اختلال نعوظ یکی از شایع ترین اختلالات جنسی مردان به شمار می رود. آمار دقیقی از فراوانی آن در جامعه در دسترس نیست. اما برآوردها نشان می دهد بیش از یک سوم مردان در طول عمر خود، آن را تجربه می کنند. گرچه با افزایش سن شیوع آن نیز بالاتر می رود اما غالب مراجعین به کلینیک ها را مردان جوان تشکیل می دهد.
اختلال نعوظی به صورت ناتوانی در به دست آوردن و یا حفظ سفتی آلت تناسلی درحین مقاربت تعریف می شود. این مشکل می تواند در طول عمر فرد به صورت همیشگی بوده و یا آن که اکتسابی باشد. از طرف دیگر این مشکل می تواند فراگیر و یا موقعیتی باشد. این اختلال می تواند ناشی از عوامل روانشناختی و عوامل جسمانی ـ روانی باشد.
اختلال شل شدن آلت تناسلی مردان، به واسطه پس زمینه های فرهنگی ـ روانشناختی مردان موضوعی ساده تلقی نمی شود. مردها در کودکی اولین تمایز خود را از دختران با امکان ایستاده ادرار کردن به رخ می کشند و احساس غروری که از این نماد نرینگی، قدرت و حتی زیبایی ( به طوری که در تمامی تندیس ها و نگاره های باستانی می توان آن را مشاهده نمود) ناشی می شود، با این بیماری روبه زوال می نهد. اعتماد به نفس کاهش می یابد و موجی از نگرانی از این که این نماد مردانگی و حیات وی رو به کاستی نهاده، وی را در بر می گیرد و اگر اهریمن راه افیون را پیش رویش قرار ندهد، سر در لاک افسردگی، اضطراب و سردی و دوری از همبستری فروخواهد برد.
گاه مردان در طول زندگی خود همواره از نعوظ آلت خود در حین تحریک شدن ناتوان هستند. این حالت تنها در ۳-۱ درصد موارد مشاهده می شود که ناشی از اختلال در دریچه های عروقی و عصب دهی ناحیه تناسلی، آسیب های پایدار ایجاد شده در سیستم اعصاب مرکزی می باشد. اما اغلب، بیمار به صورت مقطعی دچار این مشکل می شود.
علل روانشناختی سر دسته این عوامل سبب ساز در ایجاد اختلال نعوظ هستند که جداگانه به آن خواهیم پرداخت.
عوامل جسمانی اختلال نعوظی :
۱ـ آسیب ها و بیماری های سیستم مغز و اعصاب بخصوص سکته های مغزی و یا آسیب به نخاع و یا آسیب های ناشی از جراحی های ناحیه لگن.
۲ـ نارسایی عروق خون رسان و سیستم وریدی.
۳ـ علل هورمونی من جمله کاهش هورمون تستسترون
۴ـ افزایش پرولاکتین بخصوص در اثر برخی داروها.
۵ـ اثرات جانبی داروها من جمله داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد افسردگی.
۶ـ سیگار، سوء مصرف مواد والکل.
۷ـ بیماری قلبی، نارسایی کلیه و چربی بالای خون، فشار خون بالا، دیابت.
۸ـ چاقی و نبود فعالیت بدنی مناسب.
بیمار مستأصل از مشکل خود وقتی کارد به استخوانش می رسد، با قبول زیر پاگذاشتن شرم، مشکل خود را با پزشک که اغلب پزشکان عمومی و همکاران اورولوژیست هستند، مطرح می کند. اغلب در سطح اول درمانی مهار کننده های PDE5 مانند سیلدنافیل و تادافیل (البته دو داروی موجود در کشور ما) تجویز می شود. بدون این که ارزیابی مناسبی از عوامل خطر همراه با این شکایت بعمل آید. از طرف دیگر این دارو برای برخی بیماران من جمله بیمارانی که داروهای حاوی نیترات مانند قرص های زیرزبانی در بیماران قلبی مصرف می کنند، خطرناک است.اما گذشته از آن بسیاری از بیماران مصرف کننده این قرص ها در پیگیری ها ، گاه به خاطر عوارض جانبی، اما اغلب به علت آن که خود را وابسته به دارو تصور می کنند آن را رها می کنند. مطالعه گسترده ای در ۸ کشور دنیا نشان داد که تنها ۱۶ درصد بیماران به مصرف دارو ادامه دادند. (Rosen et al,2004).انتظار آن ها از این چوب جادویی (دارو) برآورده نشده بود و سرخورده و نا امید سردر گریبان و یا در چمبره هیولای افسردگی و افیون فرو می بردند. این به معنی زیر سؤال بردن اثرات مثبت دارو نیست. بلکه آنچه امروزه توصیه می شود روش های درمانی ترکیبی است.
علل روانشناختی اختلال نعوظی:
علل روانشناختی زمینه ساز اختلال نعوظی را باید به دو نوع اولیه (در طول زندگی) یا ثانویه (اکتسابی) تقسیم کرد. نوع همیشگی اغلب به ترجیحات جنسی فرد و مهارهای روانشناختی در طی مراحل رشد روانشناختی وی مربوط شده و تا حدی نادر است.
اما موارد اکتسابی و ثانویه را می توان به این صورت تقسیم بندی نمود:
الف ـ مرتبط با شریک جنسی بیمار:
۱ـ نبود برانگیختگی در روابط زناشویی: متأسفانه با این عامل در خانواده های ایرانی بسیار مواجه هستیم. موضوعی که سیستم فرهنگ ساز رسمی در طی دهه های اخیر بیشتر به آن دامن زده است. خانم ها هیچ تلاشی برای استمرار و یا حتی افزایش جذابیت جنسی برای همسر خود نمی کنند و در مقابل، مصروف شدن انرژی برای کار، تحصیل، امور جاری منزل و یا مراقبت کودکان را به عنوان توجیه مطرح کرده و حتی بر اثر آموزه های غلط فرهنگی تزریق شده، آن را به دور از شأن خود می پندارند. سونامی که در سکوت تریبون های سلامت جامعه، خانواده ایرانی را به کام نیستی می کشاند و در نوشته های بعدی تلاش خواهم کرد به تفصیل به شرح آن بپردازم.
۲ـ برخی ترجیحات جنسی در همخوابی با شریک جنسی.
۳ـ مهار و پس زده شدن از سوی شریک جنسی به علت تعارضات روانشناختی و باورهای غلط همسر.
ب ـ عوامل مرتبط با عملکرد جنسی:
-۱ ناشی از اختلالات جنسی دیگر مانند انزال زودرس.
۲ -اضطراب عملکردی (ترس از این که مبادا نتواند عملکرد جنسی مناسبی در برابر شریک جنسی اش داشته باشد).
ج ـ فشارهای روانی ناشی از افسردگی:
فشارهای روانی ناشی از افسردگی، اختلالات اضطرابی، وسواس، استرس های زندگی مانند مرگ عزیزان و به این مورد باید فشار سنگین شغل های دو و سه شیفته را اضافه کرد .به قول برخی همکاران باید سندرم مرد خسته ایرانی را در این خصوص در ادبیات پزشکی وارد کرد.
با مشکل اختلال نعوظ چه باید کرد؟
اغلب توصیه می شود در گام نخست اصلاح سبک زندگی انجام گیرد. باید از همکاران محترم سؤال کرد کدام سبک سالم زندگی را به مردم آموزش داده ایم که انتظار داریم آن را در پیش گیرند. توصیه به ورزش ساده ترین روش شعاری است. بیماری که اختلال نعوظ اولین علامت انسداد عروق در سیستم گردش خون وی است و بدون بررسی پزشکی هر روز ساعت ها روی تردمیل یا خیابان می دود دچار خطرنخواهد شد؟!
تغییراتی مانند تغییر در مصرف سیگار، الکل، مواد مخدر سنتی و یا صنعتی، کاهش وزن معقول، افزایش فعالیت های متناسب با سن و وضعیت جسمانی شما، مصرف برخی مواد غذایی می تواند از سوی پزشک شما توصیه گردد. استفاده از برخی داروهای رسمی و غیر رسمی (منظور داروهایی که مجوز تولید دارند اما جزو داروهای رسمی در طب نیستند، مانند برخی افشره های گیاهی) در گام بعدی می تواند از سوی پزشک شما در صورت نبود منع مصرف (موضوعی که ممکن است در مصرف خودسرانه مورد غفلت قرار گیرد) تجویز گردد.
در صورتی که مشکلات بارزی در شرح حال جنسی بیمار وجود داشته باشد، باید او را به همراه همسرش به یک روانشناس یا روانپزشک متبحر در درمان مشکلات جنسی و زناشویی ارجاع داد. درمان های روانشناختی در اختلال نعوظ رویکردهای روانپویشی، شناختی و رفتاری را می توانند در پیش بگیرند اما دو هدف مشترک را در پیش خواهند گرفت.
الف) موضوعات مرتبط با خود بیمار:
۱ـ کاهش سطح اضطراب در حین مقاربت
۲ـ کاهش سطح مهارهای جنسی
۳ـ افزایش اعتماد به نفس در فرد
۴ـ تغییر در روش زندگی مانند تلاش در جهت کاهش استرس های محیطی و شغلی
۵ـ درمان و اصلاح توجه و تمرکز در حین مقاربت
۶ـ اصلاح رویکرد سنتی مردان به نیازهای جنسی
ب) موضوعات مرتبط با شریک جنسی بیمار:
۱ـ افزایش سطح برانگیختگی دررابطه
۲ـ حل تعارضات روابط بین فردی
۳ـ اصلاح نگرش ها، باورها و رفتارهای ناکارآمد
۴ـ جلب همکاری شریک جنسی برای همراهی در روند درمانی
در این راستا سخت ترین مانع بر سر راه درمان، مشکلات ارتباطی، نبود صمیمیت در زوجین، نبود اعتماد متقابل و وجود تعارضات و باورهای قدرتمند روانشناختی در هر یک از زوجین است. در زوج های با سن بالا اغلب با این مشکل مواجه می شویم که خانم ها با توجیهات خود ساخته ای مانند این که از ما گذشته، ما بچه بزرگ داریم یا صاحب عروس و داماد شده ایم و… از این که آرایش و لباس پوشیدن و طنازی های دوره جوانی را برای همسرشان داشته باشند، خودداری می کنند. تازه مشکل اصلی زمانی است که مردان با سن بالاتر برای داشتن نعوظ به تحریک بیشتری نیاز دارند، به خصوص تحریک های لمسی که این نیاز اغلب از سوی همسرشان بی جواب می ماند.
درمان های طبی جایگزین:
در شرایط که درمان های دارویی خوراکی نمی توانند مشکل اختلال نعوظ را حل کنند و یا آن که با منع مصرف و یا عوارض جانبی غیر قابل تحمل همراه هستند، درمان های جایگزینی بر حسب شرایط بیمار از سوی پزشک توصیه می گردد:
۱ـ تزریق دارو داخل آلت.
۲ـ استفاده از قرص های ساچمه ای در داخل آلت.
۳ـ استفاده از وسیله های پمپ کننده.
۴ـ تکنیک های جراحی و استفاده از پروتز به خصوص در شرایطی که آسیب جدی ساختمان و عروق آلت تناسلی علت مشکل است.
یادمان باید باشد که در اختلال نعوظ مزمن، میل جنسی چه در مرد و چه در شریک جنسی وی کاهش یافته است. از این رو باید به بازتوانی جنسی زوجین اندیشید و به صرف درمان اختلال نعوظی کار را پایان یافته تلقی نکرد.
موضوع دیگری که باید مورد توجه درمانگران باشد، اهتمام به درمان جامع نگر بیماران است. مردان دوست ندارند همسرشان تصور کنند که همه چیز به اصطلاح به ذهنیت و روان آن ها بر می گردد. به خصوص در جوامع توسعه نیافته، مشکلات با نمود جسمانی، مقبولیت بیشتری دارند و هر جا که پای ذهن و روان در میان است باور دارند که فقط باید خود فرد بخواهد و اراده کند. از این رو، توصیه می شود درمان دارویی و درمان های روانشناختی هم راستا با هم هدایت گردند حتی اگر پزشک معالج بخواهد این کار را به صورت تیمی و با چند رشته از درمانگران سلامت انجام دهد.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
