امروزه روش های متعددی برای حل مشکل ناباروری زنان وجود دارد. روش های لقاح مصنوعی (IVF) و میکرواینجکشن نیز دو تا از همین روش های حل مشکل ناباروری محسوب می شوند. به طور معمول وقتی چندین مرتبه عمل باروری با روش آی وی اف ناموفق بوده باشد، پزشکان استفاده از روش میکرواینجکشن را توصیه می کنند. اما آیا می دانید این دو روش چه تفاوت هایی با هم دارند؟ در این مقاله قصد داریم تا در خصوص تفاوت میکرواینجکشن و ivf باروری به طور کامل توضیح دهیم. با ما همراه باشید.
مطالب یشنهادی: استفاده از روان کننده ها (ژل لوبریکانت) و تاثیر آن بر باروری
حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از زوجین بدون نیاز به هیچ گونه روش درمانی، بارور می شوند. با این حال اگر بیش از دو سال است که زوجین برای باروری تلاش کرده، اما موفق نشده اند، توصیه می شود تا در این خصوص با پزشک مشورت کنند. پزشک معاینات و آزمایش های لازم را انجام داده و تشخیص می دهد که آیا به روش های درمان ناباروری نیاز دارید یا خیر. و اگر به درمان نیاز است، کدام روش درمانی برای شما مناسب تر خواهد بود.
روش لقاح مصنوعی (IVF) چگونه انجام می شود؟
در این روش تخمک تحت یک عمل بیهوشی کوتاه و موقت از زن گرفته می شود. نمونه اسپرم مرد نیز گرفته شده و لقاح در خارج از بدن صورت می گیرد. سپس جنین حاصل شده را در رحم قرار می دهند. هر بار درمان با لقاح مصنوعی حدود ۲ هفته طول می کشد.
روش میکرواینجکشن چگونه انجام می شود؟
این روش کاملا مشابه با مراحل روش لقاح مصنوعی است، اما به جای اینکه بارور شدن تخمک در یک ظرف آزمایشگاه صورت بگیرد، یک متخصص جنین شناس اسپرم های متحرک و با شکل طبیعی را از نمونه مایع منی خارج کرده و به طور مستقیم به هر تخمک یک اسپرم تزریق می کند. یعنی مراحل تحریک تخمدان، جمع آوری تخمک و تهیه اسپرم مانند روش لقاح مصنوعی است.
تفاوت میکرواینجکشن و ivf
تفاوت آن با روش لقاح مصنوعی این است که در روش لقاح مصنوعی اسپرم شوهر در کنار تخمک زن در ظرفی قرار گرفته تا اسپرم خودش وارد تخمک شده و آن را بارور کند، در حالیکه در روش میکرواینجکشن اسپرم به داخل تخمک تزریق می شود. در نتیجه احتمال باروری بیشتر خواهد بود. جنین شناس از یک میکروسکوپ با مقیاس بزرگ نمایی بالا استفاده کرده تا اسپرم های طبیعی را از اسپرم های غیرطبیعی تشخیص دهد و پس از بی حرکت کردن اسپرم ها، از یک سوزن برای تزریق اسپرم به داخل تخمک استفاده کند. در این روش نیاز به تعداد زیادی اسپرم نیست و برای هر تخمک، یک اسپرم تزریق می شود. پس از تشکیل جنین، انتقال آن به داخل رحم و سایر مراحل مانند روش لقاح مصنوعی خواهد بود. استفاده از روش میکرواینجکشن احتمال باروری را افزایش می دهد، اما پس از از باروری هیچ تفاوتی در شانس موفقیت در باردای وجود ندارد.
در چه مواقعی جنین ها فریز می شوند؟
در صورتیکه تعداد جنین های تشکیل شده زیاد باشد و یا در موارد خاص تحریک تخمدان همراه با خونریزی واژنی در هنگام انتقال یا قبل و بعد از آن باشد و یا ضایعاتی چون پولیپ و میوم در رحم وجود داشته باشد، بنابر تشخیص پزشک متخصص زنان و جنین شناس، تعدادی از جنین ها را در صورت رضایت زوجین فریز شده و چنانچه نیاز به تکرار سیکل درمانی باشد، تعدادی از این جنین های منجمد شده را از حالت انجماد خارج کرده و در دوره های بعدی درمان نیازی به پروسه های تحریک تخمدان و جمع آوری تخمک نخواهد بود.
روش میکرواینجکشن در چه زمانی توصیه می شود؟
- هنگامی که تعداد اسپرم های مرد کم باشد
- مشکلاتی مثل شکل غیر طبیعی اسپرم ها یا تحرک کم وجود داشته باشد
- تلاش های قبلی برای انجام لقاح خارج رحمی منجر به شکست یا نرخ پایین باروری شده باشد
- در حالتی که تعداد اسپرم ها در مایع منی صفر شده، اما در بافت بیضه اسپرم وجود دارد
- مردان با سابقه وازکتومی نیاز به برداشت اسپرم از بیضه ها دارند
- در صورت وجود مشکل در انزال مانند افراد مبتلا به دیابت یا آسیب طناب نخاعی و سایر اختلالات
روش میکرواینجکشن تا چه اندازه موفقیت آمیز است؟
همه مراکز درمانی و نازایی امیدوارند که همه زوج هایی که لقاح خارج رحمی انجام می دهند، با موفقیت بچه دار شوند. با این حال، احتمال موفقیت این روش در پیشرفته ترین مراکز درمانی تنها ۴۰ درصد است. میزان موفقیت روش میکرواینجکشن در هر بار لقاح خارج رحمی به صورت زیر است:
- حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد برای زنان زیر ۳۵ سال
- ۲۵ درصد برای زنان ۳۵ تا ۳۷ سال
- ۱۵ تا ۲۰ درصد برای زنان ۳۸ تا ۴۰ سال
- ۶ تا ۱۰ درصد برای زنان بالای ۴۰ سال
با این حال، نگران نباشید. کارشناسان تلاش می کنند تا دلایل شکست این عمل را پیدا کرده و با انجام مجدد این روش، مشکل ناباروری را رفع کنند. از مزیت های روش میکرواینجکشن این است که حتی اگر یک اسپرم مردانه نیز وجود داشته باشد، می توان این عمل را انجام داد. همچنین اگر بیمار فاقد لوله رحمی باشد نیز این عمل انجام خواهد شد. تنها محدودیت در این روش سن باروی زنان است که در زنان بالای ۴۰ سال کیفیت تخمک ها به شدت پایین می آید و احتمال موفقیت این روش را کاهش می دهد.
سخن آخر
امروزه روش های زیادی برای حل مشکل ناباروری زوجین وجود دارد. روش های لقاح مصنوعی و میکرواینجکشن نیز از همین درمان ها محسوب می شوند. این دو روش شباهت های زیادی با هم دارند، با این حال در تفاوت میکرواینجکشن و ivf احتمال باروری با استفاده از روش میکرواینجکشن بیشتر خواهد بود، زیرا اسپرم های طبیعی از غیر طبیعی جدا شده و اسپرم های سالم به تخمک ها تزریق می شوند که احتمال باروری را افزایش می دهد. با استفاده از این روش های نوین، مشکلات ناباروری زوجین حل خواهد شد و دیگر دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
