آمادگی برای پدرشدن:
پذیرش نقش پدر:
رفتار پدر در دوران بارداری همسرش، تحت تاثیر باورهای فرهنگی، اعتقادات واحساست او است.
خاطرات هر مرد از پدرش، تجربیات و دوران کودکی اش و ادراک او از پدربودن، او را در انتخاب وظایف ومسئولیت هایش کمک می کند. مردی که به بچه و پرورش او علاقمند باشد در مورد نقش پدر بودنش هیجان زده و شادمان است و با همسرش مشارکت می کند. گاهی ممکن است مرد احساس تنهایی کند وخود را سرگرم کار کند و زمان بیشتری را درخارج از خانه بگذراند،به هر حال به نظر بیشتر مردان، در طول نه ماهه بارداری همسرشان، می توانند آمادگی لازم برای پذیرش نقش پدری رابدست بیاورند.
ارتباط پدر با جنین به همان قدرت ارتباط مادر با جنین است. ارتباط پدر ممکن است از طریق بوسیدن یا لمس شکم همسر باردارش، اشتیاق برای شنیدن صدای قلب جنین، حرف زدن با جنین و یا لمس حرکات او باشد.
ایجاد ارتباط پدر با جنین نیز مشابه به زن باردار در ۳ مرحله ظاهر می شود:
مرحله اول: از چند ساعت تا چند هفته طول می کشد تا مرد بارداری همسرش را درک کند.ممکن است در صورت خواسته یا ناخواسته بودن بارداری، خوشحالی و یا حالت تردید برای مرد ایجاد شود .
مرحله دوم: سازگاری مرد با واقعیت بارداری همسرش است.
مرحله سوم:در هفته آخر بارداری در مورد نقش خود در زایمان وآمادگی برای پدرشدن می اندیشد.
در زایمان بزرگترین نگرانی مرد این است که همسرش را به موقع به بیمارستان برساند و بیشتر تمایل دارد که زمان زایمان را بداند، چون اگر آمادگی نداشته باشد ترس و هیجان خود رابه همسرش منتقل می کند.
به پدرها توصیه می کنیم که:
-از تغییرات جسمی و روحی همسرشان آگاه باشید.
-درباره روند بارداری و زایمان و بعد زایمان مطالعه کنید.
-فشارهای عصبی و نگرانی همسرشان را کاهش دهید.
-در کارهای منزل به او کمک کنید تا همسرشان بیشتر استراحت کند.
-سیگار نکشید.
-برای زایمان از قبل آمادگی داشته باشید.
آمادگی سایر اعضای خانواده
فرزند بزرگتر: اولین بحران برای او زمانی پیش می آید که فکر کند که دیگر خانواده به او توجه ای ندارند و باید جایگاه خود را با برادر یا خواهر جدید خود تقسیم کند.او به این وضعیت حسادت می کند و عواملی مانند:سن،نگرش والدین،مدت زمان جدایی مادر از فرزند بزرگتر و شیوه هایی که خانواده برای آشنایی کودک با واقعیت جدید بکار می برند در واکنش کودک موثر هستند.
کودکان یکساله: کاملا نسبت به نحوه برقراری ارتباط با فرزند جدید نا آگاهاند.
کودکان دو ساله: تغییرات ظاهری زن باردار را درک می کنند و ممکن است آن را به عنوان چاق شدن تعبیر کنند، این کودکان نیاز به وجود شرایطی مشابه به شرایط خود دارند تا بتوانند علت تغییرات را درک کنند.
بچه های نو پا: وابستگی بیشتری نسبت به مادر حامله خود نشان می دهند مانند زمان غذا خوردن و یا دستشویی رفتن.
کودکان ۳یا۴ساله :دوست دارند راجع به داستان شروع زندگی خود آگاه شوند تا بتوانند شرایط فعلی را بپذیرند و بدانند که مشابه زمانی است که در شکم مادرشان بوده اند.دوست دارند به صدای قلب جنین گوش دهند و حرکت جنین را لمس کنند و گاهی سوالاتی راجع به غذا خوردن و لباس پوشیدن جنین می کنند.
بچه هادر سن مدرسه: توجه بیشتری به مادر خود در زمان بارداری دارند، آنها خود را پدر و یا مادر فرزند جدید تلقی می کنند و از خرید وسایل مورد نیاز نوزاد و آماده کردن اتاق او لذت می برند.
نوجوان: آنها در مرحله تعیین و تشخیص هویت جنین بسر می برند،بنابراین راجع به نقش پدر و مادرخود دچار مشکل می شود و زنان بارداری که فرزند نوجوان دارند می گویند که روبرو شدن با طرز تفکر فرزندانشان در این سنین نسبت به سایر مسائل بارداری مشکلتر است.
نوجوانان در سنین بالاتر: ازبارداری مادر ناراحت نمی شوند و بیشتر رفتار بزرگسالان را از خود نشان می دهند و والدین هم با آنها احساس راحت تری دارند.
چند توصیه برای آماده کردن فرزندان بزرگتر خانواده در دوران بارداری:
فرزند را در یکی از ویزیت های دوران بارداری با خود ببرید تا به صدای قلب جنین گوش دهد.
بگذارید حرکت جنین را لمس کند.
کودکتان را در تهیه لوازم و وسایل مورد نیاز نوزاد و تزئین اتاق او شرکت دهید.
به سوالات کودک در مورد بچه جدید پاسخ دهید.
اورا با خود به خانه دوستان وآشنایان که تازه نوزاد جدید وارد خانواده آنها شده است ببرید.
در زمان بستری در بیمارستان :
از طرف نوزاد ، پدر مادر به کودک هدیه دهید.
به کودک اجازه دهید تا بدن نوزاد را لمس کند.
برای برقراری ارتباط بین کودک و نوزاد به زور متوسل نشوید ودر این زمان در مورد علاقه خود نسبت به او تاکید کنید.
در خانه بعد از ورود نوزاد:
بهتر است بستگان و یا همسر از کودک نگهداری کند.
والدین باید اوقاتی از روز را با کودک بزرگتر تنها باشند.
همزمان با تغذیه نوزاد،کودک در کنار مادر باشد و سعی کنید او را با بازی کردن و یا خوردن خوراکی سرگرم کنید.
هدایای کوچکی از طرف نوزاد به کودک دهید.
کودک را برای انجام کارهایی که مناسب سن اوست تشویق و تحسین کنید، در این صورت او متوجه می شود که کودک بودن از نوزادبودن بهتر است.
شش هفته اول ، دوره عادت کردن مادر و شیر خوار است و آن ها با هم وضعیت های مناسب را پیدا می کنند. برای بعضی ، این وضعیت ها راحت و زودتر پیدا می شود اما برای برخی دیگر راحت نبوده و بیشتر طول می کشد.
