در وهله اول، توانایی‌ها و علایق کودک خود را تشویق کنید چون همه ما ضعف‌ها و توانمندی‌هایی داریم. چیزهایی هست که ما به آن علاقه‌مندیم و از انجام دادن آن لذت می‌بریم. بچه‌ها نیز استثنا نیستند. تقویت این قسمت‌ها به بچه‌ها احساس خوب و بهتر بودن می‌دهد. پاداش و تشویق شما ممکن است فقط یک کلام دلگرم کننده باشد و یا ممکن است یک رفتار سالم و بدون هزینه از طرف شما باشد (چسباندن نقاشی کودک روی دیوار اتاق)…
البته تشویق کردن به این معنا نیست که شما فقط روی یک نقطه تمرکز کنید و کودک خود را یک بعدی پرورش دهید بلکه باید سایر مهارت‌های مورد نیاز و متناسب با سن و جنس کودک را به او بیاموزید.
نکته دوم و بسیار مهم این است که مواظب باشید به دنبال علاقه‌مندی‌های کودک خود باشید و نه علاقه‌مندی‌های خودتان. بسیاری از ما ممکن است علایق و آرزوهایی داشته باشیم که به آن نرسیده باشیم و حالا این آمال و آرزوها را می‌خواهیم روی فرزندمان پیاده کنیم. شاید آرزوی شما این باشد که فرزندتان پزشک شود ولی او از ادبیات لذت می‌برد.
کودک خود را زیاد تحسین کنید ولی بدانید که تشویق و پاداش معادل رشوه نیست. بعضی از والدین فکر می‌کنند زیاد تشویق کرده‌اند ولی آیا ممکن نیست که روش پاداش و تشویق شما نادرست بوده باشد؟ یا شاید ممکن است فکر کنید که زیاد تشویق کرده‌اید؟ یعنی اینکه این تشویق‌ها را داخل ذهن خود انجام داده‌اید ولی آن را به زبان نیاورده‌اید؟ لازم است که با کلام خود به دیگران بازخورد مثبت دهیم. از تشویق‌های کلامی حتما استفاده کنید (تو واقعا منو ذوق زده کرده‌ای، خیلی عالی بود) توجه و تشویق‌های غیرکلامی را از کودک خود دریغ نکنید (تکان دادن دست، نوازش موهای او، بوسیدن کودک و…)
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
