افت ضربان قلب جنین هنگام زایمان؛ چه باید کرد؟!

با افت ضربان قلب جنین هنگام زایمان، اگر مراحل زایمان شروع شده باشد، پزشک زایمان را با وسیله ای به نام فورسپس یا وکیوم خاتمه خواهد داد. اگر مراحل زایمان شروع نشده باشد پزشک تصمیم میگیرد که آیا باید زایمان را با عمل سزارین تمام کند یا صبر کند و مادر را تحت نظر قرار دهد…

اگر ضربان قلب جنین هنگام زایمان دچار افت شود، چه می شود؟

 درد زایمان هم شما و هم بچه را دچار استرس می کند. کنترل ضربان قلب جنین روشی است که اطمینان می دهد بچه از عهده ی استرس برمی آید.

هنگامی که مانیتور ضربان قلب جنین را غیرطبیعی و کمتر از حد نرمال (زیر ۱۲۰ ضربه در دقیقه) نشان دهد و این وضعیت تا ۲ دقیقه باقی بماند، پزشک نسبت به خارج شدن فوری جنین و پایان دادن به زایمان تصمیم میگیرد.

با افت ضربان قلب جنین هنگام زایمان، اگر مراحل زایمان شروع شده باشد، پزشک زایمان را با وسیله ای به نام فورسپس یا وکیوم خاتمه خواهد داد.

اگر مراحل زایمان شروع نشده باشد پزشک تصمیم میگیرد که آیا باید زایمان را با عمل سزارین تمام کند یا صبر کند و مادر را تحت نظر قرار دهد.

در بعضی از بیمارستان ها، تمام بیماران در حین درد زایمان به طور عادی به مانیتور وصل می شوند. در برخی دیگر، بیمارانی که خطر کمی برای مشکلات دارند، ممکن است تنها به طور متناوب به مانیتور وصل بشوند.

 کنترل از طریق مانیتور با تکنیکهای متعددی انجام میشود. کنترل خارجی کنترل الکترونیکی ضربان قلب جنین، هم از دو کمربند و هم از یک نوار کشی پهن استفاده می شود که دور شکم گذاشته می شود. دستگاه به کمربند یا زیر نوار وصل میشود که از تکنیک سونوگرافی داپلر برای گرفتن ضربان قلب جنین استفاده می کند.

دستگاه دوم برای گرفتن انقباضات از یک وسیله ی اندازه گیری استفاده می کند، کنترل خارجی انقباضات. تناوب و مدت انقباضات را نشان می دهد، ولی قادر نیست در مورد شدت آن اطلاعات فراهم کند. کنترل خارجی ضربان قلب جنین اطلاعاتی در مورد واکنش جنین به انقباضات می دهد و ناپایداری دراز مدت را به ثبت می رساند، که تغییرات مرتب در ضربان قلب است که علامت خوبی است. ممکن است بشنوید پزشکتان برای توصیف ضربان قلب جنین از عبارت های زیر استفاده می کند:

– عادی: در حدود ۱۲۰ تا ۱۶۰ ضربه در دقیقه

– برادیکاری: کاهشی در ضربان قلب، تا زیر ۱۲۰ ضربه در دقیقه، که برای بیشتر از دو دقیقه باقی بماند.

– تاکیکاردی: افزایش در ضربان قلب تا بالای ۱۶۰ ضربه در دقیقه، برای بیش از دو دقیقه باقی می ماند.

– شتاب: افزایش مختصر بالای خط مبنای ضربان قلب جنین، که اغلب بعد از حرکت جنین به وجود می آید. شتاب ضربان قلب علامت اطمینان بخشی است.

– کاهش سرعت: اینها کاهشهای متناوب زیر خط مبنای ضربان قلب جنین است. بارز بودن کاهش سرعت، به تناوب آن، میزان افت ضربان قلب، و زمان وقوع آنها در رابطه با انقباضات بستگی دارد. کاهش سرعتها بر طبق زمان وقوع آنها در رابطه با انقباضات، به عنوان زود، متغیر یا دیر طبقه بندی
شده است.

کنترل ضربان قلب جنین در حین زایمان

برای کنترل جنین معمولا شاخص های زیر مورد بررسی قرار می گیرند :
۱ . ضربان قلب که میزان اکسیژن در دسترس جنین را مشخص می کند . رسیدن اکسیژن به جفت ، به گردش خون مادر و عملکرد خود جفت بستگی دارد.
۲ . میزان انقباض رحم. انقباض شدید مانع رسیدن خون به جفت می گردد و موجب میشود جنین در حین انقباض تنها از اکسیژن وجود در جفت استفاده کند.
۳ . جنینی که میزان اکسیژن در دسترس او کم است در هنگام انقباض رحم در حالت فاقد اکسیژن به سر می برد. این عدم دسترسی به اکسیژن در میزان ضربان قلب تاثیر می گذارد.
در طی انقباض رحم ضربان قلب به طور معمول در پاسخ به فشار وارده کاهش می یابد و با به پایان رسیدن انقباض به خط اصلی بر می گردد.
در مورد کنترل جنین به طور الکترونیکی یک کاهش اولین دیده میشود. در هر حالتی که جفت به خوبی عمل نکند و اکسیژن جانبی وجود نداشته باشد ، انقباض رحم ، جنین را به حالت کمبود اکسیژن می برد و ضربان قلب جنین کاهش می یابد و تا زمانی که انقباض پایان نیابد به حالت اولیه برنمی گردد.
کاهش ثانویه ضربان قلب هیچ رابطه مستقیمی با انقباض رحم ندارد.

کنترل داخلی ضربان قلب جنین
هنگامی که فرزند شما به جای کنترل خارجی به مراقبت بیشتری نیاز پیدا می کند، پزشکتان از دستگاه کنترل ضربان قلب داخلی استفاده می کند. ممکن است پزشک نسبت به نحوه ی تحمل بچه در طول درد زایمان نگران شود، با اینکه به سختی بتواند با دستگاه خارجی ضربان قلب بچه را بگیرد . مثلا، در صورتی که بیش از یک بچه داشته باشید، به منظور کنترل جنین به صورت داخلی (که به آن الکترود پوست سر داخلی نیز گفته میشود)، پرده های جنینی (کیسه ی آب) باید پاره شده و دهانه ی رحم حداقل ۱ تا ۲ سانتیمتر باز شده باشد. در طول معاینه ی داخلی، مانیتور از طریق یک لوله ی پلاستیکی قابل انعطاف، از میان دهانه ی رحم عبور داده میشود. این روش ناراحت کننده تر از معاینه ی لگن نیست. سپس یک الکترود نازک به سر بچه وصل میشود.

 این روش کاملا بی خطر است و تنها بسیار به ندرت با عفونت موضعی یا خارش خفیف بر روی سر بچه همراه می شود، مانیتور داخلی برای انقباضات (که به آن مبدل فشار داخلی یا IPT گفته میشود) به منظور ارزیابی بهتر شدت انقباضات استفاده میشود. این مانیتور هنگامی استفاده می شود که پیشرفت درد زایمان کند باشد، و برای تشخیص نیاز شما به اکسی توکسین برای تقویت انقباضات لازم می شود.

مانیتور شامل یک لوله ی قابل انعطاف پرشده از مایعی است، که بین سر جنین و جدار رحم در طول معاینه ی داخلی گذاشته می شود. گاهی، از چنین وسیله ای برای تزریق آب نمک به داخل رحم در صورتی که مایع آمنیوتیک بسیار اندکی وجود داشته باشد و یا نوار ضربان قلب جنین فشردگی بند ناف را نشان دهد یا در صورتی که مکونیوم بسیار غلیظی (اولین مدفوع بچه) وجود داشته باشد، استفاده میشود.