چنانچه احساس می‌کنید که در حال ضعف و غش می‌باشید و یا اگر احساس سبکی سر دارید، آنگاه احتمالاً دچار سرگیجه شده‌اید. این وضعیت همچنین ممکن است جهت توصیف احساس ضعف یا عدم تعادل نیز بکار رود. بر اساس گزارشات داده شده، مشخص شده است که جمعیت سالخورده بیش از گروه جوان تحت تأثیر سرگیجه قرار می‌گیرند. همچنین، به نظر می‌رسد این وضعیت در افراد مسن تداوم بیشتری دارد. اگر چه، در اکثر موارد، سرگیجه نشان دهنده‌ی هیچ گونه اختلال شدید در بدن نبوده، اما وقوع مکرر آن مطمئناً می‌تواند فعالیت‌های روزانه‌ی شخص را تحت تأثیر قرار دهد.
علائم همراه با سرگیجه
سرگیجه، به لحاظ فنی، ممکن است به خودی خود به عنوان یک وضعیت پزشکی یا بیماری به حساب آورده نشود. در عوض، نشانه‌ای است، که ممکن است وجود مشکلی را در بدن نشان دهد. همانطور که قبلا ذکر شد، این حالت ممکن است جهت توصیف آنچه به عنوان سبکی سر و یا احساسی از غش می‌شناسیم، بکار رود. حس از دست دادن تعادل نیز ممکن است گفته شود یکی از علائمی است که با سرگیجه همراه است. بعضی افراد ممکن است حس کنند در حال شنا بوده و یا در هوا شناور می‌باشند. چرخش و دوران سر را فراموش نکنیم. این وضعیت به گونه‌ای است که فرد متأثر احساس می‌کند محیط اطراف در حال چرخیدن می‌باشد. هرچند تمام این علائم، تنها منحصر به افراد مسن نبوده و افراد جوان را نیز درگیر خود می‌سازد. اما از جهت دیگر، این علائم ممکن است با بیشتر شدن سن شدیدتر شود.
باید توجه داشت که مواردی وجود دارد که در آنها این علائم ممکن است با نشانه‌های دیگری همراه باشد که می‌تواند موجب بیشتر شدن نگرانی با در نظر گرفتن وضعیت سلامت فرد شود. این علائم ممکن است سردرد شدید، تاری دید، سفتی گردن، مشکلاتی در تکلم، مشکل در راه رفتن و از دست دادن ناگهانی شنوایی را شامل شوند.
همچنین، علائمی مانند درد قفسه سینه، تب بالا، صدمه دیدن سر و ضعف در اندام‌ها، هنگامی که همراه با سرگیجه رخ دهند، نیاز به تماس با فوریتهای پزشکی دارند.
علل سرگیجه
چنانچه غش را به عنوان نشانه‌ی همراه با سرگیجه در نظر بگیریم، علل احتمالی برای بروز چنین حالاتی ممکن است وجود یک بیماری باشد که موجب افت ناگهانی در فشار خون سیستولیک می‌شود. همچنین، بیماری‌های قلبی خاصی مانند کاردیومیوپاتی (اختلالی است در رابطه با عضلات قلب) و آریتمی قلبی (میزان غیرطبیعی انقباضات عضلانی در قلب)، وجود دارند که همچنین ممکن است سرگیجه را به عنوان یکی از علائم خود داشته باشند.
دوران سر ممکن است عواملی مانند التهاب در گوش داخلی، بیماری منیر، و دیگر بیماری‌های عصبی مانند سکته مغزی، فلج چندگانه، و غیره را به عنوان برخی از عوامل پشت سرگیجه داشته باشد.
یک عصب وجود دارد که گوش داخلی را به مغز متصل می‌سازد. این عصب ممکن است تحت تأثیر یک توده خوش خیم قرار گرفته و این امر ممکن است موجب به وجود آمدن این وضعیت نیز شود. بعضی افراد هنگامی دچار دوران سر می‌شوند که حالت و موقعیت سر خود را تغییر دهند. این امر به دلیل وضعیتی بنام بی‌پی‌پی‌وی (BPPV)، است که اختصارِ بیماری سرگیجه‌ی وضعیتی حمله‌ایِ خوش‌خیم می‌باشد. علت این بیماری مدتهای طولانی است که ناشناخته مانده است، اما در برخی موارد ضربه به سر مشخص شده است که با آن در ارتباط می‌باشد.
اکنون موضوع از دست دادن تعادل به میان می‌آید و با در نظر گرفتن آن به عنوان مرجع، مشکلات درونی گوش، اختلالاتی در دستگاه حسی بدن، و مشکلاتی در مفاصل و عضلات ممکن است به عنوان عاملین این حالت مورد ظن قرار گیرند. بیماری پارکینسون، اختلالات ستون فقرات، و دیگر بیماری‌های عصبی ممکن است خود را از طریق سرگیجه نیز نشان دهند. همچنین، برخی از داروها نیز ممکن است موجب شوند فرد احساس سرگیجه نماید.
نوع درمانی که برای این وضعیت در نظر گرفته می‌شود، به علت بوجود آوردنده‌ی آن بستگی دارد. به عنوان مثال، چنانچه مشخص گردید علت زمینه‌ای بیماری منیر است، آنگاه پزشکان آن را با کاهش توانایی بدن برای حفظ مایعات درمان می‌کنند. به همین ترتیب، بیماری‌های دیگر مانند BPPV، بیماری پارکینسون، و غیره، به منظور از بین بردن مشکل سرگیجه، درمان می‌شوند.
به عنوان نتیجه گیری، باید گفت که ضرورت دارد افرادی که دچار سرگیجه می‌شوند، اقدامات خود مراقبتی را نیز در خانه انجام داده تا از بروز عوارض شدیدی که ممکن است به هنگام روبرو شدن با سرگیجه رخ دهد، جلوگیری کرده باشند. این اقدامات ممکن است شامل ایمن ساختن خانه‌های خود در صورت سقوط، اجتناب از رانندگی در صورت بروز دوره‌های مکرر سرگیجه، استفاده از عصا در حین راه رفتن، و اجتناب از نوشیدن الکل و کشیدن سیگار می‌شود. همچنین، ضروری است که به به هنگام شروع این علائم مراقب و هوشیار بوده و در یک نقطه‌ی امن قرار گیرید. و لازم به ذکر نیست که بیماران هنگامی که مجبور به ترک رختخواب خود در شب هستند، از روشنایی مناسبی بهره برند.
