لابیاپلاستی به منظور کاهش عدم تقارن در لبه های کوچک و بزرگ، و یا کوچک نمودن هر دو لبه برای پیشگیری از پیچش یا کشیدگی یا بیرون افتادن از مایو شنا اجرا میشود…
لابیاپلاستی چیست؟
زنان به دلایل بسیاری ممکن است تصمیم به جراحی بگیرند و از آن جمله می‌توان به درد پیچش یا کشیدگی لابیا به هنگام دوچرخه سواری یا سکس، خارش، درد یا اعتماد به نفس اشاره نمود. هدف از اجرای جراحی، کاهش لابیای کوچک به شکلی است که در زیر لابیای بزرگ آویزان نباشد. از لابیاپلاستی به منظور کاهش عدم تقارن در لبه های کوچک و بزرگ، و یا کوچک نمودن هر دو لبه برای پیشگیری از پیچش یا کشیدگی یا بیرون افتادن از مایو شنا اجرا میشود. شایع ترین نوع لابیاپلاستی، روش خطی است که بافتهای اضافی به شکل مستقیم بریده و دوخته می‌شوند. روشی که در جایگاه بعدی قرار دارد، روش برش مثلثی است که بعد از ایجاد برشی به شکل مثلث در بافت اضافی، لبه های طبیعی لابیا را حفظ خواهد نمود.
به صورت همزمان می‌توان به اجرای کلیتورال هود ریداکشن پرداخت. بخیه این بافت معمولا با نخ قابل جذب انجام میشود. در نتیجه اجرای لابیاپلاستی، دیگر با آویزان بودن لابیای کوچک در پایین تر از سطح لابیای بزرگ مواجه نخواهیم شد. اکثر بیمارانی که نشانه های پیچش یا کشیدگی در لبه های واژنشان را تجربه کرده بودند، حس بهتری بعد از جراحی داشته اند. بنا بر مطالعات متعددی، جراحی لابیاپلاستی با نرخ رضایت بسیار بالایی، بیش از ۹۰ درصدی، همراه است.
مراقبت بعد از لابیاپلاستی
اکثر بیماران یک هفته از کار خود مرخصی می‌گیرند و در این مدت می‌توانند با اعمال یخی که داخل زیرشلواری یا داخل یک باند کشی قرار خواهد گرفت، تورم و درد را کاهش دهند. این کار به شکل ۲۰ دقیقه اعمال بسته و ۲۰ دقیقه برداشتن آن انجام میشود. بیمار همچنین می‌تواند دراز بکشد و باسنش را در سطحی بالاتر قرار دهد و این مساله نیز به کاهش تورم منجر خواهد شد. بیمار می‌تواند پس از گذشت ۶ هفته از جراحی، شروع به استفاده از تامپون و نزدیکی جنسی نماید. روش خطی در لابیاپلاستی، امکان بهبودی سریعتری را فراهم خواهد نمود. در حالیکه شدیدترین تورم‌ها نیز تا هفته پس از گذشت جراحی از میان خواهد رفت، از میان رفتن مقادیر تورم باقیمانده ممکن است تا ۶ ماه به طول بیانجامد.
عوارض لابیاپلاستی چیست؟
مشکلاتی که لابیاپلاستی می‌تواند ایجاد نماید، همان چیزهایی هستند که در اکثر جراحی‌ها دیده میشود: خونریزی، هماتوما و عفونت. شایع ترین مشکلی که وجود دارد، برش بیش از حد است. در حالیکه برخی زنان به دنبال کاهش بسیار زیاد لابیای درونی هستند، اما این مساله می‌تواند خشکی مزمن، زخم در نزدیکی دهانه واژن و درد به هنگام سکس را به همراه داشته باشد. مشکلات بیشتر در روش برش مثلثی پوست رخ می‌دهد، بخصوص اگر بیمار در معرض موادی باشد که منجر به باریک شدگی عروق خونی شود.
کوچک سازی کلیتوریس
وقتی که لابیای درونی (کوچک) کاهش پیدا می‌کند و بریده میشود، لابیای بزرگ بر روی هم چین خورده و شکل بدی به خود می‌گیرند و کلیتورال هود ریداکشن می‌تواند توازن در ظاهر آلت تناسلی زنانه را برقرار نماید. بافتهای اضافی با توجه به آناتومی فرد علامت گذاری خواهد شد. تفاوتهای بسیاری در شکل و مقدار این بافتهای اضافی وجود دارد. برش ایجاد شده لابیاپلاستی در برخی بیماران به شکل Y خواهد بود. معمولا از نخ بخیه جذب شدنی در بستن زخم استفاده میشود. در برخی از بیماران با کلاهک کلیتوریس سنگین، لابیاپلاستی بدون کوچک سازی کلاهک کلیتوریس منجر به ظاهری سنگین در قسمت بالایی خواهد شد. بکارگیری جراحی کلاهک کلیتوریس می‌تواند در چنین بیماران، توازن را در لابیاپلاستی برقرار نماید. انجام همزمان کوچک سازی کلیتوریس و لابیاپلاستی دارای نرخ رضایت بسیار بالایی، بیش از ۹۰ درصدی، است.
دوره ریکاوری کلیتورال هود ریداکشن
دوره ریکاوری در اینجا اصولا توسط لابیاپلاستی که همزمان با آن انجام میشود، تعیین خواهد شد.
خطرات جراحی کوچک سازی کلاهک کلیتوریس
از جمله خطرات این روش می‌توان به بروز خونریزی، هماتوما، عفونت، برش کم یا بیش از حد اشاره نمود.
جراحی لابیای بزرگ
بیمارانی که حس می‌کنند دارای لابیای بزرگی هستند یا حالتی آویزان به خود می‌گیرد، در انجام برخی فعالیتها مانند دوچرخه سواری ممکن است با احساس درد یا خجالت مواجه شوند. جراح پلاستیک، دو قسمت هلالی کوچک را از پوست لابیای درونی خواهد برید. مقدار پوست بریده شده به مقدار بافت اضافی بستگی دارد. در برخی موارد که با کمبود بافتهای چرب مواجهیم، می‌توان مقدار اندکی از چربی را بعد از لیپوساکشن به منطقه دیگری منتقل نمود. بخیه معمولا با استفاده از نخ جذب شدنی انجام میشود. نتیجه این کار معمولا لابیاهای بزرگ باریک تر خواهد بود. در بیماران با پوست اضافی، افتادگی لابیای بزرگ به هنگام ایستادن بیمار بهبود می‌یابد. در بیماران با حجم زیاد، این جراحی می‌تواند پروفیل کوچکتری (از کنار) را به همراه داشته باشد.
ریکاوری جراحی لابیای بزرگ
اکثر بیماران یک هفته از کار خود مرخصی می‌گیرند و در این مدت می‌توانند با اعمال یخی که داخل زیرشلواری یا داخل یک باند کشی قرار خواهد گرفت، تورم و درد را کاهش دهند. این کار به شکل ۲۰ دقیقه اعمال بسته و ۲۰ دقیقه برداشتن آن انجام میشود. بیمار همچنین می‌تواند دراز بکشد و باسنش را در سطحی بالاتر قرار دهد و این مساله نیز به کاهش تورم منجر خواهد شد. بیمار می‌تواند پس از گذشت ۶ هفته از جراحی، شروع به استفاده از تامپون و نزدیکی جنسی نماید. تورم ناشی از جراحی لابیای بزرگ، بسته به ضخامت بافت ممکن است ۶ ماه یا بیشتر به طول بیانجامد، اگرچه عمده تورم تا ۶ هفته پس از جراحی از میان خواهد رفت.
خطرات جراحی زیبایی لابیای بزرگ
از خطرات این جراحی می‌توان به خونریزی، هماتوما، عفونت، باقی ماندن محل زخم، کم بریدن یا زیاد بریدن.
مونس پلاستی
برخی زنان با مشکل توده های پوست جمع شده در بالای قسمت مودار واژن و زیر شکم مواجهند. این مشکل می‌تواند آنها را به هنگام پوشیدن مایو شنا و شلوارهای تنگ خجالت زده نماید. هدف از اجرای مونس پلاستی، کاهش مقدار بافتهای چربی و / یا پوست شل، و دلیل ایجاد پوستهای شل و آویزان است. گاهی اوقات مقدار پوست برداشته شده خیلی زیاد خواهد بود، در صورتیکه در دیگران تنها می‌توان به لیپوساکشن اکتفا نمود. انجام این کار برجستگی شرمگاهی را کاهش داده و از زیر لباس کمتر مشخص خواهد شد. در بیمارانی که با حالت آویزانی از مونس مواجه اند، برداشتن پوست اضافی می‌تواند از این آویزانی بکاهد.
دوره ریکاوری مونس پلاستی
ریکاوری چیزی حدود یک هفته به طول خواهد انجامید و محدودیت های جسمانی نیز بسته به گستردگی جراحی انجام شده چیزی بین دو تا شش هفته ادامه خواهد یافت. اگر پوستی جدا شده باشد، یک یا دو کانال برای تخلیه تراوشات در نظر گرفته خواهد شد و به نحوی برنامه ریزی خواهد شد تا در روزهای اول برداشته شوند.
خطرات مونس پلاستی
از خطرات مونس پلاستی می‌توان به خونریزی، دمل خونی، عفونت یا باقی ماندن محل زخم اشاره نمود.
واژینوپلاستی چیست؟
زنان بسیاری از شلی واژن پس از زایمان که در نتیجه کشیدگی بافتها و جداشدگی عضلات رخ می‌دهد و گاهی به حدی است که تامپون از آن بیرون می‌افتد، شکایت دارند و این مساله همچنین می‌تواند نارضایتی جنسی را نیز به همراه داشته باشد. در واژینوپلاستی عضلات جدا شده به هم نزدیک شده و غشاهای موکوسی قسمت پشتی واژن بریده میشود. پوستهای اضافی همچنین می‌تواند به دلایل زیبایی بریده شوند. وقتی که مقدار تنگ شدگی مشخص شد، گوه مثلثی در میان پوست واژن علامت گذاری میشود تا پوست اضافی برای بریدن معلوم شوند. بافتهای زیر پوست با بخیه هایی قوی تنگ می‌شوند. پس از تنگ شدگی کانال واژنی، غشای موکوسی نیز با بخیه هم به هم دوخته میشود. اگر پوست اضافی بیرون زده ای نیز وجود داشت، می‌توان آن را نیز به منظور ایجاد زیبایی بیشتر، برید. از نتایج این جراحی می‌توان به کانال واژنی تنگ تر و افزایش رضایت جنسی اشاره نمود.
دوره ریکاوری واژینوپلاستی
بیماران باید ۱ یا ۲ هفته مرخصی بگیرند و به استراحت بپردازند. ممکن است تا چند روز با درد عمیقی مواجه باشید و نباید تا ۸ هفته از تامپون استفاده نمایید و یا مقاربت جنسی داشته باشید. بسته به میزان تنگ شدگی اجرا شده، به برخی بیماران گفته میشود تا از متسع کننده استفاده نمایند.
خطرات واژینوپلاستی
از جمله خطرات واژینوپلاستی می‌توان به عفونت، خونریزی، درد و برخی مشکلات نادر اشاره نمود.
منبع خبر : برگرفته از drsolmazmohamadi
