کمبود یا از دست دادن اشتها به بی اشتهایی (آنورکسیا) شناخته می شود. بی اشتهایی نوزاد هنگامی رخ می دهد که کودک حداقل یک ماه از خوردن غذای مناسب خودداری کند و کمبود رشد را نشان دهد. آنها همچنین با گرسنگی ارتباط برقرار نمی کنند و علاقه ای به غذا ندارند. امتناع کودک از خوردن غذا نیازی به وقوع یک حادثه آسیب زا ندارد یا به دلیل بیماری اساسی پزشکی است. بی اشتهایی کودک نیز با بی اشتهایی عصبی متفاوت است، که در بزرگسالان و نوجوانان اغلب به دلیل ترس از افزایش وزن رخ می دهد. بی اشتهایی کودک می تواند برای والدین نگران کننده باشد اما می توان آن را مدیریت و درمان کرد. در این پست نی نی نما، دلایل، علائم و روش های مدیریت بی اشتهایی نوزاد را توضیح می دهیم.
چه زمانی بی اشتهایی کودک رخ می دهد؟
بی اشتهایی نوزاد ممکن است در هر نقطه از زمان در طول سه سال اول زندگی نوزاد شروع شود. با این حال، برخی از مطالعات تحقیقاتی اظهار می دارند که بیشتر در سنین نه تا ۱۸ ماهگی بروز می کند. این می تواند به این دلیل باشد که مرحله انتقال به قاشق غذاخوری است و سپس به خود تغذیه ای (خوردن غذا توسط خود نوزاد با دست). با این حال، همه نوزادان در مرحله انتقال دچار بی اشتهایی کودک نیستند.
علائم بی اشتهایی کودک
در موارد زیر علائم متداول در کودکانی که دچار بی اشتهایی کودک هستند مشاهده می شود.
- به طور مداوم حداقل برای یک ماه از غذا امتناع میورزد
- هرگز با گرسنگی ارتباط برقرار نمیکند
- ظرف های مربوط به غذا را با خشم پرتاب می کند
- بعد از چند گاز خوردن، غذا خوردن را متوقف می کند
- وزن اضافه نمیکند
- کاهش وزن نمایان میشود
- سوء تغذیه
- با بازی در طول وعده های غذایی حواسش از غذا پرت می شود
برخی از بچه ها همچنین دارای حس گریز از مواد غذایی (SFA) همراه با بی اشتهایی هستند. در این شرایط، نوزادان فقط ممکن است غذای خاصی بخورند که دارای طعم خاص، درجه حرارت، قوام، بافت و بو باشد. آنها غذاهای جدید را امتحان نمی کنند و در مورد نوع غذایی که می خورند بسیار خاص هستند. هنگامی که کودک به خوردن غذای جدید مجبور شود، ممکن است قیافه بگیرد، تف کند، دهان خود را ببندد یا استفراغ کند. چنین نوزادانی از یک گروه غذایی خاص خودداری می کنند (آن را رد میکنند) و خطر کمبودهای غذایی را افزایش میدهند. با این حال، هنگامی که غذای مورد علاقه خودشان را پیشنهاد می کنیم، کودکان آن را بدون مشکل می خورند و معمولاً نارسایی رشد را نشان نمی دهند، یا همچنین حتی وزن اضافه میکنند.
علل بی اشتهایی کودک
تحقیقات نشان می دهد که علت بی اشتهایی کودک اغلب مربوط به نیازهای عاطفی کودک و درگیری والدین است. در زیر برخی از نکات برجسته در مورد دلایل احتمالی ایجاد بی اشتهایی در نوزادان وجود دارد.
- با بزرگ شدن کودک، او شروع به خودمختاری (استقلال داخلی) می کند، که شرط خودمدیریت است. در این مرحله، کودکان می خواهند تصمیمات خود را بگیرند، از جمله انتخاب مواد غذایی خودشان را.
آنها به منظور جلب توجه مادران به نیازهایشان، از غذا آگاهانه خودداری می كنند.
- عواملی مانند افسردگی مادر و اختلالات خوردن مادر نیز می توانند باعث بی اشتهایی کودک در نوزادان شود. مادران افسرده در هنگام تغذیه کودک، تعامل مثبت کمتری از خود نشان داده اند. همه اینها می تواند به وضعیت عاطفی کودک آسیب برساند و کودک ممکن است از خوردن غذا خودداری کند.
- کودکانی که در خانواده های ناسازگار رشد می کنند یا کودکانی که سیستم مراقبت از آنها بهینه نیست، ممکن است این عوامل، خطر بی اشتهایی کودک را افزایش دهد.
دلایل عاطفی و رفتار والدین در مورد تغذیه از دلایل مهم بی اشتهایی کودک است. اگر گمان می کنید که کودک شما بی اشتهایی دارد، پس راه حل خوب این است که به پزشک مراجعه کنید.
درمان بی اشتهایی نوزادان
درمان به موقع بی اشتهایی کودک برای جلوگیری از کمبودهای شدید تغذیه ای در نوزادان ضروری است. سه راه عمده درمانی وجود دارد که می تواند به کودک کمک کند تا از بی اشتهایی نوزادان خارج شود.
- تشویق کودک به شناسایی و انتقال نشانه های درونی گرسنگی و همچنین سیری.
- ترغیب کودک به خوردن انواع مختلف غذا و فراهم کردن غذاهای کامل (مواد غذایی که تا حد ممکن فرآوری یا تصفیه شده اند و عاری از مواد افزودنی یا سایر مواد مصنوعی هستند.)
- تأمین انرژی کافی و مصرف مواد مغذی.
مراقبت های تغذیه ای نوزادان مبتلا به بی اشتهایی کودک، بر روی طراحی یک برنامه غذایی مجدد تأمین می شود که زمینه های زیر را برآورده می کند.
- تأمین میزان انرژی لازم برای فعالیت بدنی سالم و رسوب و تشکیل بافت جدید
- تهیه یک رژیم غذایی مناسب برای سن و نیازهای رشد
- تشویق کودک به خوردن غذا توسط خودش
- به تدریج باعث می شود کودک کمتر به کالری مایع و مکمل های غذایی وابسته باشد
در حین ایجاد این تغییرات، کودک باید از نظر هرگونه تغییر در وزن بدن، سایر مشکلات گوارشی مانند اسهال یا یبوست، تحت کنترل قرار گیرد. اگر پزشک درگیری (دعوای) والدین را به عنوان علت بی اشتهایی کودک تشخیص دهد، اقدامات زیر ممکن است پیشنهاد شود.
- اگر اصطکاک مداوم بین مادر و نوزاد علت اصلی باشد، ممکن است مداخله پدر توصیه شود. پدر کودک می تواند به عنوان یک عامل جبران کننده (جبرانی) یا تعادل بین مادر و نوزاد کار کند. این ممکن است کودک را ترغیب کند تا غذای مغذی گسترده تری را امتحان کند.
- با مادر در مورد مشکلات با کودک مشاوره می شود و از او خواسته می شود مشکلات مرحله شیر گرفتن را تحمل کند.
- اگر مادر بیش از حد مضطرب باشد یا مشکلات عاطفی ای در والدین وجود داشته باشد، بنابراین ممکن است والدین به مشاوره روانپزشکی مراجعه کنند.
درمان بی اشتهایی کودک می تواند شامل استفاده از چندین روش برای بهبودی کامل و جلوگیری از عود (بازگشت) باشد.
نکاتی برای کمک به تغذیه بهتر نوزاد خود
در صورت مشاهده هرگونه تغییر مثبت در عادات تغذیه نوزاد، می توانید این نکات را دنبال کرده و و به آن توجه داشته باشید.
- به کودک اجازه دهید خودش احساس گرسنگی کند.
- در طول روز وعده های غذایی را فاصله دار کنید. در فاصله سه تا چهار ساعت به آنها غذا بدهید و فقط در بین این ساعات به آنها آب دهید.
- غذاهای انگشتی را معرفی کنید.
- به آنها مقدار کمی غذا بدهید و بگذارید که خودشان یک وعده دیگر درخواست کنند.
- آنها را تشویق کنید که روی میز ناهار خوری بنشینند تا اینکه “مادر” و “پدر” غدایشان را کامل بخورند. نوزادی که یاد میگرد با صبر بنشیند ممکن است بهتر غذا بخورد.
- یک جلسه وعده غذایی تنها نباید بیشتر از ۳۰ دقیقه باشد، حتی اگر کودک به اندازه کافی غذا نخورد.
- کودک خود را هنگام غذا خوردن توسط خودش تشویق کنید، اما از کمیت غذای مصرفی به عنوان اقدامی برای تشویق یا دلسرد کردن کودک استفاده نکنید.
- هنگام تغذیه آنها، به هیچ گونه حواس پرتی مانند رسانه های الکترونیکی، کتاب ها، اسباب بازی ها و غیره اجازه ندهید. این فقط ممکن است به طور موقت کار کند و به کودک کمک نخواهد کرد که نشانه های درونی گرسنگی و سیری را یاد بگیرد یا درک کند.
- با گفتن اینکه ممکن است اگر غذای خود را تمام کند، به آنها هدیه دهید؛ به کودک رشوه ندهید.
- آنها را از بازی با غذا منصرف (دلسرد) کنید.
- اگر آنها غذا را پرتاب می کنند یا سعی می کنند از روی صندلی بپرند، پس به آنها هشدار دهید. اگر این رفتارها را ادامه داد، “وقت پایان” بدهید. زمان اتمام زمانی است که فرزند شما از محلی که رفتار بد اتفاق افتاده خارج می شود. فرزند شما از همه اتفاقات سرگرم کننده دور است، و در همین حین از هیچ کس از افراد خانواده توجهی دریافت نمیکند. این زمان توجه صفر است. این کار برای تغییر رفتار مشکل آمیز است، زیرا کودکان معمولاً دوست ندارند حوصله شان سر برود.
آیا بی اشتهایی می تواند ژنتیکی باشد؟
مطالعات نشان می دهد که بی اشتهایی در خانواده ها رخ می دهد. محققان همچنین تشخیص داده اند كه چندین ژن وجود دارد كه ممكن است با بی اشتهایی همراه باشد. مادران مبتلا به بی اشتهایی احتمالاً نوزادانی دارند که دچار بی اشتهایی هستند. با این حال، لازم نیست که هر مادری که مبتلا به بی اشتهایی است، نوزادی با بی اشتهایی داشته باشد. اگر می ترسید که کودکتان دچار بی اشتهایی شود، با پزشک خود مشورت کنید.
مطالعات مختلفی ثابت كرده است كه بی اشتهایی كودك مربوط به مسائل رفتاری، روانشناختی و اجتماعی مربوط به تغذیه و تعامل والدین و كودك است. غذای مورد علاقه خود کودک را در تمام مدت به کودک پیشنهاد دهید. سرزنش، حواس پرتی، مجازات و غیره ممکن است برای چند روز کار کند، اما این یک راه حل دائمی نیست. باعث شوید که کودک بفهمد که غذا خوردن یک روال ضروری است و اجبار لازم نیست. با کودک صبور باشید و از متخصص اطفال کمک بگیرید.
