بررسی‌ها در دانشگاه پورتسموث نشان می‌دهد، کودکان از شش ماهگی نحوه فریب دادن اطرافیان خود را یاد می‌گیرند! و از این سن به سرعت یاد می‌گیرند که چطور با تکنیک‌هایی مانند گریه یا خنده ساختگی، توجه بزرگترها را به خود جلب کنند.
به گفته محققان در هشت ماهگی، این تاکتیک‌ها پیچیده‌تر می‌شود و به‌صورت کارهایی مانند پنهان کردن فعالیت‌های ممنوع شده یا تلاش برای منحرف کردن توجه والدین ظاهر می‌شود.
بخش عظیمی از رفتار های کودک که ما آن را دروغ می پنداریم ناشی از تخیلات و دنیای خیالی اوست.
اما آنچه ما بزرگترها وظیفه داریم این است که زمینه را برای نیاز آنها به فریب دادن فراهم نکنیم. به عنوان مثال زمانی که کودک با راست گفتن و اظهارات درست از اعمال خود بدون هیچ پنهان کاری با شما صحبت می کند و شما با سرزنش و دروغ یا خیال تنبیه از او استقبال می کنید. او تشویق می شود تا بار دیگر آن قسمت از رفتار را برای شما تعریف کند که به نفعش باشد و احساس خوبی را در شما به وجود آورد.
و یا زمانی که با مشاهده رفتار فریب کارانه اطرافیان بزرگتر و نتایج سود آور آن مواجه می شود، می آموزد که دروغ نیز می تواند بخشی مفید در زندگی محسوب شود.
در عین حال باید در نظر داشته باشید که بخش عظیمی از رفتار های کودک که ما آن را دروغ می پنداریم ناشی از تخیلات و دنیای خیالی اوست و ما با زدن برچسب، به آنها آموزش می دهیم که او هم می تواند دروغ بگوید و دروغ بخشی از رفتار های او را تشکیل می دهد.
