راههای متعددی برای تشخیص مشکلات روانی کودکان وجود دارد که مهمترین آنها ناراحتی مداوم و نگرانیهای بیدلیل کودک است که به موضوع خاصی مربوط نمی‌شود. در این خصوص والدین میتوانند عکسالعمل کودک‌شان را هنگامی که مسأله ناراحتکنندهای رخ می‌دهد ببینند، برای مثال زمانی که کسی می‌میرد، طبیعی است که اقوام و اطرافیان ناراحت شوند اما اگر عکسالعمل کودک در مقابل با این اتفاق بسیار شدید و افراطی باشد یا مدت زیادی طول بکشد، این موضوع یکی از نشانههای افسردگی است.
همچنین اگر کودکی قادر به انجام تکالیفش در مدرسه نباشد و علاقهاش را به فعالیتهایی که در گذشته به آنها گرایش داشت از دست بدهد، این تغییر نیز یکی از علایم اصلی ابتلا به افسردگی به شمار میرود، بنابراین با شناسایی این علایم میتوان افسردگی در کودکان را تشخیص داد.
اگر احساس کردید کودک‌تان از افسردگی رنج می‌برد شاید اندکی مقابله با آن سخت باشد اما در این زمینه اولین راه صحبت کردن با اوست. تلاش کنید تا مشکلاتش را شناسایی کرده و این‌که چه چیزی علت بروز مشکل است را دریابید.
نباید نسبت به مشکلات فرزندان بیتفاوت بود. در صورتی که صحبت کردن با کودک کارساز نبود، میتوان از مشاوران خانواده، اقوام و نیز از روش رفتار درمانی شناختی که نوعی از گفتاردرمانی است زیر نظر متخصص کمک گرفت، به علاوه در صورت مراجعه به پزشک و با توجه به افسردگی حاد، داروهای شیمیایی و مناسب اطفال یا نوجوانان تجویز میشود. احتمال ابتلا به افسردگی در کودکانی که یکی از والدین آنها افسرده است، دو برابر و در کودکانی که هر دو والد آنها افسردگی را در زندگی تجربه کردهاند، چهار برابر بیشتر از سایر کودکان است. باید در نظر داشته باشیم که همه کودکان و نوجوانان نیازمند دریافت حس احترام، ارزشمندی و دوست داشته شدن از سوی دیگران هستند و نیاز شدیدی به برقراری ارتباط با والدین‌شان دارند.
