درمان خانگی عفونت قارچی یا مخمری واژن با روغن نارگیل، کرم روغن درخت چای، سیر، شیاف اسید بوریک، خوردن ماست ساده یا قرار دادن در داخل واژن میسر است.
عفونت مخمری واژن چیست؟
عفونت مخمر واژینالی که به نام کاندیدیازیس نیز شناخته می شود یک بیماری شایع است. واژن سالم حاوی باکتری و مقدار کمی مخمر است. اما هنگامی که تعادل باکتری و مخمرها بهم میخورد، سلولهای مخمر می توانند چند برابر شوند. بنابراین باعث خارش شدید، تورم و سوزش در ناحیه واژن می شود. با درمان عفونت مخمر واژینالی، علائم طی چند روز تسکین می یابند. در موارد شدیدتر ممکن است تا ۲ هفته طول بکشد.
عفونت مخمر واژینالی یک عفونت مقاربتی (STI) نیست، که معمولاً به عنوان بیماری مقاربتی شناخته می شود. تماس جنسی (STD) می تواند آن را گسترش دهد، اما زنانی که فعالیت جنسی ندارند نیز می توانند به این عفونت مبتلا شوند. پس از آلودگی به مخمر، احتمال ابتلا به انواع دیگر نیز وجود دارد.
علائم عفونت مخمری
عفونت های مخمر واژینال دارای علائم مشترکی هستند، از جمله:
خارش واژن
تورم در اطراف مهبل
سوزش هنگام ادرار یا رابطه جنسی
درد هنگام رابطه جنسی
درد
قرمزی
راش
ترشحات سفید-خاکستری و ناخوشایند واژن یکی دیگر از علائم عفونت است. بعضی ها می گویند این ترشحات شبیه پنیر لپه است. گاهی اوقات نیز ممکن است ترشحات آبکی باشند. معمولاً مدت زمانی که عفونت مخمر بدون درمان باقی می ماند، تأثیر مستقیمی بر شدت علائم دارد.
عوامل ایجاد کننده عفونت مخمری
قارچ Candida یک میکروارگانیسم طبیعی است که در ناحیه واژن وجود دارد. باکتریهای لاکتوباسیلوس رشد بقیه ارگانسیم ها از جمله مخمر را کنترل می کنند.
اما اگر تعادل سیستم شما بهم بریزد، این باکتریها به طور مؤثر کار نمی کنند. بنابراین منجر به رشد بیش از حد مخمر می شود، که باعث علائم عفونت های مخمر واژن می شود.
عوامل مختلفی می توانند باعث عفونت مخمر شوند، از جمله:
آنتی بیوتیک ها، که میزان لاکتوباسیلوس ("باکتری خوب") را در مهبل کاهش می دهند
بارداری
دیابت کنترل نشده
سیستم ایمنی ضعیف
عادت های غذایی ضعیف، از جمله بسیاری از غذاهای شیرین
عدم تعادل هورمونی در نزدیکی چرخه قاعدگی
فشار
کمبود خواب
نوع خاصی از مخمر به نام کاندیدا آلبیکنس باعث عفونت مخمر می شود. این عفونت ها به راحتی قابل درمان هستند. اگر مکررا به عفونت مخمری مبتلا می شوید یا با درمان های معمولی قادر به خلاص شدن از شر این عفونت ها نیستید، تست آزمایشگاهی می تواند نوع کاندیدا را تشخیص دهد.
تشخیص عفونت مخمری واژن
تشخیص عفونتهای مخمری ساده است. پزشک در مورد سابقه ابتلا به عفونت مخمری سوال خواهد کرد. آنها همچنین ممکن است از شما بپرسند که آیا تا به حال STI داشته اید. قدم بعدی معاینه لگن است. پزشک دیواره های واژن و دهانه رحم شما را معاینه می کند. آنها همچنین به علائم خارجی عفونت به محیط اطراف می پردازند. بسته به آنچه پزشک می بیند، مرحله بعدی ممکن است جمع آوری برخی سلول ها از واژن شما باشد (تست پاپ اسمیر). این سلولها برای معاینه به آزمایشگاه می روند. این تست معمولاً برای زنانی انجام می شود که به طور مرتب عفونت های مخمر دارند یا برای عفونت هایی که از بین نمی روند.
درمان عفونت مخمری واژن
عفونتهای مخمری انواع مختلفی دارند، بنابراین درمانها بر اساس شدت علائم شما مشخص می شوند.
عفونت های ساده
برای درمان عفونت های ساده مخمری، پزشک معمولاً رژیم ۱ تا ۳ روزه از یک کرم ضد قارچ، پماد، قرص یا شیاف استفاده می کند. این داروها می توانند به صورت تجویزی یا بدون نسخه (OTC) باشند.
داروهای معمول این نوع عفونت شامل:
بوتوکونازول (Gynazole)
کلوتریمازول (Lotrimin)
میکرونازول (Monistat)
تركونازول (ترازول)
فلوکونازول (دیفلوکان)
در صورت بازگشت علائم طی دو ماه، به پزشک معالجه کنید.
عفونت های پیچیده
عفونت های پیچیده شامل علائم زیر است:
قرمزی شدید، تورم و خارش که منجر به زخم یا پارگی در بافت واژن شما می شود
ابتلا به عفونت مخمری بیش از چهار بار در سال
عفونت ناشی از کاندیدا به غیر از کاندیدا آلبیکنس
بارداری
دیابت کنترل نشده یا سیستم ایمنی ضعیف
HIV
درمان های احتمالی برای عفونت های شدید یا پیچیده مخمر شامل موارد زیر است:
کرم، پماد، قرص یا درمان ۱۴ روزه
دو یا سه دوز فلوکونازول (دیفلوکان)
تجویز طولانی مدت فلوکونازول یک بار در هفته به مدت ۶ هفته یا استفاده طولانی مدت از یک داروی ضد قارچ موضعی
اگر عفونت شما عود کند، بررسی کنید که آیا شریک جنسیتان به عفونت مخمر مبتلا است یا خیر. به خاطر داشته باشید اگر مشکوک هستید که هریک از شما به عفونت مخمر مبتلا هستید، از روشهای محافظتی مانند کاندوم استفاده کنید. در مورد تمام گزینه های درمان عفونت مخمر با پزشک خود مشورت کنید.
درمان خانگی عفونت مخمری واژن
اگر مایل به مصرف داروهای شیمیایی نیستید، می توانید عفونت های مخمر واژن را با داروهای طبیعی درمان کنید، اما این داروها به اندازه داروهای ذکر شده مؤثر و قابل اطمینان نیستند. برخی از داروهای محبوب طبیعی عبارتند از:
روغن نارگیل
کرم روغن درخت چای
سیر
شیاف اسید بوریک
خوردن ماست ساده یا قرار دادن در داخل واژن
همیشه قبل از استفاده از کرم یا روغن، واژن خود را تمیز کنید. قبل از استفاده از درمان های خانگی با پزشک صحبت کنید. این مهم است زیرا، اگر علائم شما ناشی از چیزی غیر از عفونت مخمر ساده باشد، پزشک می تواند به تشخیص وضعیت شما کمک کند. اگر دارو مصرف می کنید، در مورد داروهای گیاهی با پزشک خود مشورت کنید. برخی از گیاهان می توانند با داروها تداخل ایجاد کنند و یا ممکن است عوارض جانبی غیرمترقبه دیگری بدنبال داشته باشند.
عفونت مخمر در مردان
با اینکه عفونت های مخمر واژینالی شایع ترند، ولی این عفونت ها در مردان نیز دیده می شود. این عفونتها با تاثیر بر آلت تناسلی مردان، به عنوان عفونت مخمر آلت تناسلی شناخته می شود. نه تنها زنان بلکه تمام انسان ها، کاندیدا دارند. تعداد زیاد این قارچ، می تواند منجر به عفونت مخمر شود. ناحیه کشاله ران به دلیل چین خوردگی و رطوبت، مکان مناسبی برای رشد کاندیدا است. عفونت های مخمر آلت تناسلی بیشتر در اثر تماس جنسی واژینال محافظت نشده با زنی که دارای عفونت است ایجاد می شود. استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی می تواند از بروز عفونت مخمر جلوگیری کند. استحمام منظم نیز می تواند کمک کند. علائم عفونت مخمر در آقایان ممکن است چندان برجسته نباشد، اگرچه ممکن است قرمزی و لکه های سفید در طول آلت تناسلی مرد و همچنین احساس سوزش و خارش مشاهده شود. اگر فکر می کنید عفونت مخمر آلت تناسلی دارید به پزشک مراجعه کنید.
عفونت مخمر در زنان
عفونت های مخمر در زنان بسیار شایع است. تخمین زده می شود که از هر ۴ زن، ۳ نفر بیش از دو نوع از عفونت مخمر واژینال در طول زندگی خود تجربه کنند.
با وجود شیوع آنها، درمان زودهنگام عفونت های مخمر واژن مهم است. نه تنها علائم ناراحت کننده را کاهش می دهید، بلکه می توانید احتمال شیوع عفونت در بدن را نیز کاهش دهید. عفونتهای مکرر مخمر شایع اند، به خصوص اگر باردار، مبتلا به دیابت، یا سیستم ایمنی ضعیفی دارید. اگر سالانه بیش از چهار عفونت مخمر دارید با پزشک خود مشورت کنید.
عفونت مخمر در نوزادان
در حالی که عفونت مخمر معمولاً با عفونت واژن همراه است، نوزادان نیز می توانند آنها را دریافت کنند. شایع ترین عفونت مخمر در کودک، بثورات پوشک است. با این حال، همه بثورات پوشک نتیجه رشد مخمر نیستند .اگر پوست کودک شما به شدت قرمز است و لکه هایی در ناحیه پوشک و کشاله ران وجود دارد، ممکن است بتوانید بگویید که وضعیت شما بیش از یک بثورات پوشک نیست، با وجود استفاده از کرم راش پوشک. عفونت های مخمر ممکن است در چین های دیگری از پوست نیز وجود داشته باشد، مانند زیر بغل.
پزشک متخصص کودک شما احتمالاً یک کرم ضد قارچ موضعی را برای درمان عفونت های مخمر پوست تجویز می کند. اگر کودک شما برفک دهان (عفونت مخمر از دهان) دارد، ممکن است به داروی خوراکی نیاز باشد. با اینکه عفونتهای مخمر در نوزادان معمولاً بی ضرر هستند، در صورت عدم درمان می توانند منجر به عفونتهای جدی تر شوند.
آیا عفونت مخمر مسری هستند؟
عفونتهای مخمر STI در نظر گرفته نمی شوند، اما هنوز هم می توانند مسری باشند. طی مقاربت دهانی یا واژن عفونت مخمر را منتقل می شوند. انتقال عفونت از طریق وسایل جنسی و بوسیدن شخص مبتلا به برفک دهان (عفونت مخمر از دهان) نیز ممکن است.
همچنین اگر مادر در هنگام زایمان دارای عفونت مخمر واژینال باشد، در پوشک نوزاد بثور قارچی دیده می شود. اگر کاندیدا در ناحیه پستان وجود داشته باشد، ممکن است در حین شیردهی عفونت مخمر منتقل شود.
نحوه انتقال این نوع عفونت مانند سایر عفونت ها مسری نیست. به عنوان مثال شما نمی توانید آلودگی را از طریق هوا یا با استفاده از حمام شخصی که مبتلا به عفونت است، دریافت کنید.
عفونت مخمر در دوران بارداری
عفونت مخمر به دلیل نوسانات هورمون در دوران بارداری شایع است. اگر باردار هستید به پزشک خود مراجعه کنید. عفونت مخمر در دوران بارداری همیشه به همان روشی که در زنان غیر باردار انجام می شود، درمان نمی شود. به دلیل نقایص احتمالی هنگام تولد، نمی توانید داروهای ضد قارچ خوراکی مصرف کنید. ضد قارچ های موضعی برای استفاده در دوران بارداری بی خطر هستند.
اگرچه عفونت های مخمر به کودک شما آسیب نمی رساند، می توان قارچ کاندیدا را هنگام زایمان به آنها منتقل کرد. این می تواند منجر به بثورات پوشک و برآمدگی دهان در کودک شما شود. مهم است که در ابتدا عفونت مخمر را درمان کنید، به خصوص اگر باردار هستید، تا از بروز چنین عوارضی جلوگیری کنید.
عفونت مخمر در مقابل UTI
عفونت شایع دیگر در زنان عفونت ادراری (UTI) است. در حالی که ممکن است یک یا دیگری، یا حتی هر دو عفونت به طور همزمان وجود داشته باشد، UTI و عفونت های مخمر دو وضعیت متفاوت هستند.
UTI یک عفونت باکتریایی است که بر روی دستگاه ادراری تأثیر می گذارد. این سیستم پیچیده شامل مجرای ادرار و همچنین مثانه و کلیه های شماست. رابطه جنسی STI و تخلیه دیرهنگام مثانه همه می توانند منجر به بیماری ادراری شوند.
علائم UTI با عفونت مخمر نیز متفاوت است. ترشحات قابل توجهی وجود ندارد، اما ممکن است مقدار کمی خون در ادرار مشاهده شود. UTI همچنین می تواند باعث تکرر ادرار به همراه درد لگن و شکم شود. اگر درمان نشود می تواند منجر به عوارض جدی تر کلیه شود. برای دریافت آنتی بیوتیک باید به پزشک مراجعه کنید. در مورد تفاوت های بین عفونت مخمر وUTI ، از پزشک خود اطلاعات بیشتری بخواهید.
تست عفونت مخمر
اگر این اولین عفونت مشکوک به مخمر شما باشد، تشخیص صحیح را از پزشک دریافت کنید. این تضمین می کند که علائم شما قطعاً مربوط به رشد کاندیدا است و یک وضعیت جدی دیگر نیست. پزشک شما ابتدا معاینه لگن را انجام می دهد و هرگونه ترشحات قابل مشاهده، قرمزی و تورم را یادداشت می کند. آنها از شما درباره سایر علائمی که تجربه کرده اید سؤال می کنند، مانند سوزش و ادرار دردناک.
در صورت نیاز پزشک ممکن است آزمایش مایعات واژن (پاپ اسمیر) را انجام دهد. آنها ابتدا نمونه ای از ترشحات واژینال را با یک سواب پنبه جمع آوری می کنند، سپس برای مطالعه در زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه فرستاده می شوند. هنگامی که پزشکتان تشخیص داد که در واقع یک عفونت قارچی است- یا نوع دیگری از عفونت – آنها می توانند نوع صحیحی از درمان را تجویز کنند.
عفونت مخمر بعد از رابطه جنسی
اگرچه ممکن است بعد از برقراری رابطه جنسی، عفونت مخمر ایجاد شود، هر عفونت مخمر به خودی خود یک STI نیست. در عوض، عوامل دیگری وجود دارد که می توانند تعادل کاندیدا در ناحیه واژن را برطرف کنند. مقاربت واژینال و همچنین نفوذ از طریق وسایل جنسی و انگشتان دست، همه می توانند باکتری ها را ظاهر کنند.
احتمال دیگر مقاربت واژینال با مردی است که به عفونت مخمر آلت تناسلی مبتلا است. دقیقاً عکس این قضیه نیز صادق است، یک مرد ممکن است از زنی که دارای عفونت مخمر واژینال است، عفونت مخمر آلت تناسلی دریافت کند. همچنین رابطه جنسی دهانی ممکن است باکتری های موجود در دهان، مهبل و آلت تناسلی را مختل کند.
عوامل خطر عمده ای از عفونت مخمر وجود دارد که مقاربت جنسی فقط یکی از آنهاست.
عفونت مخمر در مقابل BV
واژینوز باکتریایی (BV) شایعترین منبع عفونت واژینال در زنان سنین ۱۵ تا ۴۴ سال است. علل اصلی آن عدم تعادل باکتریایی ناشی از دوش گرفتن و رابطه جنسی است – BV یک عفونت قارچی مانند عفونت مخمر معمولی نیست. گفته می شود که BV بوی ماهی قوی دارد.
BV علائمی مشابه عفونت مخمر از جمله ترشحات، سوزش و خارش دارد. این می تواند تفاوت بین این دو عفونت را دشوار کند. عفونت مخمر واژینال عوارض طولانی مدت ایجاد نمی کند، اماBV درمان نشده می تواند. از جمله این عوارض می توان به مشکلات باروری و زایمان زودرس (اگر در حین بارداری آلوده باشید) و خطر ابتلا به STI منقبض شده اشاره کرد.
بر خلاف عفونت مخمر، برای حذف BV، تجویز آنتی بیوتیک نیاز است. پزشک شما می تواند به شما در تشخیص تفاوت بین عفونت مخمر و BV کمک کند.
پیشگیری از عفونت مخمر
در اینجا برخی از عادت هایی وجود دارد که با بکار گرفتن آنها از عود عفونت جلوگیری کنید.
بایدها:
رژیم غذایی متعادل
خوردن ماست یا مصرف مکمل های لاکتوباسیل
پوشیدن الیاف طبیعی مانند پنبه، کتان یا ابریشم
شستن لباسهای زیر در آب گرم
تعویض روزانه البسه
نبایدها:
پوشیدن شلوار تنگ، جوراب شلواری، لباس تنگ یا شلوار های لگ
استفاده از تامپون یا پد های معطر و دئودورانت های زنانه
نشستن روی لباسهای مرطوب، به خصوص لباس های حمام
نشستن در وانهای گرم یا حمام داغ مکرر
حمام طولانی
روغنهای اساسی برای درمان عفونت مخمری
روغنهای اساسی در چند سال گذشته به عنوان داروهای "طبیعی" در مورد بیماریهای پزشکی رایج مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند. این محصولات گیاهی می توانند قدرتمند باشند، اما تاکنون هیچ تحقیقی نشان نداده است که روغنهای اساسی برای عفونتهای مخمر نسبت به روشهای معمولی بهتر عمل می کنند.
یکی از مشکلات روغنهای اساسی این است که ممکن است برخی از افراد به آنها حساسیت نشان دهند.
رقیق کردن روغنها قبل از استفاده مهم است. قبل از امتحان کردن روغنهای اساسی به عنوان درمان، با پزشک خود مشورت کنید که علائم شما در واقع ناشی از عفونت مخمر است. سپس می توانید از آنها در مورد روغنهای ایمن تر مانند روغن نارگیل برای عفونت مخمر خود سؤال کنید.
عفونت مخمری و پریود
عفونت های مخمر به احتمال زیاد در زنان در روزهای پایانی منتهی به پریود آنها رخ می دهد. تصور می شود نوسانات هورمون ها قبل از پریود شدن شما باعث ایجاد عفونت های مخمر شده و باعث عدم تعادل در باکتری های سالم در واژن می شود. اگر در هفته قبل از پریود خود ترشحات سفید تا زرد را تجربه کرده باشید، این ترشحات الزاما ناشی از عفونت مخمر نیستند. نکته مهم این است که اگر علائم بارز دیگری را نیز تجربه کردید، مانند قرمزی، سوزش و خارش.
با اینکه علائم آزاردهنده هستند، درمان زودرس می تواند به پاکسازی عفونت مخمر از قبل از شروع پریود شما کمک کند. اگر علائم عفونت مخمر بعد از اتمام دوره بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید. اگر همچنان به عفونت های مخمر قبل از پریود هر ماه خود ادامه دهید، ممکن است آنها را مشاهده کنید.
منبع خبر : mag.fitexapp
