آیا نوزادان هم دچار افسردگی می شوند؟!/ علایم افسردگی نوزادان

کودکان هم به افسردگی بعد از تولد مبتلا می شوند!

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه اورگان در آمریکا انجام شد، نشان می دهد که سلول های مادر و کودک تا دو سال بعد از تولد با هم ارتباط دارند و افزایش علائم افسردگی در مادر، با تخریب سلولی در کودک مرتبط است.
افسردگی پس از زایمان وضعیتی است که از هر ۹ زن یک نفر به آن مبتلا می شود؛ علائم این بیماری شامل تغییر خلق و خو، خستگی و بی تمایلی به فعالیت است که ارتباط مادر با نوزاد را دشوار می سازد. 

این در حالی است که به گفته کارشناسان، روابط اولیه مادر و نوزاد می تواند بر سلامت آنها در طول عمرشان تاثیر بگذارد. برای مثال کودکانی که مورد بی توجهی و یا بدرفتاری قرار می گیرند، احتمال بیماری آنها در بزرگسالی بیشتر است.

اما کودکانی که در سال های ابتدایی زندگی از روابط سالم و حمایتگرانه بهره مند هستند، در بزرگسالی در زمینه کنترل استرس و احساسات بهتر عمل می کنند. 

زمانی که دچار استرس می شویم، بدن هورمونی به نام کورتیزول ترشح می کند که بر واکنش های احساسی و نیز سوخت و ساز انرژی، فراگیری و حافظه تاثیر می گذارد و ممکن است مکانیزیمی باشد که استرس فیزیکی را با طول تلومر و نهایتا سلامت فیزیکی ارتباط می دهد.

از سوی دیگر سلول هایی که در معرض کورتیزول قرار می گیرند، تلومرهای کوتاه تری دارند که این رویه چگونگی تبدیل استرس فیزیکی به استهلاک بیولوژیکی و تخریب سلولی را توضیح می دهد.
مقاله ای در ارتباط با این مطالعه که در مجله The Conversation منتشر شد، یک رابطه احتمالی را میان علائم فزاینده استرس در مادران و آسیب سلولی در کودکان آنها نشان می دهد.
محققان در این مطالعه ۴۸ مادر را که نوزادان ۱۲ هفته ای داشتند، مورد بررسی قرار دادند و وضعیت آنها را تا ۱۸ ماهگی کودکانشان پیگیری کردند.

این مطالعه نشان داد که تشدید علائم افسردگی در مادران با افزایش واکنش های استرسی از طریق ترشح هورمون کورتیزول در سنین شش تا ۱۲ ماهگی کودکان ارتباط داشت.
به علاوه در این مطالعه، کودکانی که واکنش های استرسی بالاتری داشتند، بیشتر احتمال داشت که در ۱۸ ماهگی تلومرهای کوتاه تری داشته باشند. 

همچنین وقتی نوزاد (۶ تا ۱۸ ماهه) از مادر یا جانشین مادر جدا شود (حداقل ۳ تا ۵ ماه) دچار حالاتی می شود که افسردگی اتکایی نام دارد.

نشانه های آن شامل:

بی حرکتی، از دست دادن هیجانات، گریه های پیوسته، بی خوابی، واپس روی اکتسابی عقلی و حرکتی، بی اشتهایی،کاهش وزن و به دنبال آن حساسیت مفرط نسبت به عفونتهاست.
و در نوع خفیف تر علایم شامل: بی تفاوتی، بدون شکایت و گریه، رفتار یکنواخت، بی حالتی چهره، تضعیف پاسخ های حرکتی….

تنها دلیل افسردگی در این سن جدا شدن کودک از مادر یا جانشین آن است و در صورت بازگشت مادر، افسردگی کودک خوب خواهد شد.