سندروم بچه دوم یا میانی- هر چیزی که باید در مورد آن بدانید

چندین دهه است که این باور وجود دارد که کودکان میانی به اندازه بزرگ ترین و کوچک ترین فرزند، توجه کافی دریافت نمی کنند. این مساله ممکن است در خانواده مشکل خاصی ایجاد نکند، اما برای پیشگیری از بروز مشکلات خانه باید مراقب باشید. در این پست از وبسایت  nininama در مورد سندروم فرزند میانی یا دوم، علائم و راههای غلبه بر آن توضیح داده می شود.

سندروم فرزند میانی چیست؟

سندروم فرزند میانی یا دوم، اختلالی را توصیف می کند که در آن فرزند دوم (در صورتی که فقط دو خواهر و برادر وجود داشته باشد) یا فرزند میانی (در صورت وجود سه خواهر و برادر) از وجود خواهر و برادر خود تأثیر منفی می بیند. این اختلال ممکن است در صورتی رخ دهد که والدین کوچک ترین فرزند را لوس کرده و تمام مسئولیت ها را به بزرگ ترین فرزند می دهند، در حالی که به فرزند میانی توجه کمتری شده و مسئولیت های کمتری به او واگذار می شود.

اولین دندان بچه ها چه زمانی در می آید و برای مراقبت از دندان بچه ها چه نکاتی را باید رعایت کرد؟

در کتاب «ترتیب تولد» نوشته شده توسط روانشناس کوین لمن، گفته شده است: وقتی کودکان بین دو خواهر و برادر خود یا در موقعیتی که احساس نادیده گرفته شدن می کنند، گرفتار می شوند، متحمل رنج زیادی می شوند. ممکن است یک کلمه در مورد این رنج با شما صحبت نکنند، اما با رفتارشان ناراحتی خود را نشان دهند.

آیا تمام کودکان از سندروم فرزند میانی رنج می برند؟

همه کودکان میانی از سندروم فرزند میانی رنج نمی برند. با این وجود، اگر والدین نسبت به یک فرزند علاقه شدید داشته باشند، این مسئله به یک مشکل تبدیل می شود. در خانه هایی که والدین به همه بچه ها توجه کرده و به نیازهای همه فرزندانشان که هرکدام شخصیت های مختلف و نیازهای متفاوتی دارند، گوش می دهند، کمتر این سندروم مشاهده می شود.

علائم و نشانه های سندروم فرزند میانی

فرزند میانی ​​یا دوم می تواند این علائم را داشته باشد. به دنبال این نشانه ها باشید و متوجه شوید که چرا فرزندتان با آنها دست و پنجه نرم می کند.

۱٫ اعتماد به نفس پایین و حسادت

اگر فرزند میانی یا دوم با کودک کوچک تر مقایسه شود، باعث کاهش عزت نفس او می شود. اگر او در بین فرزندان شما چالش برانگیزتر است، ممکن است به طرز ناآگاهانه به فرزند دوم خود بگویید که از خواهر و برادر بزرگتر خود یاد بگیرد. این مقایسه آنها را به سمت حسادت سوق می دهد و نزدیک شدن به آنها را دشوار می کند. سعی کنید بیش از حد کودکان را با هم مقایسه نکنید. نتیجه این کار ممکن است این شود که خواهرها و برادرها هر دو از یکدیگر بیزار شده و عزت نفس و روحیه پایین تری خواهند داشت.

۲٫ بدون هدف هستند

اگر توجه والدین بر روی خواهر و برادرهای بزرگتر و کوچکتر متمرکز شود، ممکن است کودکان میانی هدف خود را در زندگی از دست بدهند. این عدم توجه، آنها را بی هدف کرده و باعث عدم وجود مهارت های اجتماعی می شود.

۳٫ احساس می کنند که کسی از آنها هیچ انتظاری ندارد

اگر از این کودکان قدردانی نشود، احساس می کنند که خانواده هیچ انتظار از آنها ندارد. این کودکان احساس می کنند که در انجام هیچ کاری خوب نیستند و انتظار ندارند که اشخاص به آنها مسئولیت هایی بدهند.

ویژگی های سندروم فرزند میانی

دونالد دبلیو ریچاردسون، مدیر کلینیک در مرکز مشاوره نورت شور، در کتاب «ترتیب تولد و شما»، مدعی است که کودکان میانی ممکن است در مورد هویتشان دچار سردرگمی شوند و به همین دلیل احساس گرفتار شدن در بین خواهر و برادرهای بزرگتر و کوچکتر از خودشان می کنند.

این مسئله از دیدن خواهر و برادرهای خود و تمایل به شبیه به آنها شدن ناشی می شود. اولین مسئولیت تان به عنوان والدین در جلوگیری از بروز سندروم فرزند میانی، درک روش منحصر به فرد زندگی هر کودک در جهان است. به عنوان مثال، کودکی ممکن است برونگرا باشد که خود را به خوبی نشان می دهد، در حالی که کودک درون گرا از تعاملات اجتماعی دوری می کند. گوش دادن دقیق به کودکان کمک می کند که تا درک کنید که چگونه می توانید به تک تک فرزندان خود نزدیک شوید.

۱٫ مشتاق محبت شما

فرزند دوم ممکن است به همان روش فرزند اول، به عشق و محبت شما پاسخ ندهد. اگر تصور می کنید که فرزند خردسال، شما را دوست ندارد یا توجه بیشتر شما را می خواهد، درباره آن فکر کنید. او به همان اندازه که می توانید به او محبت کنید، به محبت شما نیاز دارد. او احتمالاً در تلاش است تا به شما نشان دهد که از میزان عشقتان به خودش راضی نیست و از شما عشق بیشتری می خواهد. وقت سپری کردن به طور خاص با هر کودک، حتی اگر تنها ۱۰ دقیقه در روز باشد، می تواند به حل این مشکل کمک کند.

۲٫  تلاش می کند تا توجه تان را جلب کند

کودکان میانی ممکن است از طریق پرسیدن سوالات زیاد یا درخواست کمک در هر کاری، توجه شما را جلب کنند. این کودکان ممکن است از انجام برخی از کارها خودداری کرده و به والدین یا خواهر و برادرهای خود، به میزان زیاد تکیه کنند. آنها می توانند بداخلاق بوده و کارهایی انجام دهند که توجه شما را به خود جلب کند.

۳٫ از مقایسه متنفر هستند

هنگامی که فرزندان خود را با هم مقایسه می کنید، فرزند دوم ممکن است برعکس آنچه را که می خواهید، انجام دهد. از مقایسه خواهران و برداران با هم اجتناب کنید. فرزند دوم در معرض خطر بیشتر برای مشکلات عاطفی است، به خصوص اگر احساس کند که دوست داشته نمی شود و یا به او کم توجهی می شود. عدم توجه کافی به نیازها، رشد و دستاوردهای او همچنین باعث می شود او احساس بی انگیزگی کند. هرکاری که برای فرزندان دیگر انجام می دهید، برای فرزند دوم یا میانی ​​خود نیز انجام دهید. به این کودکان کمک کنید تا درک کنند که مانند سایر فرزندانتان برای شما ویژه هستند.

۴٫ درون گرا یا برون گرا

ممکن است عزت نفس پایین به دلیل عدم توجه کافی والدین تا حدودی ایجاد شود. ممکن است در نهایت بچه هایی با عزت نفس کم از مردم دور شده و از معاشرت پرهیز کنند. عزت نفس پایین ممکن است منجر به ابراز خشم و تحریک پذیری شود.

۵٫ رقابت خواهران و برادران

رقابت در بین خواهران و برادران یک تجربه معمولی طبیعی است که اگر والدین توجه خود را بر نیازهای کودکانی با نظم و روحیه متفاوت متمرکز نکنند، ممکن است تشدید شود. ممکن است احساسات منفی مداوم بین خواهران و برادران ایجاد شود. ممکن است این احساسات منفی، احساسات مثبت و زیربنایی عشق را تحت تاثیر قرار دهد.

عوامل شروع کننده احتمالی سندروم کودک میانی

کودک دوم می تواند به تفاوت در نگرش شما را در اوایل زندگی توجه کند. این مساله احتمالاً بر عزت نفس او تأثیر می گذارد و همچنین باعث ایجاد رقابت خواهر و برادر می شود. این مساله ممکن است منجر به سندرم فرزند میانی در فرزندتان شود. اگرچه دلیل اصلی می تواند عدم توجه باشد، اما دلایل دیگری وجود دارد که می تواند کودکان میانی ​​یا دوم را تحت تاثیر قرار دهد.

۱٫ بحران هویت

اگر فرزندتان احساس کند که توجه شما به خواهر و برادرهایشان در مقایسه با او بیشتر است، این مساله می تواند در روند پیشرفت شکل گیری هویت او تأثیرگذار باشد. از آنجایی که کودک مبتلا به این سندرم معتقد است که توجه شما به یک خواهر و برادر دیگر معطوف می شود یا بین فرزندان دیگر به غیر از خود او تقسیم می شود، دچار یک بحران هویت می شود.

او ممکن است در درک این مساله که چرا همان توجه و عشق را دریافت نمی کند، دچار مشکل باشد. او به دنبال مکان هایی می گردد که مناسب او باشد و برای درک اوضاع تلاش می کند. غالباً کودکی که خلق و خوی او خواستار حمایت بیشتر است، ممکن است تصور کند که به او توجه کمتری می شود، در حالیکه واقعیت این است که نسبت به خواهر و برادر خود نیاز به توجه بیشتری دارد. یا در شرایط معکوس ممکن است وقتی خواهر و برادر کودک دارای مشکلات سلامتی قابل توجهی است، به کودک توجه کمتری شود.

۲٫ پشتیبانی والدین

به طور عادی، والدین به دلایل مختلف توجه زیادی به فرزندان خود می کنند. نوزادان درمانده تر بوده و نیاز به حمایت بیشتری دارند. برخی از کودکان توانایی های درسی متفاوتی داشته و برخی ممکن است نسبت به سایرین به کمک بیشتری احتیاج داشته باشند. والدین باید از نیازهای مختلف فرزندان مختلف خود و همچنین مشکلات مختلف در زندگی خودشان آگاه باشند که ممکن است بر میزان توجهی که در هر زمانی بر کودکان می کنند، تاثیرگذار باشد.

آیا ترتیب تولد بر شخصیت کودکان تاثیرگذار است؟

خیر، ترتیب تولد هیچ تأثیری در شخصیت کودک ندارد. گزارشی از مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده (PNAS) نشان می دهد که شخصیت کودک به ترتیب تولد او بستگی ندارد. این مطالعه «هیچ تاثیری از ترتیب تولد بر برون گرایی، ثبات عاطفی، سازگاری یا تخیل پیدا نکرده است». وی در ادامه می گوید: «بر اساس قدرت آماری بالا و نتایج مداوم در نمونه ها و طرح های تحلیلی، می توان نتیجه گرفت که ترتیب تولد تأثیر ماندگاری بر ویژگی های شخصیتی گسترده در خارج از حوزه فکری ندارد».

نکاتی برای پیگیری از بروز سندروم فرزند میانی

۱٫ مراقبت نیازهای فردی هر کودک باشید

همانطور که پیشتر ذکر شد، چیزی که بچه ها را آزار می دهد، مقایسه است. حتی ما به عنوان بزرگسال، مقایسه های نامطلوب را دوست نداریم. ممکن است خواهر و برادر نسبت به مقایسه حساس باشند. اگر قدردان رفتار بچه های دیگر خود هستید، می توانید به فرزندان میانی خود راه درست انجام کارها را نشان دهید. حتما توجه کنید که به این مساله که چه کسی به بهترین شکل کار را انجام داده است، اشاره نکنید. به آنها زمان برای یادگیری بدهید و بازخورد خوبی ارائه دهید.

۲٫ بیش از حد کودک را لوس نکنید

اگرچه توجه به کودک ضروری است، زیرا این کار باعث می شود آنها احساس ارزشمند بودن کنند، اما توجه بیش از حد ممکن است تأثیرات منفی بر همه خواهر و برادرها داشته باشد. اگر فرزند اول را مشغول به انجام کاری کنید، فرزند دوم ممکن است تصور کند که کنار گذاشته شده است.

۳٫ شنونده باشید و قضاوت نکنید

به حرف‌های کودک خود گوش دهید. هیچ سوال و یا اشتیاقی را که از خود نشان می دهند، نادیده نگیرید. در این سن حساس، کودکان نیاز به حمایت دارند. هیچ چیز را احمقانه یا بیجا رد نکنید.

۴٫ اجازه دهید تا متفاوت باشد

تصور کنید که فرزندان اول تان در یک ورزش یا فعالیت قهرمان شده و می خواهید که فرزند میانی شما نیز همان کار برادر خود را ادامه دهد. آیا او را تحت فشار زیادی قرار نمی دهید؟ این کار نه تنها بر روحیه او تأثیر می گذارد؛ بلکه عزت نفس او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. به او اجازه دهید مسیر خود را انتخاب کرده و در طول مسیر او را راهنمایی کرده و برای او انگیزه ایجاد کنید. پدر و مادر حامی باشید.

۵٫ بازی کردن

لحظات و خاطرات کودکان خود را ثبت کرده و اجازه دهید تا آنها بدانند که فکر می‌ کنید هر یک از آن‌ ها خاص هستند. به کودک خود توجه کنید. با آنها بازی کرده و جزئی جدایی‌ ناپذیر از زندگی آنها باشید.

۶٫ کاری کنید که کودک احساس خاص بودن کند

می توانید کاری کنید که هر یک از فرزندانتان احساس خاص بودن کنند. فعالیتهایی را با فرزند دوم خود برنامه ریزی کرده و وقت بیشتری را برای کمک به او در انجام تکالیفش اختصاص دهید.

۷٫ به آنها کمک کنید تا خواهران و برادران خود را دوست داشته باشند

کودکان میانی ممکن است بزرگ شده تا با همدلی با دیگران، مذاکره کننده خوبی باشند، می توانید به آنها کمک کنید با هم بازی یا کار کرده، پس همه می توانند با خوشحالی در کنار هم زیر یک سقف زندگی کنند.

۸٫ به آنها بیاموزید که با شما درمیان بگذارند

اگر کودک همانطور که خودش دوست دارد، زمان زیادی را با شما سپری نمی کند، برای او توضیح داده و با او صحبت کنید که چرا این اتفاق می افتد. با آنها ارتباط برقرار کرده و ترس های آنها را درک کنید. اجازه دهید تا آنها درک کنند که نمی توانید همیشه در کنار آنها حاضر باشید و مجبور هستند که گاهی اوقات کارهایی را بدون شما انجام دهند. همچنین، برای آنها توضیح دهید که چگونه کودک کوچک تر نیاز به توجه بیشتری دارد، زیرا در حال رشد است. سعی کنید به خوبی با آنها ارتباط برقرار کنید. اجازه دهید که آنها بدانند که چرا کارهایی را که مجبور به انجام آنها هستید، را انجام می دهید.

چالش هایی برای فرزند دوم

چیزها ممکن است برای کودکان میانی واضح نباشد، زیرا ممکن است با چالش های مختلفی مواجه شوند. در این قسمت، آنها به صورت فهرست ارائه شده است:

۱٫ باید قانع کننده تر باشند

اگر فرزند دوم توجه والدینش را دریافت نمی کند، ممکن است بیان اینکه چه احساسی دارد برای او دشوار باشد. از آنجایی که نمی توانند اشخاص را به راحتی متقاعد کنند، ترجیح می دهند که ساکت باشند. آنها یا از انجام این کار اجتناب کرده و یا تسلیم می شوند.

۲٫ مشکلات استفاده از وسایل قدیمی خواهر یا بردار بزرگ تر

اگر فرزند میانی بر روی استفاده از وسایلی تمرکز کرده که قبلا برای بردار یا خواهر بزرگترش بوده، ممکن است از نداشتن آزادی انتخاب به سلیقه خود ناراحت باشد.

۳٫ آنها در حل مساله دعواها دچار مشکل می شوند

فرزند دوم ممکن است در دعواهای بین فرزند بزرگ تر و فرزند کوچک تر نقش داور را بازی کند. در طولانی مدت، این مساله می تواند باعث شود که آنها مذاکره کننده های بهتری شوند.

ویژگی های مثبت کودکان میانی

مشخص شده است که فرزندان میانی می توانند در زندگی خود بسیار موفق باشند. در ادامه چندین ویژگی مثبت کودکان میان سال ارائه شده است:

۱٫ صلح طلب

از آنجایی که فرزندان وسط از نحوه واکنش خواهر یا بردار بزرگ تر و کوچک تر از خود آگاه هستند، هر دو شکل بحث را می دانند. ممکن است در ایجاد صلح و مذاکره کردن خوب باشند. آنها می دانند که چگونه می توانند دیدگاههای مختلفی را در یک موقعیت خاص ببینند.

۲٫ رقابتی

کودک میانی ممکن است ذات رقابتی داشته باشد، زیرا باید تلاش کرده تا ارزش خود را ثابت کند و در نهایت در هر چیزی که به آن علاقمند می شود، مهارت پیدا می کند.

۳٫ سیاستمدار

فرزندان میانی سیاست مدار های خوبی هستند که توانایی حفظ صلح در هر دو سمت را دارند، فرزندان میانی سیاست مدارهای خوبی هستند. آنها می دانند که چگونه به کسی توهین نکنند، در حال که نقطه نظر مشترک را اصلاح کرده یا صحیح می دانند. این توانایی به رشد آنها در رده های مختلف کمک می کند.

۴٫ انعطاف پذیر

کودکان میانی ممکن است به دلیل توانایی انطباق با موقعیت های مختلف، انعطاف پذیرتر باشند. کودکان میانی اغلب مستقل هستند و معمولا بینش وسیعی دارند. آنها بازیکنان تیمی و شرکاء خوبی هستند.

به خاطر داشته باشید که سندروم کودک میانی یک اختلال بالینی نیست. با توجه دقیق به نیازهای فردی هر کودک، همه خواهر و برادرها می توانند به شکل های قوی و سالم رشد کنند.