یک کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی به والدین توصیه کرد: اجازه ندهند فرزندانشان خجالتی بار بیایند.
بنت الهدی امیری از انزواطلبی و گوشه‌گیری به عنوان واژه‌ای بهتر به جای خجالتی بودن یاد کرد و افزود: در تعریف انزواطلبی یا گوشه گیری می توان گفت وقتی کودک ازبرخورد با دیگران و به خصوص افراد ناآشنا به شکل افراطی اجتناب می‌کند و رغبتی به مشارکت در گروه‌های همسالان و سایر افراد ندارد، می‌توان گفت گوشه‌گیر است.
این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی با اشاره به اینکه کودکان گوشه گیر و انزواطلب اغلب در بیان خواسته‌های خود مشکل دارند، گفت: این نوع از کودکان معمولا مهارت‌های ارتباطی خوبی ندارند و نمی توانند ارتباطات خوبی با دیگران داشته باشند.
امیری با بیان اینکه کودکان گوشه گیر و انزواطلب معمولا در دوستی های خود ناموفق‌تر از سایر افراد هستند، گفت: چنین کودکانی معمولا افرادی را هم برای دوستی انتخاب می کنند که از خودشان پایین‌تر هستند.
وی با بیان اینکه مدرسه نقش مهمی در پررنگ‌تر شدن خجالتی بودن در کودکان دارد، گفت: این نوع کودکان معمولا به دلیل ساکت بودن و آرام بودن اغلب مورد تشویق معلمان و اولیای مدرسه قرار می‌گیرند و همین مسئله می تواند در تقویت روحیه انزواطلبی آنها نقش داشته باشد.
این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی با اشاره به اینکه انزواطلبی در کودکان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، برای انزواطلبی کودکان دو دلیل عمده آورد و افزود: دو دسته از کودکان با این مشکل مواجه می‌شوند که دسته اول آنها کودکان با والدین دیکتاتور هستند که با سخت گیریهای زیاد خود اعتماد به نفس فرزندانشان را پایین آورده و در آنها ایجاد حس حقارت می‌کنند.
امیری به این دسته از والدین توصیه کرد: از سرزنش و انتقاد کردن بیش از حد فرزندانشان خودداری کنند و در مقابل تلاش کنند تا توانایی های فرزندانشان را به آنها یادآوری کنند.
این روانشناس افزود: دسته دوم کودکان گوشه گیر و انزواطلب کودکانی هستند که والدین حساسی دارند که به فرزندانشان توجه افراطی دارند که این نوع از پدر و مادرها نیز اغلب فرزندان گوشه‌گیر و انزواطلبی دارند.
وی در ادامه با بیان اینکه ریشه رفتارهای خجالتی به دوران بزرگسالی فرد کشیده می شود، به والدین این نوع از کودکان توصیه کرد: به فرزندانشان اجازه خطاکردن بدهند و انتظارات کمال گرایانه خود را در مورد آنها کاهش دهند.
امیری گفت: والدین این نوع از فرزندان می‌توانند با نهادینه سازی مهارت جرات‌مندی در کودکان خود با رفتارهای خجالتی در کودکانشان مقابله کنند.
