والدینی که به تازگی صاحب فرزند شده‌اند اهمیت حیاتی خواب نوزاد را در روزهای اول تولد متوجه می‌شوند. مشکلات خواب معمولا تا رسیدن نوزاد به تخت‌خواب تمام نمی‌شود. نق زدن و امتناع کردن کودک، بیداری برای شیر یا تشنگی و تعویض پوشک همه مواردی هستند که والدین را بی‌خواب می‌کنند.
رابطه بین کمبود خواب و رفتار کودک همیشه واضح نیست، وقتی بزرگسالان خسته می‌شوند ممکن است زودرنج شوند یا توانشان کم شود اما بچه‌ها ممکن است فعال و غیرقابل کنترل شوند یا تغییرهای اساسی در رفتارشان داشته باشند.
واقعا چطور می‌توانید بدون گریه و ناراحتی کودکتان را به تخت‌خواب ببرید؟ چطور باید با بیدار شدن او در نیمه‌های شب کنار بیایید؟ و در نهایت چه مقدار خواب برای کودکتان کافی است؟
هیچ عدد جادویی برای مقدار خواب لازم برای کودکان وجود ندارد. سارای ۲ ساله ممکن است از ۸ شب تا ۸ صبح بخوابد در حالی‌که مانی ۲ ساله از ۹ شب تا ۶ صبح می‌خوابد.
زمان خواب مورد نیاز کودک با توجه به سنش زمانی قابل پیش‌بینی است اما آمارهایی که برای خواب نوزاد نوشته شده گاهی باعث نگرانی والدین می‌شود، چون تفاوت‌های شخصی در نظر گرفته نشده است. هر کودک با توجه به شرایط جسمی خود، زمان خواب مجزایی دارد. در اینجا به برخی از زمان‌بندی‌های تقریبی با توجه به سن نوزاد، شرایط جسمی، عوامل محیطی و همین‌طور تکنیک‌های خواباندن اشاره می‌کنیم.
بدو تولد تا ۳ ماهگی
در این دوران ساعت درون بدن آنها هنوز کامل رشد نکرده است. آنها معمولاً ۱۸ تا ۲۰ ساعت را می‌خوابند که این ساعت به‌طور مساوی بین روز و شب تقسیم می‌شود.
در هفته‌های اول تولد، قبل از این‌که نوزاد وزنش اضافه شود باید هر ۳ الی ۴ ساعت او را برای شیر خوردن بیدار کنید. بعد از اضافه شدن وزنش این ساعت می‌تواند افزایش پیدا کند که این افزایش بستگی به این دارد که معده کوچک آنها چقدر تحمل گرسنگی را داشته باشد.
اگر نوزادتان در شب زمان خوبی را بخوابد، در طول روز به مراقبت یا شیر خوردن بیشتری نیاز خواهد داشت.
۳ ماهگی
در ۳ ماهگی نوزاد به‌طور میانگین ۱۳ ساعت در شبانه‌روز می‌خوابد 5-4 ساعت خواب در روز که به چند خواب کوتاه تقسیم می‌شود و ۹-۸ ساعت در شب که معمولاً با یکی دو بار بیدار شدن همراه است. ۹۰ درصد نوزادان در این سن در طول شب ۵ تا ۶ ساعت را بدون بیدار شدن می‌خوابند. این را باید تشخیص داد که نوزادان گاهی بیدار نیستند و فقط بیدار به نظر می‌رسند. آنها می‌توانند در خواب سبک گریه کنند یا هر صدای دیگری در بیاورند، حتی اگر آنها شب از خواب بیدار شوند شاید فقط برای چند دقیقه بیدار بمانند تا دوباره به تنهایی به خواب روند.
اگر بچه‌ای زیر ۶ ماه گریه کند باید حتما عکس‌العمل نشان داد، ممکن است گرسنه باشد، سردش باشد یا حتی دل‌درد و هر ناراحتی دیگری داشته باشد.
۶ تا ۱۲ ماهگی
این سن مرحله‌ای از رشد است که کودک دچار اضطراب جدایی می‌شود و ممکن است گریه‌ها و بی‌قراری او بیشتر شود که در این‌صورت باید توجه شود که موقع بیداری و گریه او در شب او را بغل و سرگرم نکنید، با او بازی نکنید، چون باعث می‌شوید کودک شما یاد نگیرد که به تنهایی بخوابد و به بیدار شدن در شب عادت کند. والدین می‌توانند وقت بیشتری به نوزاد بدهند تا آرام شود و خود به خواب برود. اگر نمی‌خوابند آنها را بدون بلند کردن آرام کنید و تا زمانی که از به خواب رفتنش مطمئن نشدید او را ترک نکنید. مگر در مواقعی که کودک مریض باشد، در این‌صورت باید او را بغل کرد تا آرام شود.
بیدار کردن‌های معمول برای شیردهی یا تعویض باید به سکوت و سریع‌ترین حالت انجام گیرد. هیچ حرکت اضافه‌ای مانند حرف زدن و بازی کردن انجام ندهید، چراغ‌ها را روشن نکنید.
به‌طور کلی کودک را به خوابیدن در شب تشویق کنید، شما باید این آموزش را به او بدهید زیرا برای کودک شما، زمان معنی ندارد.
بهترین حالت برای خواباندن کودک این است که قبل از آن‌که خوابش ببرد در جای خودش قرار گیرد. هر کار آرامش‌بخشی که با ترتیب خاص و پی‌در‌پی انجام گیرد، می‌تواند عادات خواب کودک را به درستی شکل دهد.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
