تزریق اکسی‌توسین جز در مواردی که بارداری بیشتر از ۴۲ هفته طول کشیده و امکان مرگ جنین و عوارض قبل و بعد از بارداری وجود دارد، نباید انجام شود… بنابراین در هفته ۳۸ بارداری و قبل از شروع دردهای زایمانی نباید از این آمپول استفاده شود…
ایده آل ترین زمان برای زایمان طبیعی بین هفته ۳۹ تا ۴۰ بارداری است. نوزادی که قبل از هفته ۳۷ متولد شود نارس است و در صورتی که بارداری ۴۲ هفته طول بکشد ممکن است جنین دچار خفگی داخل رحمی شود.
از هفته ۳۹ به بعد دهانه رحم نرم شده و خود را برای زایمان و عبور جنین آماده می کند مادر از این هفته آمادگی زایمان طبیعی را دارد اما ترجیحا بهتر است تا هفته ۴۱ منتظر دردهای طبیعی بمانیم. نوزادی که در این هفته ها متولد می شوند طبیعی و سالم هستند و اگر نوزادی تا آخر هفته ۴۱ متولد نشد نباید مادر بی دلیل نگران شود.
القای زایمان و تزریق هورمون اکسی توسین به خصوص اگر هنوز بدن مادر و جنین آماده زایمان نباشد می تواند خطرناک بوده و باعث بروز مشکلاتی شود. ممکن است ریه نوزاد تکمیل نشده باشد و در نهایت پزشک مجبور شود او را از مادر جدا کرده و در دستگاه بخواباند.
بهتر است اگر از نظر پزشکی مشکلی وجود ندارد صبر کنید تا زایمان به صورت طبیعی آغاز شود اما اگر پزشک صلاح می داند و معتقد است صبر کردن ممکن است جان شما یا جنین تان را به خطر اندازد القای زایمان را بپذیرید.
شنیدن جمله‌هایی مانند «می‌تونی درد زایمان طبیعی رو تحمل کنی؟» یا «برای زایمان طبیعی باید اینقدر درد بکشی تا بچه‌ات بیاد!» باعث می‌شود بسیاری از خانم‌هایی که قرار است برای اولین‌بار زایمان کنند، از زایمان طبیعی بترسند و فراری باشند. خیلی از آنها هم که قرار است با این روش زایمان کنند یا به آن راضی شده‌اند، امید‌شان به آمپول فشار است تا شاید روند زایمان را سریع‌تر و دردشان را کمتر کند.
در صورتی که بسیاری از محققان و متخصصان درباره دخالت در تحریک زایمان با روش‌های مصنوعی مانند داروی اکسی‌توسین (آمپول فشار) و عوارض آن هشدار داده‌اند. به همین بهانه ما گزارشی از معایب ختم بارداری با روش‌های مصنوعی به‌ویژه آمپول فشار تهیه کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
هورمون اکسی‌توسین به‌طور طبیعی در بدن ما توسط غده هیپوتالاموس در مغز ساخته شده و در غده هیپوفیز ذخیره می‌شود. این هورمون نقش مهمی در ارتباط عاشقانه، تولید‌مثل جنسی و دردهای قبل و بعد از زایمان دارد. از این ماده به عنوان دارو هم استفاده می‌کنند و برای تحریک انقباضات رحمی، تحریک غدد ترشح شیر، متوقف‌کننده خونریزی‌های بعد از زایمان و بعد از خروج جفت، سقط جنین، سقط‌های فراموش شده و در حاملگی‌های پر‌خطر بعد از هفته ۳۱ حاملگی به کار می‌برند.
در زایمان طبیعی برای اینکه زودتر این روند به پایان برسد و یا برای پیشرفت زایمان از آمپول فشار استفاده می‌کنند. گاهی روند زایمان کند و یا متوقف می‌شود که طبیعی است و متخصصان در این مواقع مجبور به مداخله می‌شوند و حتی ممکن است کار به سزارین بکشد.
در زایمان طبیعی، دهانه رحم معمولا حدود ۱۰ سانتی‌متر باز می‌شود تا نوزاد به دنیا بیاید. بنابراین هرچه زمان تولد طولانی‌تر شود، مادر مجبور است درد بیشتری را تحمل کند که گاهی این زمان به ۱۰ ساعت هم می‌رسد.
بنابراین پزشکان دست به کار می‌شوند و از آمپول فشار استفاده می‌کنند تا هم مادر کمتر درد بکشد و هم بچه زودتر به دنیا بیاید.
همچنین هنگامی از آمپول فشار و روش‌های مصنوعی در زایمان استفاده می‌کنند که از زمان تقریبی تولد نوزاد چند روزی گذشته باشد که این روش‌ها به دلیل آماده نبودن دهانه رحم و آماده نبودن بدن مادر ممکن است هم برای او و هم برای جنینش خطرناک باشد.
عوارض استفاده از آمپول فشار
استفاده از آمپول فشار ممکن است باعث تحریک شدید انقباض‌های رحمی شود به این صورت که انقباض‌های رحم طولانی شده و با شدت بیشتری همراه باشند و فواصل بین آنها هم کمتر شود. در صورتی که همین می‌تواند باعث رنج جنین شود چرا که جنین طبق آفرینشش می‌تواند انقباضات رحم را در طول زایمان و دردهای زایمانی تحمل کند. اما انقباضاتی که با استفاده از هورمون اکسی‌توسین ایجاد می‌شود، باعث اختلال در کارکرد جفت و رنج جنین شده و مادر هم درد بیشتری را تحمل می‌کند.
القای زایمان با هورمون اکسی‌توسین باعث دردناک‌تر شدن فرایند زایمان شده و حتی گاهی به بی‌حسی نخاعی و بی‌حسی اپیدورال نیاز می‌شود که ممکن است برای مادر و جنین مشکل‌ساز باشد.
خانم‌هایی که رحم‌شان در هنگام زایمان با آمپول فشار یا هورمون اکسی‌توسین به مدت طولانی تحریک شده، جمع شدن رحم و انقباضات پس از زایمان در آنها با مشکل مواجه می‌شود.
از عوارض اکسی‌توسین می‌توان به تحریک بیش از حد انقباضات رحمی و رنج جنین اشاره کرد. آمپول فشار همچنین احتمال تولد نوزاد در وضعیت بد را افزایش می‌دهد، احتمال بروز مشکلات خطرناک برای مادر و نوزاد وجود دارد و ممکن است باعث زردی نوزاد، پارگی رحم مادر، صدمه‌های مغزی، مسمومیت با آب (ممکن است به کما و مرگ ختم شود) و حتی مرگ نوزاد شود.
بنابراین ختم بارداری با روش‌های مصنوعی و تزریق اکسی‌توسین جز در مواردی که بارداری بیشتر از ۴۲ هفته طول کشیده و امکان مرگ جنین و عوارض قبل و بعد از بارداری وجود دارد، نباید انجام شود.
