زایمان زودرس در ۵ تا ۱۵ درصد بارداری‌ها رخ می‌دهد.
انقباضات زایمانی واقعی
با فواصل منظم رخ می‌دهد و به تدریج بر شدت آن افزوده می‌شود یعنی هر ۱۰ دقیقه یک بار (یا ۵ انقباض در ساعت) می‌توان گفت که مادر وارد مرحله زایمانی شده است. مادر می‌تواند با درازکشیدن و گذاشتن دست خود روی قله رحم سفتی و نرمی آن را احساس کند. گاه ممکن است حرکات جنین گمراه‌کننده باشد. پس مادران باید آگاه بوده و آن را از انقباضات رحمی افتراق دهند.
علایم شروع زایمان زودرس
انقباضات هر ۱۰ دقیقه یک بار (۱۵ انقباض یا بیشتر در ساعت)
نشت مایع آمنیون از واژن (پارگی کیسه آب)
دردهای کرامپی شبیه عادت ماهیانه
درد کمر و پشت
فشار روی عانه
کرامپ‌های شکمی یا بدون اسهال
خون‌ریزی از واژن
عوامل خطرساز برای زایمان زودرس
سابقه زایمان زودرس پیشین
بدشکلی‌های رحمی
سابقه جراحی‌های شکمی
سقط‌های القا شده
زنان چندزا
دهانه رحم نارسا
عفونت با تب بالا در بارداری
عفونت مثانه یا کلیه
کنده شدن جفت
پلی‌هیدر آمینوس (مایع آمنیون زیاد)
شروع خون‌ریزی قبل هفته ۲۰ بارداری
استفاده از مواد مثل کوکایین و آمفتامین‌ها
خشونت‌های خانوادگی
سیگار
استرس
عوامل آغازکننده زایمان زودرس سیر ناشناخته‌ای دارند اما ممکن است مکانیسم‌های زیر در آن دخالت داشته باشند.
از بین رفتن حمایت‌کننده‌های بارداری (مانند هورمون‌ها)
القای فعال (محرک‌های رحمی)
نبود آ‌گاهی در مورد این عوامل مانع پیشرفت در زمینه پیشگیری از زایمان پیش از موعد شده است و دومین علت اصلی مرگ و میر نوزادان در ایالات متحده است.
بهترین و اولین قدم درمانی در زایمان زودرس استراحت در بستر و خوابیدن بیمار به پهلو است. این امر ممکن است باعث جلوگیری و حتی توقف زایمان زودرس شود.
