تنفس جنین در رحم مادر چگونه است؟ حتما برای شما هم این سوال پیش آمده که جنین در دورانی که در رحم مادر قرار دارد، چگونه نفس می کشد. رشد کودکان از همان مراحل اولیه بارداری به اکسیژن نیاز دارد، اما کودک تا زمان تولد از طریق بینی یا دهان نفس نمی کشد. پس اکسیژن کودک چگونه تامین می شود؟ ریه های کودک چه زمانی رشد می کنند؟ آیا پس از تکامل ریه ها تنفس کودک از طریق دهان یا بینی امکان پذیر است؟ اگر می خواهید جواب تمام این سوالات را پیدا کنید، توصیه می کنم که حتما این مقاله را بخوانید.
نحوه تنفس جنین در رحم
با گذشت ۵ تا ۶ هفته از بارداری، طناب نافی که وظیفه اکسیژن رسانی به جنین را به عهده دارد، تکامل پیدا می کند. طناب نافی به جفت متصل شده و جفت نیز با رحم در ارتباط است. هر دو این ساختارها از رگ های خونی زیادی تشکیل شده اند که در طول بارداری تکامل پیدا می کند.
طناب نافی به کمک جفت وظیفه انتقال مواد غذایی به جنین را نیز به عهده دارد. طناب نافی خون غنی از اکسیژن را برای جنین تامین کرده که برای رشد او حیاتی است. در واقع مادر با نفس کشیدن خود عمل دم را برای جنین انجام می دهد و اکسیژن موجود در خون مادر به جنین منتقل می شود. بازدم جنین نیز توسط مادر انجام می شود. در بازدم نیز کربن دی اکسید بدن جنین از طریق جفت به خون مادر انتقال یافته و با بازدم مادر از بدن او خارج می شود.
ریه های جنین چه زمانی تکامل پیدا می کنند؟
ریه ها به طور معمول بعد از هفته های ۳۵ تا ۳۶ بارداری شکل می گیرند. با این وجود، زمان شکل گیری ریه ها می تواند متفاوت باشد و یکی از دلایل آن هم احتمالا تخمین اشتباه شروع دوران بارداری است. به همین علت است که کودکانی که تنها کمی زودتر از موعد متولد می شوند، اغلب مشکلات تنفسی را تجربه می کنند.
مصرف داروهای استروئیدی می تواند به تکامل ریه های کودک کمک کند. وقتی زایمان زودهنگام رخ می دهد یا طولانی شدن بارداری خطراتی برای مادر به همراه دارد، پزشکان برای بالا بردن شانس ادامه حیات کودک معمولا مصرف داروهای استروئیدی را توصیه می کنند.
آیا جنینی که ریه هایش به تکامل رسیده باشد، قادر به تنفس است؟
حتی اگر ریه های جنین به طور کامل رشد کرده باشد، تنفس برای او تا قبل از تولد امکان پذیر نخواهد بود. جنین در حال رشد توسط مایع آمنیوتیک احاطه شده و ریه هایش با این مایع پر شده است. در هفته های ۱۰ تا ۱۲ بارداری جنین شروع به تمرین تنفس می کند، اما این کار برای او هیچ گونه اکسیژنی فراهم نکرده و تنها ریه هایش را با مایع آمنیوتیک پر می کند. به همین علت به طور طبیعی ریه های جنین پر از مایع است اما امکان فرو بردن مایع و آسیب به جنین وجود ندارد.
در چه صورت تنفس جنین دچار مشکل خواهد شد؟
اگر مشکلی در مورد جفت یا طناب ناف وجود داشته باشد، دیگر هیچ راهی برای تنفس جنین وجود ندارد. در نتیجه آسیب دیدن این ساختارها می تواند باعث نقص های مادرزادی و آسیب های مغزی و حتی مرگ جنین شود.
تنفس نوزاد پس از تولد چگونه است؟
برخی از کودکان با طناب نافی که به دور گردنشان پیچیده شده متولد می شوند. این ناهنجاری تقریبا شایع است و حدود ۱۲ تا ۳۷ درصد از نوزادان با این ناهنجاری متولد می شوند. این بند ناف دور گردن در اکثر موارد مشکلی ایجاد نمی کند، زیرا همچنان قابلیت تامین اکسیژن برای کودک را دارد. با این حال اگر این طناب محکم به در گردن کودک پیچیده شده باشد، تامین اکسیژن در طناب ممکن است محدود شود. در هنگام تولد پزشک بند ناف دور گردن را بررسی کرده و در صورت امکان این بند را از دور گردن کودک باز می کند. وقتی کودک در محیط جدید شامل تغییرات هوایی و عدم وجود مایع آمنیوتیک قرار گرفت، تنفس هوایی کودک آغاز می شود.
سخن آخر
تنفس جنین در رحم مادر کاملا متفاوت با دوران پس از تولد است. جنین تا زمان زایمان به کمک طناب نافی و جفت اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت می کند. حتی اگر ریه های کودک به خوبی رشد کرده باشد، کودک قادر به تنفس در دوران جنینی نیست و تمام این اکسیژن از بدن مادر تامین می شود. نحوه تنفس جنین در رحم مادر بسیار شگفت انگیز است و امیدواریم که این مقاله حس کنجکاوی تان را در خصوص نحوه نفس کشیدن جنین در دوران بارداری برطرف کرده باشد. اگر هر گونه سوالی در خصوص نحوه تنفس جنین داشتید، لطفا در بخش نظرات زیر با ما به اشتراک بگذارید.
