دلایل طولانی شدن زایمان
زایمان با مجموعهای از انقباضات شدید و مکرر شروع می‌شود. انقباضات یا درد زایمان را بیشتر در ناحیۀ پایین کمر و شکم حس خواهید کرد. این انقباضات به باز و گشاد شدن دهانۀ رحم کمک می‌کند که در نهایت به خروج نوزاد از رحم و تولد او منجر می‌شود. در اولین تجربۀ زایمان، فرایند زایمان از شروع درد و انقباضات تا خروج نوزاد، به طور متوسط ۱۲ تا ۱۸ ساعت طول میکشد.
این روند معمولاً در زایمان‌های بعدی سریع‌تر می‌شود و تقریباً به نصف زمان زایمان اول می‌رسد. گاهی زایمان بسیار کند پیش میرود و مدت آن طولانی‌تر از وضعیت عادی خواهد شد. طولانی شدن زایمان را میتوان از روی پیشرفت هر یک از مراحل زایمان و میزان نازک و گشاد شدن دهانۀ رحم تشخیص داد.
اگر پس از حدود ۲۰ ساعت انقباضات منظم رحم، هنوز کودک به دنیا نیامده است، احتمال دارد که زایمان طولانی‌مدت باشد. در یک بارداری تک‌قلو، به دنیا نیامدن کودک بعد از ۱۸ تا ۲۴ ساعت از آغاز درد و انقباضات، یک زایمان طولانی محسوب می‌شود. زایمان طولانی‌تر از ۱۶ ساعت در بارداری دو یا چندقلو، یک زایمان طولانی‌مدت محسوب می‌شود. موارد زیر می‌تواند در طولانی شدن زایمان تأثیرگذار باشد:
بزرگ‌جثه بودن جنین برای ورود به کانال زایمان
وضعیت نامناسب جنین برای زایمان
کوچک بودن بیش از حد کانال زایمان
ضعیف بودن انقباضات رحمی
خطرات طولانی شدن روند زایمان
زایمان طولانی‌مدت می‌تواند منجر به شرایط سندرم زجر تنفسی جنین یا دیسترس تنفسی شود، در چنین موقعیتی زایمان سزارین اورژانسی ضروری است. به همین دلیل، تحت نظر گرفتن وضعیت مادر و جنین در طول دوران زایمان اهمیت زیادی پیدا می‌کند. طولانی شدن روند زایمان می‌تواند برای کودک خطرناک باشد و باعث وقوع مشکلات زیر شود:
کاهش سطح اکسیژن مورد نیاز جنین
ضربان قلب غیرطبیعی جنین
وجود مواد غیرعادی در مایع آمنیوتیک
عفونت رحم
اقدامات پزشکی در صورت زایمان طولانی‌مدت
زایمان سریع یکی از آرزوهای زنان باردار است اما اگر روند زایمان شما بسیار کند پیش برود نیز نباید نگران نباشید، زیرا پزشک در این مدت، سلامت شما و نوزادتان را تحت نظر می‌گیرد. در طول فرایند زایمان، تیم پزشکی فاصلۀ بین انقباضات رحم و میزان قدرت این انقباضات را بررسی خواهد کرد. پزشک برای تحت نظر داشتن شرایط زایمان، کارهای زیر را انجام خواهد داد:
بررسی فشار داخل رحمی (IUPC): برای این کار یک لولۀ بسیار کوچک درون رحم و در کنار جنین قرار داده می‌شود. پزشک از این طریق می‌تواند زمان و شدت انقباضات رحم را متوجه شود. اگر پزشک احساس کند که انقباضات رحم به اندازۀ کافی شدت ندارد، ممکن است اکسی‌توسین یا همان پیتوسین را برای شما تجویز کند.
ارزیابی الکترونیکی مداوم قلب جنین (EFM): پزشک ضربان قلب کودک را به طور مداوم مورد بررسی قرار میدهد.
اگر روند زایمان شما طولانی شده، ممکن است به شما توصیه شود که مدتی استراحت کنید. گاهی نیز داروهایی برای کاهش درد زایمان و آرام شدن شما تجویز می‌شود. در ضمن ممکن است تغییر وضعیت بدن برای راحتی بیشتر مفید باشد. ارائه‌ی روش‌های درمانی، بستگی به دلیل پیشرفت کند مراحل زایمان دارد. اگر جنین وارد کانال زایمان شده و دهانۀ رحم نیز به شکل کامل باز شده باشد، پزشک ممکن است به کمک ابزارهای کمکی مثل فورسپس یا وکیوم، خروج نوزاد را از واژن تسهیل کند.
درصورتی‌که پزشک احساس کند برای زایمان نیاز به افزایش تعداد یا شدت انقباضات رحم دارید، ممکن است داروی اکسی‌توسین برای شما تجویز کند. این دارو به افزایش سرعت و شدت انقباض‌ها کمک می‌کند. درصورتی‌که انقباضات رحم، قدرت و فواصل مناسبی داشته باشد ولی زایمان طول بکشد، ممکن است انجام سزارین ضروری شود. همچنین اگر نوزاد بیش از حد بزرگ باشد یا دارو به تسریع زایمان کمکی نکند نیز انجام سزارین ضروری است.در مواقعی که زایمان طولانی می‌شود، ممکن است احتمال ایجاد عفونت در نوزاد وجود داشته باشد. به همین دلیل پس از زایمان نوزاد را در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزادان (NICU) قرار می‌دهند.
