بادمجان در غذاهایی همچون دلمه، کشک بادمجان، بادمجان شکم پر ایتالیایی، خورش بادمجان و بادمجان شکم پر مورد استفاده قرار میگیرد.
مصرف بادمجان در بارداری حتماً باید به صورت کاملاً پخته باشد و به همراه مصلح آن مثل کشک و گوشت و سرکه و آب انار شیرین استفاده شود.
بادمجان به علت دارا بودن آهن در رفع كم‌خونی بارداری مؤثر است. اما دانه بادمجان در بارداری ایجاد یبوست می‌كند. در ضمن برخی از افراد ممکن است در بارداری به بادمجان حساسیت داشته باشند.
بعد از اثبات وجود حساسیت و آلرژی به بادنجان در فرد، با معاینات بالینی و انجام آزمایشات خونی و پوستی، قطعی ترین راه درمان، پرهیز و خودداری از مصرف بادنجان می باشد. افراد حساس به بادنجان باید از مصرف و تماس با گوشت و پوست بادنجان (برای احتیاط و پیشگیری از عوارض پوستی) اجتناب کنند!
علائم حساسیت به بادمجان شبیه به سایر آلرژیهای غذایی است. ممکن است شخصی متوجه علائم حین خوردن یا کمی پس از خوردن بادمجان شود: این علائم عبارتند از:
خارش دهان، گلو یا لبها
کهیر
تهوع
اسهال
سرفه
ناراحتی معده
ورم اطرف لبها و دهان
اکثر اوقات افراد دچار حساسیت به بادمجان، علائمشان تقریبا فورا پس از خوردن بادمجان به وجود می‌آید. گاهی اوقات اولین علائم ممکن است حتی تا چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض بادمجان شروع نشود. در اکثر موارد علائم آلرژی به بادمجان شدید نیستند. البته افراد دچار آلرژی باید از خطر آنافیلاکسی آگاه باشند. یک واکنش آنافیلاکسی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که نیازمند توجه پزشکی فوری است.
علائم آنافیلاکسی عبارتند از:
دشواری در تنفس
ورم گلو
خس خس
گیجی
نبض پایین
تهوع
شوک
دشواری در بلع
بادمجان مقوی معده نیز هست. پوست بادمجان بنفش یک منبع فیتوکمیکال به نام آنتوسیانین که یک منبع آنتی اکسیدان است و با بیماریهای سرطان، التهاب و بیماری های عصبی مقابله می کند.
بادمجان دارای ویتامین‌های A.B.C و مواد معدنی زیادی است. یک فنجان بادمجان خرد شده ۳۵ کالری، ۰ گرم چربی، ۸ گرم کربوهیدرات، ۲.۵ گرم فیبر و ۰.۸۳ گرم پروتئین دارد.
ویتامین های موجود در بادمجان شامل پتاسیم، آهن، فولات، ویتامین K و ویتامین C است.
پوست بادمجان بنفش یک منبع فیتوکمیکال به نام آنتوسیانین.که یک منبع آنتی اکسیدان است و با بیماریهای سرطان، التهاب و بیماری های عصبی مقابله می کند.
بادمجان خام حاوی سولانین است که یک ماده سمی مشکل آفرین است و همان گونه که اشاره شد در سیب زمینی سبز شده نیز وجود دارد. بادمجان های جوان یا آنهایی که زود برداشت می شوند حاوی بیشترین میزان از این سم هستند. البته برای تجربه اثرات معدی روده ای ناخوشایند ناشی از مسمویت با سولانین باید مقدار زیادی بادمجان خام مصرف کنید، اما بهترین گزینه پختن این ماده غذایی پیش از مصرف است. افزون بر این، برخی افراد ممکن است به مقادیر اندک بادمجان خام نیز آلرژی داشته باشند.
بادمجان پروتئین ناقص دارد، اما همراه با دانه های مختلف و یا حبوبات یک پروتئین کامل است. بر خلاف بسیاری از میوه های دیگر، بادمجان بهترین خوردنی است به شرط آنکه درست پخته شود.
بافت اسفنجی و محکم بادمجان برای کباب کردن، سرخ کردن، پختن مناسب است. بادمجان باید کاملا پخته شود تا بهترین عطر و طعم را داشته باشد.
برخی از بادمجان ها تلخ هستند برای از بین بردن تلخی آن قرار دادن بادمجان در آب نمک بمدت تیم ساعت است سپس با آب سرد شسته و استفاده کنید.
از دیدگاه طب سنتی طبیعت بادنجان گرم و خشک در درجه دوم یا سوم است و مصرف مداوم آن بدون به کار بردن مصلحات آن، به سبب غلبۀ خشکی باعث ایجاد سودا و بیماری سودایی می‌شود، و پوست را بدرنگ، سیاه و یا زرد می‌کند. مصلح آن پختن با روغن و گوشت می‌شود.
بادنجان کوچک (نارس) باعث ایجاد لکه‌های سیاه صورت سردرد و جوش‌های دهان می‌شود. وجود آلکالوئید سولاتین حتی مقادیر کم آن در معده‌های ضعیف ممکن است اختلالات مسمومیتی ضعیفی ایجاد کند.
مصرف زیاد و به تنهایی بادمجان امکان ایجاد درد پهلو، زهار، بواسیر و درد چشم سوداوی را در پی خواهد داشت. به همین علت پخت آن با گوشت و روغن و گاهی با سرکه یا آب انار ترش و شیرین توصیه شده است.
انجمن تحقیقات طب سنتی ایران عنوان می‌کند: برای دفع و یا کاهش عوارض بادمجان طبق گفته حکیمان طب سنتی، بهتر است بادمجان قبل از مصرف برش داده شده و تمام قسمت‌های آن نمک مالیده شود، سپس ۲ تا ۳ ساعت در آب سرد قرار داده شده تا آب سیاه یا زرد آن خارج شود، و این امر تکرار شود تا دیگر آب سیاهی خارج نشود، سپس بادنجان‌ها را کاملا شسته و با گوشت بره و بزغاله جوان یا مرغ جوان فربه و روغن گاو تازه طبخ کند، یا در روغن سرخ کرده و بپزند سپس با سرکه یا آب انار یا آب غوره که مصلح و دافع سُدّه (گرفتگی) هستند مصرف شود.
