سقط، از دست دادن جنین پیش از هفتۀ بیستم بارداری است. البته در این مطلب از سقط جنین عمدی صحبت نمی‌کنیم، بلکه موضوع این نوشته سقط غیر عمد یا خود به خود جنین است. طبق آمار، حدود ۵۰ درصد کل بارداری‌ها به سقط می‌انجامد و اغلب آنها در شرایطی رخ می‌دهد که حتی مادر نیز از بارداری خود آگاه نیست. ۱۵ درصد از بارداری‌های مشخص شده نیز، معمولاً به سقط می‌انجامد. ۸۰ درصد از موارد سقط جنین در سه ماه نخست بارداری اتفاق می‌افتد و سقط جنین پس از هفتۀ بیستم کمتر دیده شده است.
نشانه‌های سقط جنین:
خونریزی ای که کم کم شدت می‌یابد.
گرفتگی عضلانی شدید
درد شکم
تب
ضعف
دردِ کمر
اگر هر یک از نشانه‌های گفته شده را در دورۀ بارداری تجربه کردید، حتماً با پزشکتان تماس بگیرید یا به بیمارستان مراجعه کنید.
علت‌های سقط جنین:
دلایل سقط خود به خودی جنین به درستی روشن نیست. اغلب سقط‌هایی که در سه ماهۀ نخست رخ می‌دهد، ناشی از ناهنجاری‌های کروموزومی جنین است. کروموزوم‌ها ساختارهایی بسیار ظریف در داخل سلول‌های بدن انسان‌اند که ژن‌ها را بر روی خود حمل می‌کنند. ژن‌ها مشخص کنندۀ بسیاری از خصوصیات انسان، از جمله جنسیت، رنگ مو و چشم‌ها، گروه خونی و … هستند. اختلالات کروموزومی اغلب به صورت تصادفی بروز می‌یابند و ایجاد آن به سلامت پدر یا مادر مربوط نیست.
همچنین، سقط خود به خودی جنین ممکن است به دلایل متنوع دیگر رخ دهد که شامل موارد زیر است:
عفونت
قرارگرفتن در معرض عوامل زیان بار محیطی مانند سطوح بالای رادیواکتیو (اشعه‌های زیانبار) و مواد سمی
مشکلات هورمونی
ناهنجاری‌های رحم
ضعف دهانۀ رحم؛ دهانۀ رحم، بدون هیچ درد یا علامتی شروع به گشاد شدن کند، به گونه ای که که نتواند جنین را در خود نگه دارد و جنین بسیار زود از رحم خارج شود.
عوامل مربوط به سبک زندگی، مانند مصرف سیگار، مشروبات الکلی، مواد غیرقانونی و مخدر و …
اختلالات سیستم ایمنی، مانند لوپوس
بیماری شدید کلیوی
بیماری‌های قلبی مادرزادی
دیابت کنترل نشده
بیماری تیرویید
پرتودرمانی
مصرف برخی داروهای خاص، مانند داروهای ضد آکنه
سوء تغذیۀ شدید
افزون بر موارد بالا، مشخص شده است که بالا رفتن سن، خطر سقط جنین را افزایش می‌دهد. آمار نشان داده است که خطر ۱۲ تا ۱۵ درصدی سقط جنین در سن۲۰ تا۳۰ سالگی، به ۲۵ درصد در سنین ۴۰ سالگی افزایش می‌یابد.
افزایش خطر بروز اختلالات کروموزومی در جنین نیز، با افزایش سن مادر مرتبط است. گفتنی است که شواهد کافی مبنی بر ارتباط استرس، فعالیت‌های بدنی و جنسی با سقط خود به خودی جنین وجود ندارد.
