رابطه دهانی در دوران بارداری و خطر مرگ مادر!!!

رابطه دهانی در دوران بارداری به این معنا که اگر مرد از طریق زبان و دهان از واژن همسر باردارش به معاشقه بپردازد و یا هوایی به داخل واژن بدمد ممکن است برای همسرش به قیمت از دست دادن جانش تمام شود!

شاید تعجب کنید اما علت آن آمبولی هواست. وقتی هوایی از طریق واژن وارد رگها می شود؛ این گیر افتادن هوا در رگهای جفتي- رحمي مادر باردار سبب مرگ می شود. همچنین دخول از پشت درون واژن نیز ممکن است باعث دمیده شدن هوا به واژن بشود. 

آمبولي وريدي هوا که يک حادثه نادر ولي بالقوه تهديدکننده حيات است، در زنان باردار و حوالي زايمان که رابطه جنسي دهاني – تناسلي يا دخول آلت در واژن داشته‌اند، گزارش شده است. اگرچه ميزان واقعي بروز آمبولي وريدي هوا در بارداري نامعلوم است، بتمن (Batman) و همکاران در ۲۰ ميليون بارداري، ۱۸ مرگ ناشي از آمبولي وريدي هوا را گزارش کرده‌اند.

در يک مرور اخير روي مقالات موجود، ۲۲ مورد از آمبولي وريدي هواي مرتبط با فعاليت جنسي شناسايي شد؛ ۱۹ مورد از اين ۲۲ مورد طي بارداري يا دوره نفاس روي داده بود. از اين ۲۲ زن، ۱۸ نفر جان خود را از دست دادند.

براي وقوع آمبولي وريدي هوا لازم است دو شرط وجود داشته باشد: ارتباط مستقيم بين منبع هوا و عروق، و شيب فشاري تسهيل‌کننده عبور هوا به درون گردش خون.

طي بارداري و دوره نفاس، ارتباط مستقيمي بين واژن و عروق متسع جفتي- رحمي وجود دارد و هوا مي‌تواند از طريق دميدن دهاني يا اثر شبه‌پيستوني آلت تناسلي مذکر يا انگشت در واژن، به درون کانال سرويکس رانده شود.

هواي واردشده به گردش خون وريدي و عروق ريوي، علاوه بر ايست قلبي- ريوي و مرگ، مي‌تواند موربيديته جدي در پي داشته باشد.

اگرچه اين پديده نادر است، بايد به بيماران باردار توصيه کرد از رابطه جنسي دهاني- تناسلي (دهان به واژن) همراه با دميدن هوا خودداري کنند چراکه به نظر مي‌رسد اين امر باعث افزايش خطر آمبولي وريدي هوا شود.

دخول آلت در واژن، خصوصا در وضعيت دخول از پشت (که در آن سطح رحم بالاتر از سطح قلب قرار مي‌گيرد) نيز مي‌تواند خطر آمبولي را افزايش دهد.

مقاربت در اشخاص سالم در زمان حمل تا مدتی ضرری ندارد ولی ممکن است در نتیجه ی فشار و صدمه به شکم باعث ناراحتی برای زن و یا جنین داخل رحم شود و منجر به سقط یا زایمان قبل از موقع شود. روی هم رفته با وجودی که عقاید در این قسمت مختلف است، از ماه هفتم به بعد این عمل ممنوع می باشد.

زنانی دیده شده اند که چند ساعت قبل از زایمان نیز مقاربت کرده اند. از این رو باید متذکر شد که این امر تولید عفونت و تبهای شدید می کند. مقاربت باید موقع حاملگی با تکنیک مخصوصی انجام شود. در ضمن باید دانست برخی از زنان از رابطه ی جنسی در طول مدت حامله گی به خصوص در ماه های آخر متنفر می باشند که باید مورد توجه شوهران قرار گیرد.

در دوران حاملگی بدن فرد دچار تغییرات فیزیکی و درونی می شود. این تغییرات می تواند در برخی خانم ها منجر به افزایش میل جنسی شود، در حالی که در برخی دیگر می تواند منجر به کاهش میل جنسی گردد. به ویژه در اوایل بارداری که خستگی صبحگاهی و حالت تهوع وجود دارد، کاهش میل جنسی بعید نیست.

به لحاظ تغییرات ایجاد شده گاه زوجین مجبورند تا تکنیک و نحوه انجام مقاربت را تغییر دهند. شکل انتخابی باید به نوعی باشد که بر شکم زن باردار فشاری وارد نیاید. اغلب به حالت های کناری (side by side) وضعیتهای راحت تری هستند. در اواخر حامله گی گزارشاتی از آمبولی و مرگ ناشی از آن در بین افرادی که مقاربت دهانی داشته اند موجود است.

عوامل مؤثر بر فعالیت جنسی در طول حاملگی عبارتند از: الگوهای جنسی پیش از بارداری شامل تعداد و دفعات نزدیکی، رضایت جنسی، معنی و مفهوم مسایل جنسی از نظر زن و شوهر، وضعیت عمومی زن در دوران بارداری، مشکلات و عوارض دوره ی بارداری، ترس از صدمه به جنین و از دست دادن حاملگی در اثر برقراری رابطه ی جنسی و نحوه ی پاسخ دهی به تغییرات بدنی در حین حاملگی اکثر مطالعات علمی نشان دهنده ی تغییرات میل جنسی زنان در دورهی حامله گی است. در بارداری طبیعی تا وقتی که زن از نظر پزشکی سالم است هیچ دلیل خاصی برای محدود کردن فعالیت جنسی وجود ندارد.

نزدیکی و ارگاسم در بارداری غالبا بی خطر است. هرچند تا حدودی خطر آمبولی هوا در اثر فعالیت های غیر معمول جنسی مثل مقاربت دهانی یا فرو بردن زبان و لیسیدن واژن وجود دارد، ولی سایر رفتارهای معمول جنسی خطری در برندارند.

البته از آن جا که فعالیت جنسی می تواند موجب ایجاد انقباضات رحمی و تغییر جریان خون شود، بعضی از پزشکان پیشنهاد می کنند که از هیجان های جنسی و ارگاسم پرهیز گردد.

اگرچه سقط خود به خودی به صورت معمول در اثر فعالیت جنسی و نزدیکی رخ نمی دهد، ولی می تواند دلیلی برای محدودیت فعالیت جنسی باشد. انقباض رحم و خونریزی در حین بارداری نشانه ی خطر محسوب می شود. به طور کلی شرایطی که انجام فعالیت جنسی در بارداری را محدود می کنند عبارتند از:

سابقه ی سقط ۔ سابقه ی زایمان زودرس انقباض رحم و خون ریزی از رحم – سابقه ی زایمان های زیاد – نارسایی گردن رحم – سابقه ی فشار خون افزایش یافته در اثر حامله گی ۔ دیابت – پارگی زودرس پرده های دور جنین.

اشتراک‌گذاری
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.