رحم شما با بافتی به نام آندومتریوم پوشیده شده است و وقتی این بافت به بیرون از رحم راه می‌یابد و رشد می‌کند، موقعیتی ایجاد می‌شود که به آن آندومتریوز می‌گویند؛ این بافت معمولاً در اعضای تناسلی (تخمدان‌ها و لوله‌های رحم)، روده، راست روده یا مثانه رشد می‌کند.
بافت غشای درونی رحم، بخشی از پوشش رحمی‌تان است که طی عادت ماهیانه خونریزی می‌کند. به طور طبیعی این پوشش در طول دوره عادت ماهانه از بدن شما خارج می‌شود، ولی اگر به طرف حفره شکمی شما برگردد و جا بگیرد، می‌تواند به آندومتریوز منجر شود. در نتیجه در این ناحیه کیست و بافت‌های زخم مانندی گسترش می‌یابد که آن منطقه را ضخیم می‌کند. آندومتریوز در برخی زنان کمی مشکل ایجاد می‌کند یا اصلا تأثیری بر سلامتی آنها نمی‌گذارد، ولی قبل یا در طول دوران عادت ماهانه برخی دیگر باعث درد شدید می‌شود.
پزشکان با استفاده از سیستمی که بر اساس تعداد و اندازه نقاط رشد پایه‌گذاری شده است با لاپروسکوپی مشخص می‌شوند، اندومتریوز را ارزیابی می‌کنند. در این ارزیابی از یک جراحی کوچک برای دیدن ارگان‌های داخلی استفاده می‌شود. آندومتریوز به چهار درجه تقسیم می‌شود: کم (۱-۵ نقطه)، متوسط رو به پایین (۱۵-۶ نقطه)، متوسط (۴۰-۱۶ نقطه) و شدید (بیشتر از ۴۰ نقطه).
چرا زنان به آندومتریوز مبتلا می‌شوند؟
متخصصان تخمین می‌زنند که ۲۵-۳۵ درصد زنان آمریکایی که مشکل باروری دارند، به آندومتریوز مبتلا می‌شوند. هنوز کسی به طور حتم نمی‌داند که چرا برخی از زنان به این اختلال دچار می‌شوند. برخی از کار‌شناسان حدس می‌زنند که طی عادت ماهیانه بافت رحمی به طرف لوله‌های فالوپ «برمی‌گردد» و سپس در آن‌جا ماندگار می‌شود و در شکم رشد می‌کند.
برخی دیگر از محققان بر این باورند که همه زنان برگشت بافت درون رحمی را تجربه می‌کنند ولی در بیشتر آنان قبل از اینکه بافت غیرعادی به حفره شکمی متصل شود، سیستم ایمنی آن را تخریب می‌کند. وقتی سیستم ایمنی قادر نیست بافت جداشده را دفع کند، اندومتریوز رخ می‌دهد.
نظریه دیگر این است که باقی‌مانده بافت جنینی خود زن که وقتی شکل گرفته است که در رحم مادرش بوده، ممکن است طی دوران بزرگسالی او به آندومتریوز منجر شود یا می‌تواند تحت شرایط خاصی به بافت پوششی درون شکمی تبدیل شود.
علایم آندومتریوز چیست؟
آندومتریوز در برخی از زنان علامتی ندارد. برخی دیگر ممکن است یک یا چند عدد از این علایم هشدار دهنده را داشته باشند که شدت آن از ملایم تا شدید می‌تواند باشد:
دردهای قاعدگی خیلی شدید؛
رابطه جنسی دردناک؛
مشکل در باردار شدن؛
درد در ناحیه پهلو، پشت و لگن، قبل یا طی قاعدگی؛
یبوست، اسهال، حرکات روده‌ای دردناک یا مشکلات روده‌ای دیگر طی قاعدگی؛
دفع ادرار دردناک یا تکرر ادرار طی قاعدگی.
چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما علایم‌تان را بررسی می‌کند، تاریخچه پزشکی‌تان را می‌پرسد و از شما تست محدوده لگنی می‌گیرد تا مشخص کند آیا کیست، مشکل غیرطبیعی یا ضخامت محدوده لگنی دارید یا خیر. ممکن است سونوگرافی نیز تجویز شود تا بررسی کند آیا در تخمدان‌‌های‌تان کیست دارید یا خیر. اگر به آندومتریوز مشکوک باشد، قبل از آغاز درمان، لاپاروسکوپی انجام خواهد داد تا از تشخیص خود اطمینان حاصل کند.
انجام لاپاروسکوپی حدود یک روز زمان می‌برد. پزشک‌تان به شما داروی بی‌حسی می‌دهد و شکاف کوچکی در نزدیکی ناف‌تان ایجاد می‌کند و لوله کوچکی را همراه با لامپ ریزی وارد بدن شما می‌کند. در این مرحله شکم شما را پر از گاز کربن دی اکسید خواهد کرد تا راحت‌تر ارگان‌های بدن‌تان را ببیند و اندازه، محل و تعداد نقاط رشد داخل رحمی را بررسی کند. ممکن است نیاز باشد تکه‌ای از بافت را بردارد تا تشخیص مطمئن‌تر بدهد.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
