدر نیز مهم است.

۲٫ کودک را متوجه کنید که محل خواب او کاملاً امن است

داستان جالب: خانه اجاره ای ما درهایی دارد که اصلاً قفل ها بسته نمی شوند. دختر ما در باز کردن درها با گذاشتن اسباب بازی ها و کتاب روی هم خیلی باهوش بود. ما اوایل با خیال راحت او را در اتاق می خواباندیم و او نصف شب از خواب می پرید و سرگردان می شد. وقتی در طول شب از خواب بیدار می شد و جایی روی تخت ما برای خودش پیدا نمی کرد، در اتاق نشیمن روی زمین یا در اتاق ما زیر میز می خوابید. خیلی وقت ها شده بود که او را در اتاقش پیدا نمی کردیم و به شدت نگران می شدیم. بنابراین ما تاکید کردیم که او در جای امنی می خوابد و نیمکتی برای او در اتاق خودمان گذاشتیم.

۳٫ در ابتدا با کودک برخورد شدید نکنید

ما اجازه می دادیم او روی تخت ما بخوابد، او را در آغوش می گرفتیم و او خوب به خواب می رفت. بعد از چند شب، دخترمان را تشویق کردیم تا روی تخت خودش بخوابد، و بله به او وعده جایزه و شکلاتی که می خواست را می دادیم.

۴٫ به طور محکم روی انتخاب های سالم تاکید کنید

در نهایت ما به او گفتیم که به سرعت در حال رشد است و باید روی تخت خودش بخوابد. اینکه بخواهد همچنان روی نیمکت اتاق ما بخوابد باعث می شد که دیگر نتواند بدن خود را کاملاً صاف کند و دراز بکشد. بله؛ بعد از شنیدن این چیزها نگاه و اشک های او طوری بود که انگار فکر می کرد من اصلاً او را دوست ندارم، اما ما روی حرف خودمان ماندیم.

ما هنوز به نتیجه دلخواه نرسیدیم، اما در نهایت موفق می شویم. هنوز هم بعضی روزهایی که صبح زود از خواب بیدار می شوم می بینم دختر کوچکم روی نیمکت اتاق ما خوابیده است و تمام تلاش خودش را می کند که حرف خودش را عملی کند. اما همیشه یادآوری می کنم که من مادر هستم و او نیست. این مرحله برای همیشه طول نمی کشد.