علت سوزش بخیه سزارین/ اگر بخیه‌های سزارین باز شد؛ چه کنیم؟!

عفونت در محل برش جراحی سزارین، اتفاقی است که می‌تواند مادران را بعد از سزارین دچار مشکل و مجبور به مصرف آنتی‌بیوتیک کند.

نشانه‌های عفونت زخم سزارین را می‌توان درد، سوزش، قرمزی، التهاب، ورم، تب و وجود ترشح از زخم دانست که احتمال عفونت زخم سزارین برای مادرانی که اضافه وزن دارند یا دچار دیابت هستند نیز از دیگر زنان بیشتر است.

برای جلوگیری از عفونت زخم سزارین باید از هر گونه دستکاری پانسمان و باز و بسته کردن بانداژ آن خودداری کنید.

همچنین باید به توصیه‌های پزشک یا پرستاران بیمارستان نسبت به مراقبت از زخم، هشیار باشید و آنها را دقیق انجام دهید.

نکات زیر می‌تواند به شما در مراقبت از زخم کمک کند:

– بعد از رفتن به خانه می‌توانید حمام کنید.
– خیلی بهتر است اگر هر روز حمام کنید.
– بانداژتان را بعد از حمام، با باد سشوار و با رعایت فاصله خشک کنید.
– اجسام سنگین را بلند نکنید.
– بدون دستور پزشک هیچ کرم، پماد یا محلولی به زخم خود نمالید.
– شورت راحت و گشاد بپوشید و هر روز آن را عوض کنید.
– برای شروع رابطۀ جنسی، بهتر است چهار تا شش هفته صبر کنید.
– جای زخمتان در حمام خودبه‌خود تمیز می‌شود، پس زخمتان را با صابون نشویید.
– به شکمتان فشار نیاورید.
به قدر کافی مایعات مصرف کنید.

توجه داشته باشید که اگر در روزهای پس از سزارین در خانه، تب داشتید یا در محل زخم قرمزی، ترشح، خونریزی یا باز شدن زخم را مشاهده کردید، سریعاً به بیمارستان مراجعه کنید.

همچنین به محض مشاهده هر گونه عفونت، ورم و قرمزی در محل بخیه های خود، فورا باید به پزشک متخصص خود اطلاع دهید.

ممکن است لمس کردن ناحیۀ زخم سزارین برای شما دردناک باشد. روش‌های زیر می‌تواند در کاهش دردهای زخم سزارین مفید باشد:

– به شکل ناگهانی تغییر حالت ندهید.
– هنگام تغییر حالت، از حالت خوابیده به نشسته، ناحیۀ زخم را با یک بالش کوچک نگه ‌دارید.
– هنگام خندیدن، عطسه یا سرفه، شکمتان را با دست نگه ‌دارید.
– هنگام بالا و پایین رفتن از پله، آرام‌آرام قدم بردارید و از نردۀ کنار پله برای حفظ تعادل استفاده کنید.
– نوزاد، ظرف غذا یا هر چیز سنگینی را روی شکم قرار ندهید.
– شورت‌های تنگ و جذب می‌تواند درد این ناحیه را افزایش دهد.
– ناحیۀ زخم را ماساژ ندهید.

– حساسیت به نخ بخیه

بدن برخی از افراد به تجهیزات پزشکی و بیمارستانی آلرژی دارد و در صورت تماس با این موارد، نشانه‌های حساسیت در سطح پوستشان نمایان می‌شود. از جملۀ این وسایل می‌توان نخ‌بخیه و چسب زینک ‌اکساید را نام برد. چسب زینک ‌اکساید، چسبی پارچه‌ای و سفید رنگ است که برای پانسمان به کار می‌رود و از چسب‌های کاغذی پانسمان محکم‌تر است. اگر قبلاً تجربۀ بخیه‌‌ای داشته‌اید و می‌دانید که به این وسایل حساسیت دارید، یادتان باشد حتماً به پزشکی که برایتان سزارین انجام می‌دهد و پرستاران یا مامای همراه خود این موضوع را بگویید.

نشانه‌های حساسیت به نخ بخیه یا چسب پانسمان را می‌توان خارش در محل زخم، به وجود آمدن جوش‌های ریز، راش پوستی، داغ شدن محل زخم، قرمزی و التهاب و سوزش دانست.

تا زمانی که مادر در بیمارستان بستری است، برش عمل او دائماً معاینه می‌شود و در صورت وجود نداشتن هیچ مشکلی، مادر را مرخص می‌کنند. اما ممکن است علائم حساسیت بعد از رفتن به خانه بروز کند. بنابراین توصیه می‌شود در صورت بروز هر کدام از این علائم، مادر به بیمارستان مراجعه کند و از خوددرمانی جداً پرهیز شود. پس با مشاهدۀ مشکل در محل زخم و برش، فقط به اورژانس بیمارستان یا پزشکتان مراجعه کنید.

باز شدن بخیه‌های سزارین:

یکی دیگر از مشکلاتی که گاهی بعد از سزارین برای مادر به وجود می‌آید، باز شدن بخیه است. این اتفاق ممکن است بعد از کشیدن بخیه یا قبل از آن بروز کند. باز شدن بخیه می‌تواند دلایلی مثل خوب جوش نخوردن زخم و عفونت محل برش داشته باشد و در محل زخم، خونابه یا ترشحات دیگری مشاهده شود.

اولین و بهترین اقدام بعد از باز شدن بخیه، مراجعه به بیمارستان است.

دیگران ممکن است به شما توصیه کنند که زخم خود را بشویید یا به آن پماد خاصی بزنید که هیچ‌کدام از این راه‌ها، راه امن و مناسبی نیست.

اگر در زمان باز شدن بخیه، زخم شما پانسمان نبود، کمی بتادین به آن بزنید و زخم را با باند یا گاز استریل پانسمان کنید و فوری به بیمارستان بروید.

از زدن هر گونه پماد یا کرم به زخم خودداری کنید. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که چند روز مداوم زخم را با بتادین بشویید و پانسمان کنید. با انجام دستورات پزشک این مشکل بعد از چند روز حل می‌شود و زخمتان جوش می‌خورد.