امروزه به دلیل تغییر شرایط زندگی، افراد بیش از گذشته درگیر بیماری‌های مختلف هستند بیماری‌هایی که در گذشته شیوع بالایی نداشته است. یکی از این بیماری‌ها دیابت است که می‌توان آن را یک بیماری مزمن دانست. این بیماری روی روابط جنسی افراد نیز تاثیر خواهد گذاشت تا جایی که بسیاری از شریک‌های جنسی افراد دیابتی از رابطه‌شان ناراضی هستند.
رابطه جنسی معمولا به دو بخش تقسیم می‌شود یکی میل جنسی و دیگری عملکرد جنسی است. میل جنسی به عملکرد مغز و رابطه عاطفی زوج‌ها بر می‌گردد و عملکرد جنسی علاوه بر رابطه احساسی و عملکرد مغز تحت تاثیر عضو‌های بدن و اندام‌های جنسی نیز هست. کسی که از دیابت رنج می‌برد نمی‌تواند عملکرد جنسی خوب و مناسبی داشته باشد.
البته داروهایی که افراد برای دیابت استفاده می‌کنند نیز عوارضی در پی دارد، بخصوص این که مجبورند این داروها را به مدت طولانی مصرف کنند.
آقایان بیشتر آسیب می‌بینند
معمولا اختلال روابط زناشویی هر دو جنس را درگیر می‌کند، اما شکایت آقایان در این زمینه بیشتر است و آنها نمی‌توانند به شکل مطلوبی شریک جنسی خود را ارضا کنند.
این مساله معمولا باعث اختلال در عملکرد جنسی آقایان می‌شود و نعوظ‌شان دچار مشکل می‌شود یا دیر به ارگاسم می‌رسند. همچنین مردان دیابتی ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر از سایر مردان به ناتوانی جنسی دچار می‌شوند.
مردان مبتلا به دیابت، علاوه بر احتمال ابتلا به ناتوانی جنسی، ممکن است به اختلال‌های جنسی دیگری از قبیل بیماری پیرونی، زودانزالی، دیرانزالی، برگشت انزال به عقب و بی‌میلی جنسی نیز مبتلا شوند. بخشی از این عوارض به پیشرفت بیماری دیابت و بخشی دیگر نیز به عوارض داروهایی مربوط است که بیمار برای کنترل عوارض دیابت مصرف می‌کند.
مردان مبتلا به دیابت به علل مختلفی به ناتوانی جنسی دچار می‌شوند. درگیری اعصاب محیطی، تنگی عروق و بویژه اختلال عملکردی پوشش داخلی رگ‌ها موسوم به اندوتلیوم که نقش عمده‌ای در نعوظ اندام تناسلی مرد ایفا می‌کند، پرفشاری خون و نارسایی مزمن کلیه‌ها ناشی از دیابت همگی به بروز و تشدید اختلالات جنسی در مردان می‌انجامد.
دیابت بر سلامت جنسی زنان چه تأثیری می‌گذارد؟
دیابت سبب بروز عوارضی بر اعصاب می‌شود. دیابت با تخریب اعصاب اندام تناسلی سبب می‌شود فرد بسختی به ارگاسم (اوج لذت جنسی) برسد. همچنین سبب خشکی واژن و مقاربت دردناک می‌شود. آسیب در حین مقاربت و ترس از افت قندخون نیز سبب کاهش اعتماد به نفس زنان مبتلا به دیابت می‌شود. چنانچه از پمپ انسولین استفاده می‌کنند نگرانی از محل قرار گرفتن پمپ در هنگام مقاربت یکی دیگر از عوامل بازدارنده محسوب می‌شود.
اولین استراتژی برای بهبود ارتباط جنسی، کنترل قندخون است؛ اما حتی زنانی که قند خونشان را بخوبی کنترل می‌کنند باز هم با چالش‌هایی در رابطه با مسائل جنسی روبه‌رو هستند.
خشکی واژن دیابتی‌ها، مشکلی قابل رفع
بیشترین مشکلی که زنان دیابتی در ارتباط جنسی با همسر خود از آن رنج می‌برند، خشکی واژن است. در واقع مشکلات احساسی نظیر افسردگی و تخریب اعصابی که مسئول نرمی و روانی واژن هستند، سبب بروز این مشکل می‌شود.
خشکی واژن یک سیکل دردناک است. چنانچه خانمی هنگام مقاربت به علت خشکی واژن درد داشته باشد، در مقاربت بعدی نیز انتظار درد را دارد و به دلیل ترس از درد خود را منقبض می‌کند که خود سبب ایجاد خشکی و درد بیشتر می‌شود.
خشکی واژن در زنان دیابتی علاوه بر تخریب اعصاب می‌تواند به دلیل عفونت قارچی نیز باشد که این موضوع به دلیل کنترل ضعیف قند خون بخصوص در زنان مبتلا به دیابت نوع ۱ بروز می‌کند.
در زنان مسن‌تر یائسگی و نوسانات هورمونی نیز نقش مهمی در ایجاد این حالت دارد. چنانچه نشانه‌های عفونت قارچی نظیر، خارش واژن، سوزش یا درد هنگام مقاربت یا هنگام ادرار وجود داشت باید از داروهای ضدقارچ برای کاهش این علائم کمک بگیرید.
درمان قطعی اختلالات جنسی دیابتی‌ها ممکن است؟
بهتر است افرادی که دیابت دارند با کنترل قندشان این مشکل را برطرف کنند و در این شرایط، قطعا بهترین راهکار، پیشگیری است.
البته طیف گسترده و متنوعی از درمان‌های دارویی خوراکی، تزریقی و حتی وسایل کمکی وجود دارد که بیماران با مراجعه بموقع به درمانگران اختلالات جنسی می‌توانند با تجویز آنها از این درمان‌ها و نیز مشاوره‌ها و تمریناتی که برای بهبود سلامت جنسی وجود دارد بهره‌مند شوند.
افسردگی، موثر در کاهش میل جنسی
معمولا کنترل ضعیف قند خون، سبب کاهش میل جنسی می‌شود. همچنین افسردگی که میان زنان از مردان بیشتر است علت دیگر کاهش میل جنسی است. برخی اوقات داروهای ضد افسردگی نیز می‌توانند سبب سرکوب میل جنسی شوند.
اگر احساس افسردگی یا اضطراب شما بیش از دو هفته به طول انجامید با پزشک خود مشورت کنید. مشاوره، دارو یا کاهش استرس می‌تواند به فرد کمک کند. چنانچه فرد از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کند و تصور می‌کند این داروها سبب کاهش تمایل او به ارتباط جنسی شده، باید با پزشک خود در مورد تغییر دارو و استفاده از داروی دیگری که عوارض جانبی کمتری روی تمایلات جنسی داشته باشد، مشورت کند.
