پیشگیری از واریس بارداری/ پوشیدن جوراب واریس در بارداری

هم زمان با رشد کودک و افزایش وزن مادر، این واریس ها شدت پیدا می کند. افزایش سطح پروژسترون باعث شل شدن دیواره رگ های خونی شده و علاوه بر این، افزایش حجم خون در بدن نیز باعث بزرگ شدن رگ ها می شود.

در ابتلا به واریس فاکتورهای دیگری مانند سابقه خانوادگی، چاقی و مدت زمان ایستادن نیز دخیل هستند اگر چه شیوه ای قطعی برای پیشگیری از این مشکل وجود ندارد اما با رعایت مواردی می توان شدت آن را کاهش داد.

زناني كه سابقه خانوادگي ابتلابه واريس دارند بيشتر در معرض خطر بروز واريس حين دوران بارداري قرار مي گيرند. بنابراين گزارش، اين زنان بايد از جمع شدن خون در پاها و يا انجام فعاليت هاي مداوم در حالت نشسته حتي الامكان خودداري كنند. همچنين متخصصان تاكيد كردند، افزايش هورمون گستاژن به خصوص در ماه هاي اوليه بارداري باعث گشاد شدن عروق مي شود و علاوه بر اين با رشد جنين فشار به پاهاي مادر بيشتر مي گردد به طوري كه بازگشت خون كم، اكسيژن را از پاها به سمت قلب مشكل مي كند. استفاده از جورابهاي واريس براي مادران باردار بسيار كمك كننده است زيرا اين جورابها با فشار آوردن به ديواره عروق، آنها را جمع كرده و مانع از تجمع بيش از حد خون در آنها مي شود.

چند توصیه مهم برای پیشگیری از واریس بارداری

▪ ورزش: واریس بر اثر اختلال در جریان خون رخ می دهد، از این رو زنان باردار باید سعی کنند تا جریان خون را در بدن خود بهبود بخشند. پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری، انجام حرکات ایروبیک و… در این میان نقش مؤثری دارند.

▪ بالابردن پاها: با قراردادن پاها روی سطحی بلند (بالاتر از سطح قلب) جریان خون دوباره به سمت قلب باز می گردد.

▪ جوراب: کش تنگ جوراب مانع از جریان خون در رگ های میانی پا می شود. از این رو کش جوراب باید گشاد باشد تا خون به راحتی در پاها جریان داشته باشد.

▪ نشستن چهار زانو: اگرچه ممکن است نشستن در این وضعیت برای مادر راحت باشد، اما باید توجه داشت که این وضعیت، فشار بیشتری را بر رگ ها وارد آورده و جریان خون را قطع می کند.

▪ ایستادن طولانی مدت: ایستادن طولانی مدت باعث می شود تا خون در پاها جمع شود اما در صورت حرکت دادن پاها، خون در پاها جریان پیدا می کند.

در موارد حاد، واریس باعث تشکیل لخته خون یا زخم در پاها می شود و گاهی نیز این مشکل با تب همراه است که در این صورت باید سریعاً به پزشک مراجعه شود.

اگر چه بطور طبیعی طی چند ماه پس از زایمان این مشکل از میان می رود، اما در صورت تداوم آن می توان از روش های دارویی و با تجویز پزشک بهره گرفت.

اشتراک‌گذاری
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *