نوار گوش یا ادیومتری شامل چند آزمایش می شود. یک تست کمترین صداهایی که می توانید در درجات مختلف بشنوید را اندازه می گیرد. این تست شامل استفاده از یک دستگاه شنوایی سنج است، دستگاهی که از طریق هدفون صداها را پخش می کنند. پزشک صداهای مختلف از جمله درجات صدا و گفتار را در فواصل مختلف در یک گوش پخش می کند تا دامنه شنوایی شما را تعیین کند. متخصص شنوایی برای هر صدا دستور العملی به شما می دهد. به احتمال زیاد، او از شما می خواهد که وقتی صدا را شنیدید، دست خود را بالا ببرید یا به شکلی به او علامت بدهید.
آزمایش دیگر به پزشک اجازه می دهد که توانایی شما در تشخیص گفتار، از صدای پس زمینه را ارزیابی کنید. یک نمونه صدا برای شما پخش خواهد شد و از شما خواسته می شود کلماتی که می شنوید را تکرار کنید. تشخیص کلمه می تواند در تعیین کم شنوایی مفید باشد.
از دیاپازون ممکن است برای تعیین اینکه گوش ارتعاشات را چقدر خوب می شنود استفاده شود. متخصص شنوایی دیاپازون را در مقابل استخوان پشت گوش شما یعنی ماستوئید قرار می دهد، یا از یک اسیلاتور استخوانی استفاده می کند تا میزان ارتعاشی که از طریق استخوان به گوش میانی شما می رسد را تعیین کند. اسیلاتور استخوانی وسیله ای مکانیکی است که مثل دیاپازون، ارتعاشات را منتقل می کند.
این آزمایش نیاز به هیچ آمادگی خاصی ندارد. گرفتن نوار گوش اصلاً درد و ناراحتی ایجاد نمی کند و حدود یک ساعت طول می کشد.
نوار گوش یا ادیومتری در چه مواردی انجام می شود؟
نوار گوش یا تست شنوایی سنجی انجام می شود تا مشخص شود چقدر خوب می شنوید. دلایل عمده کم شنوایی شامل موارد زیر است:
- نقص های مادرزادی
- عفونت مزمن گوش
- صدمه به گوش
- پارگی پرده گوش
- بیماری های ارثی مانند اتواسکلروز که در نتیجه رشد غیر طبیعی استخوان ایجاد می شود و مانع از عملکرد درست ساختار داخلی گوش می شود.
- بیماری های گوش داخلی، مانند بیماری مینیر یا بیماری خود ایمنی که روی گوش میانی تاثیر دارد.
آسیب دیدن گوش یا قرار گرفتن در معرض صداهای بلند برای مدت طولانی می تواند باعث کم شنوایی شود. صداهای بلندتر از ۸۵ دسی بل، مانند چیزی که در یک کنسرت راک می شنوید، می تواند در طول چند ساعت باعث کاهش شنوایی شود. اگر به طور مکرر در معرض موسیقی یا صداهای بلند یا صداهای صنعتی قرار می گیرید از محفاظ های گوش استفاده کنید.
کاهش شنوایی زمانی اتفاق می افتد که سلول های مویی در حلزون گوش به درستی کار نکند. حلزون گوش بخشی از سیستم شنوایی است که ارتعاشات را به تکانه های عصبی تبدیل می کند و به مغز می فرستد. کاهش شنوایی حسی همچنین می تواند به دلیل صدمه اعصابی باشد که اطلاعات صوتی را به مغز منتقل می کنند یا در نتیجه آسیب بخشی از مغز باشد که این اطلاعات را پردازش می کند. این نوع کاهش شنوایی معمولاً دائمی است و ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد.
مطلب پیشنهادی: حقایق صریح درباره شنوایی کودک نوپا؛ از “گوش” نوزاد تازه متولد شده چه میدانید؟
انواع نوار گوش کودکان
در اولین روزهای تولد نوزادان وضعیت شنوایی نوزادان مورد سنجش قرار می گیرد و در مواردیکه نیاز به تست شنوایی باشد، والدین مطلع می شوند. دو نوع تست شنوایی غربالگری برای کودکان وجود دارد: تست ABR و تست OAE
تست پاسخ شنوایی ساقه مغز یا ABR، یک آزمایش بدون درد و ایمن است برای بررسی پاسخ شنوایی و مغز به صداها است. این تست اطلاعات لازم درباره کاهش شنوایی احتمالی را به پزشک می دهد.
تست ABR چگونه انجام می شود؟
پزشک یک هدفون کوچک روی گوش های نوزاد می گذارد و الکترودهای نرم (با حسگرهای کوچک) را در نزدیکی گوش ها، روی پیشانی قرار می دهد. صداها توسط ایرفون منتقل می شود و الکترودها میزان پاسخ اعصاب و مغز به صداها را اندازه گیری می کنند. این تست هیچ عارضه جانبی و خطری برای نوزاد شما ندارد.
چگونه باید برای تست ABR آماده شد؟
آماده شدن برای این تست بستگی به سن کودک شما دارد. بچه های بزرگتر را می توان با داروهای آرام بخش (دارویی برای آرام کردن یا خواب آلودگی کودک) برای تست آماده کرد. در این صورت، پزشک دستوراتی برای عدم تغذیه کودک به شما می دهد.
برای کودکان کمتر از ۶ ماه:
ABR معمولاً بدون آرام بخش انجام می شود. کودک شما باید در طول تست بخوابد. برای کمک به خوابیدن کودک، یک ساعت قبل از آزمایش به کودک غذا ندهید و اجازه بدهید به خواب برود.
یا زمانی تست را انجام دهید که کودک گرسنه و خسته، اما بیدار است.
قبل از اینکه آزمایش شروع شود، پزشک از شما می خواهد که فرزندتان را تغذیه کنید تا راحت باشد. برای انجام تست، کودک می تواند در آغوش شما یا روی تخت بخوابد.
کودکان ۶ ماهه یا بیشتر، تست ABR ممکن است با آرامبخش انجام شود. این به کودک کمک می کند که در طول آزمایش کاملاً ساکت و آرام باشند.
تست OAE چگونه انجام می شود؟
تست OAE می تواند انسداد کانال گوش، آسیب به سلول های مویی و وجود مایع در گوش میانی را تشخیص دهد. طی آزمایش یک هدفون کوچک روی گوش کودک قرار می گیرد. از طریق آن صداهایی در گوش پخش می شود و انعکاس آن صداها اندازه گیری خواهد شد. بیمار لازم نیست در طول آزمایشی کاری انجام دهد. پزشک نتایج آزمایش را روی مانیتور مشاهده می کند.
چگونه باید برای تست OAE آماده شد؟
کودک شما در طول آزمایش لازم نیست بخوابد. با این وجود، برای انجام تست OAE کودک شما و هر کس دیگری که در اتاق است باید ساکت باشد. کودک در طی این آزمایش چیزی احساس نخواهد کرد.
بعد از گرفتن نوار گوش چه می شود؟
بعد از انجام آزمایش، پزشک نتایج تست های انجام شده را مرور می کند. بسته به اینکه چقدر خوب صداها را شنیده اید و تشخیص داده اید، پزشک در مورد اقدامات پیشگیرانه ای که باید انجام دهید، مانند استفاده از ایرپلاگ در فضاهایی با صدای بلند یا هرگونه اقدام اصلاحی که شاید شما نیاز داشته باشید، مثل به کار بردن سمعک و دیگر توصیه های لازم را به شما می دهد.
