درمان عفونت واژن با ماست/ تزریق ماست در واژن خوبه؟!

درمان عفونت واژن با ماست ساده در طب سنتی توصیه می شود. ماست ساده، پروبیوتیک و فراوری نشده به علت داشتن اسیدلاکتیک به کاهش و درمان عفونت واژن کمک می کند… به جای تزریق ماست در واژن می توانید روزی چند بار، مقدار کمی ماست ساده را به این ناحیه بمالید…

در تحقیقات آمده است که مصرف روزانه ۲۴۰ میلی‌لیتر از ماست پروبیوتیک در درمان عفونت‌های قارچی واژن موثر است.

استفاده از لبنیات به ویژه ماست از آنجا که حاوی باکتری‌های مفید برای بدن هستند و در فراهم آوردن محیط اسیدی واژن مۆثرند، برای درمان عفونت واژن توصیه می‌شود.

همچنین می توانید در ناحیه واژن خود کمی ماست بمالید و نیازی به تزریق ماست در واژن نیست. ماست حاوی موادی است که عفونت های قارچی را از بین می برد. روزانه چند قاشق ماست به این ناحیه بمالید و بگذارید تا خشک شود و سپس آن را بشویید و خشک کنید.

ماست استفاده شده باید از نوع ساده باشد و باید از مصرف ماست با طعم های مختلف مثلا ماست موسیر و ماست بادنجان پرهیز کرد.

– مصرف چند حبه سیر و یا قرص سیر بسیار مفید می باشد. سیر هم مانند ماست، عفونت های قارچی واژن را از بین می برد.

– خوردن زغال اخته و یا آب قره قروت برای از بین بردن عفونت قارچی مناسب می باشد.

– مادران بارداری که به عفونت قارچی واژن مبتلا هستند، باید مصرف موادغذایی شیرین و قند و شکر را کاهش دهند. مصرف قند و شیرینی ها، رشد قارچ ها را سریع تر و بیشتر می کند.

– استفاده از کرم های ضد قارچ با تجویز پزشک متخصص، برای از بین بردن عفونت قارچی مناسب است.

– چند قطره روغن درخت چای را در یک لیوان آب بریزید و سپس تامپون را به این مواد اغشته کنید و وارد ناحیه واژن کنید. اگر این کار را چند روز و روزی سه مرتبه انجام دهید، عفونت قارچی از بین خواهد رفت.

– استفاده از سرکه سیب : ناحیه واژن را با سرکه سیب شست و شو دهید.

 – استفاده از عسل : مقداری عسل ار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به ناحیه واژن خود بمالید تا علایم بیماری تسکین یابد. سپس عسل را پاک کنید و واژن را به خوبی بشویید.

– معمولا در دوران بارداری از داروهای خوراکی برای از بین بردن عفونت قارچی استفاده نمی شود، مگر در شرایط خاص که پزشک تجویز کند، زیرا احتمال جذب و وارد شدن آن به بدن جنین و اثرات سوء آن بر جنین وجود دارد.

– حتی قبل از استعمال موضعی از مواد بالا مثل ماست و عسل و روغن درخت چای نیز با پزشک متخصص خود مشورت کنید تا ضرری برای شما نداشته باشند.

– هنگام ابتلا به عفونت قارچی واژن و کمی پس از بهبودی، نباید برای تمیز کردن واژن از دوش واژینال استفاده کنید، زیرا استفاده از آن در دوران بارداری بسیار خطرناک است.

– هنگام ابتلا به عفونت قارچی واژن در بارداری از رابطه جنسی با همسر خود پرهیز کنید، زیرا وضعیت بیماری تان را بدتر می کند.

بهترین راه پیشگیری از عفونت‌های زنانه، رعایت بهداشت ناحیه تناسلی، پوشیدن لباس‌های زیر نخی، استفاده از ژل‌های شست‌وشوی واژن (در صورت لزوم)، شستن مرتب لباس زیر و قرار دادن آن جلوی نور آفتاب برای خشک شدن یا اتو کشیدن آن (اگر نور آفتاب نبود)، جدا کردن لباس زیر از دیگر لباس‌ها هنگام شست‌وشو، تعویض سریع مایو پس از اتمام شنا و نپوشیدن مایو روی لباس زیر، جلوگیری از مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماری‌هایی مثل سرماخوردگی و مراجعه مرتب به پزشک برای معاینه است.

در اینجا چند توصیه بهداشتی به خانم ها داریم:

– پس از ادرار کردن و دفع مدفوع همیشه از سمت جلو به طرف عقب، خودتان را بشویید. این کار از راندن میکروب های ادرار و مدفوع به طرف واژن جلوگیری می‌کند.

– همیشه سعی کنید جنس لباس زیرتان (شورت) از الیاف نخی باشد، نه پلاستیکی (نایلونی). از پوشیدن لباس تنگ مانند شلوار جین تنگ، ساپورت، جوراب شلواری و مایو نیز به مدت طولانی اجتناب کنید. لباس‌های گشاد و نخی به تن کنید.

– لباس زیر خود را حداقل یک روز در میان عوض کنید و بشویید و جلوی نور آفتاب پهن کنید تا خشک شود. اگر دسترسی به نور خورشید نداشتید، بعد از خشک شدن لباس، آن را اتوی داغ بکشید.

– برای شستشوی لباس زیر خود از مواد شوینده ملایم استفاده کنید و لباس زیر خود را با وایتکس نشویید، چون محیط طبیعی واژن را به هم می زند.
همچنین لباس زیر خود را جدا از سایر لباس ها بشویید و آن را در ماشین لباسشویی نیندازید.

– در صورتی که از تامپون در دوران قاعدگی استفاده می‌کنید، حداکثر آن را هر سه تا چهار ساعت یک بار عوض کنید. پیش از گذاشتن تامپون نیز دست‌های خود را کاملا بشویید. در طی خواب شبانه هیچ‌گاه از تامپون استفاده نکنید و به جای آن از نوار بهداشتی استفاده کنید.

– نوار بهداشتی (پد) را باید هر چهار تا شش ساعت یک‌بار (حداکثر هشت ساعت) عوض کرد. پیش از گذاشتن پد نیز دست‌های خود را با آب و صابون بشویید.

– از تامپون، نوارهای بهداشتی و دستمال توالت بودار (معطر) استفاده نکنید.

– هرگز ناحیه تناسلی خود را با صابون نشویید، زیرا باعث عفونت واژن می شود. بهترین ماده برای شستن ناحیه تناسلی، آب ولرم یا ژل‌های مخصوص شستشوی واژن (در صورت لزوم) است که در همه داروخانه‌ها موجود می باشد. از نشستن در وان حمام پر از کف صابون نیز خودداری کنید.

– هنگام شامپو زدن و آب کشیدن موها در حمام، سر خود را به جلو خم کنید تا شامپو روی ناحیه تناسلی نریزد.

– پس از استحمام ادرار کنید.

– به هیچ وجه ادرار خود را نگه ندارید. لذا قبل از بیرون رفتن از منزل، حتما دستشویی بروید و زیاد آب و مایعات ننوشید، چون ممکن است به توالت دسترسی نداشته باشید.

– ناحیه تناسلی و اطراف آن را خشک و تمیز نگه دارید، زیرا رطوبت رشد میکروب‌ها را سرعت می‌بخشد. لذا بعد از شستن ناحیه تناسلی در توالت، خودتان را با دستمال خشک کنید. بعد از حمام نیز این ناحیه را کاملا با حوله خشک نمایید.

– هیچ‌گاه لباس خیس و مرطوب نپوشید و چنانچه لباس‌هایتان خیس شد، فورا آنها را عوض کنید. بعد از شنا نیز فورا مایوی خود را درآورید. در ضمن هیچ وقت روی لباس زیر خود، مایو نپوشید.

– از دوش واژینال هرگز استفاده نکنید، چرا که این کار ترشحات و باکتری‌های مفید و محافظ این ناحیه را از بین می برد.

– مصرف بی‌رویه و خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها، میکروب‌های مفید و طبیعی بدن را از بین می برد و زمینه ابتلا به عفونت‌های قارچی واژن را افزایش می‌دهد.

– خانم‌هایی که در دوران بارداری، شیردهی و یائسگی هستند و همچنین خانم‌هایی که از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنند، از آنجایی که میزان هورمون‌های بدنشان تغییر می کند، باید بهداشت فردی خود را بیشتر رعایت کنند تا دچار عفونت نشوند.

– به زنان متاهل نیز باید گفت کاندوم‌ها و دیافراگم‌های از جنس لاتکس و ژل‌های اسپرم‌کش در برخی از زنان ایجاد تحریک می‌کنند. لذا باید از سایر روش‌های جلوگیری از بارداری استفاده کرد. همچنین اگر خشکی واژن دارید، حین مقاربت با همسر از لغزنده‌کننده‌های محلول در آب و بدون بو استفاده کنید و از وازلین و لغزنده‌کننده‌های حاوی سیلیکون استفاده نکنید.