با درد پرینه بعد از زایمان طبیعی چه کنم؟!

روشهای کاهش درد پرینه بعد از زایمان طبیعی

میزان درد یا زخمی که در پرینه ی خود بعد از زایمان احساس می کنید (پرینه یعنی منطقه ای بین مهبل و مقعد) تا حد زیادی به سختی زایمانی که داشته اید، بستگی دارد.

اگر نوزاد شما بعد از چند فشار به راحتی بیرون آمده باشد و پارگی یا اپیزیوتومی نداشته باشید، احتمالا درد خفیفی احساس می کنید. در عوض، اگر، سه یا چهار ساعت فشار وارد کرده و یک نوزاد ۵ کیلوگرمی کمرشکن به دنیا آورده باشید، به احتمال زیاد از ناحیه ی پرینه اذیت می شوید.

 دردی که در ناحیه پرینه احساس می کنید، دلایل متعددی دارد: در حالی که بچه در مجرای زایمان عبور می کند، موجب کشش و ورم بافت اطراف می شود. اپیزیوتومی یا پارگیهای پرینه، به طور طبیعی موجب اذیت می شود، همان گونه که هر جراحتی در هریک از اعضای دیگر بدنتان موجب ناراحتی خواهد شد.

 درد در دو روز اول بعد از زایمان شدیدتر است. پس از آن، به سرعت بهبود می یابد و معمولا ظرف مدت یک هفته تقریبا از بین می رود. ممکن است پرینه ی شما متورم باشد، و در صورتی که اپیزیوتومی انجام داده باشید، بخیه هایی بر روی آن داشته باشید.

گاهی این بخیه ها از بیرون قابل رؤیت است و گاهی زیر پوست پنهان شده. بسیاری از خانم ها نگران بخیه های اپیزیوتومی یا پارگی هایشان هستند. این بخیه ها را برنمی دارند، به تدریج طی یک تا دو هفته جذب می شود و برای تحمل اکثر فعالیتها محکم است، بنابراین نگران نباشید که با یک عطسه، اجابت مزاج مشکل یا بلند کردن نوزاد ۵ کیلویی تان، بخیه ها پاره و باز شود.

به منظور جلوگیری از بروز عفونت، تمیز نگه داشتن موضع پرینه حائز اهمیت است. چنین عفونتی یک عارضه ی نادر است، ولی در صورتی که متوجه ترشحی بدبو یا افزایش درد یا التهاب در موضع، مخصوصا اگر به بیش از ۳۸ درجه تب دچار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

چگونه از بخیه پرینه بعد از زایمان مراقبت کنیم؟!

روشهای کاهش درد بخیه پرینه بعد از زایمان

– موضع پرینه را تمیز نگه دارید. شاید مایل باشید برای کمک به تمیز نگه داشتن موضع که دسترسی به آن مشکل است، از یک بطری آب پاش با آب ولرم استفاده کنید. گاهی پرستارتان در بیمارستان می تواند یک بطری به شما بدهد تا با خود به خانه ببرید.

– برخی از خانمها با نشستن در آب کم عمق دردشان تسکین می یابد. نشستن در آب کم عمق شامل قرار دادن نشیمنگاه در مقدار کمی آب ولرم است. در بیمارستان، پرستار برای شما لگنهای مخصوصی برای این منظور می آورد. در خانه، می توانید در مقدار کمی از آب ولرم در وان حمام بنشینید. در صورتی که ورم زیادی در موضع داشته باشید، ریختن مقداری سولفات دومنیزی در آب می تواند به شما تسکین بیشتری بدهد.

– میتوانید انواع مختلفی از اسپری ها و پدهای بی حسی بخرید و برای کمک به تسکین درد در پرینه استفاده کنید. یا می توانید گازهای استریل را در عصاره ی ملج فرو برده و آن را در موضع استفاده کنید. بعضی از خانم ها در می یابند سرد کردن عصاره ی ملج، کارآیی آن را افزایش میدهد.

– می توانید گازهای آماده ای که آغشته به عصاره ی ملج است نیز خریداری کنید، مانند تاکس) برخی دیگر از خانمها پماد یا وازلین را نیز آرامش بخش یافته اند؛ پوست را مرطوب و نرم نگه می دارد و از چسبیدن به نوار بهداشتی جلوگیری می کند.

– استفاده از کیسه ی یخ بر روی پرینه در طی ۲۴ ساعت اول بعد از زایمان، به حداقل رساندن ورم و کاهش ناراحتی شما کمک می کند.

– مسکن های بدون نسخه – مانند استامینوفن (مثلا تایلنول) یا ایبوپروفن (مانند ماترین یا ادویل) – یا برخی از مسکن های تجویزی هم درد را آرام می کند در صورت شیردهی مصرف این داروها بلامانع است.

– از ایستادن به مدت طولانی خودداری کنید، زیرا باعث تشدید درد می شود. 

– پس از اجابت مزاج، برای تمیز کردن خود با دستمال کاغذی، سعی کنید موضع را آلوده نکنید. موضع دور مقعد را با دستمال کاغذی جداگانهای تمیز کنید و دستمال را از عقب به سمت جلو نکشید. در صورتی که موضع اطراف مقعد یا پرینه ملتهب باشد، فقط سعی کنید موضع را به جای پاک کردن خشک کنید. شاید متوجه شوید استفاده از دستمال های مرطوب نوزاد واقعا مؤثر باشد، زیرا می تواند به راحتی موضع را تمیز کرده، تکه تکه نمی شود و بر روی بافت های در حال ترمیم نرم است.

– هیچ چیزی در مهبل خود قرار ندهید (مانند تامپون) و از دوشهای مهبلی تا شش هفته ی اول استفاده نکنید.

– هر از گاهی با درآوردن کفش های خود و دراز کشیدن به مدتی کوتاه، نیروی جاذبه را از روی پرینه ی خود بردارید که حائز اهمیت است. از آنجا که به شدت مشغول مراقبت از نوزاد جدید خود هستید، یافتن زمانی برای این کار مشکل است، ولی این کار را در اولویت قرار بدهید. و امیدوار باشید.

معمولا در ظرف یک هفته و به طور حتم ظرف دو هفته، اکثر ناراحتی شما از بین می رود. در صورتی که به شدت ناراحت باشید، شاید مایل باشید از پزشک خود بخواهید برایتان مسکنهایی تجویز کند. اگر متوجه شدید موضع پرینه تان قرمز یا بنفش یا ملتهب شده است. اگر دچار تب یا متوجه ترشح بدبویی شدید، به پزشک خود اطلاع بدهید.

در صورتی که دچار پارگی های شدید تا نزدیکی مقعد خود شدید، شاید مایل به مصرف ملین (مانند کولیس)، نه مسهل باشید، تا حرکت مدفوع زیاد دردناک نباشد. حداقل مطمئن باشید که به مقدار زیاد مایعات و مواد فیبردار بیشتری در رژیم غذایی خود مصرف می کنید. هنگامی که انتظار اجابت مزاج دارید، شاید قبل از آن مایل به مصرف یک مسکن مانند استامینوفن (تایلنول) باشید. شاید، از برخی دیگر از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن (ماترین یا ادویل) استفاده کنید.