ترسیدن کودک از سایه خود چه دلایلی دارد؟!

از حدود دو سالگی، کودکان مفهوم ترس را می‌شناسند. اولین علامت این آگاهی عکس العمل آن‌ها به سایه خود، صداهای بلند و ناگهانی، صدای سگ، تاریکی و گریه کردن در صورت بیدار شدن از خواب در تاریکی است.

این ترس‌ها کم وبیش تا حدود شش سالگی همراه کودک است که به تدریج باید تا شش سالگی خودبه خود از بین برود.

 هرگز ترساندن کودک را مبنای تربیت او قرار ندهید. زیرا این گونه روش های تربیتی، نادرست ترین شیوه به شمار می آید. به کارگیری ترس و وحشت کودک نه تنها شما را به هدف تربیتی خود نمی رساند، بلکه کار را خرابتر می کند و شما را از هدفتان دور می سازد و مشکلات دیگری را برایتان فراهم می آورد. تا جایی که امکان دارد از ایجاد موقعیت های ناخوشانید برای برانگیختن ترس در کودکان خودداری کنید.

دلایل ترس کودک از سایه خودش
۱- ذاتا خجالتی بودن کودک: بچه ها با استعدادهای خاص خود دنیا می آیند و بعضی ها طبیعتا خجالتی هستند. دوقلوهایی که در شرایط یکسان بزرگ می شوند می توانند نگرش های کاملا متفاوتی نسبت به ترس داشته باشند. یکی می تواند دائما مضطرب باشد در حالی که دیگری همیشه منتظر اتفاقات بعدی باشد.

۲- اجبار توسط دیگران: ترسیدن می تواند یک رفتار آموزش دیدنی باشد. والدین، خواهر برادر ها یا دیگر مراقبان می توانند با آموزش های غلط به بچه ها یاد دهند تا دائما احساس کنند در شرایط ترسناک هستند و بترسند. تحقیر کودکان به خاطر هیولاهای داخل کمد یا اشباح در تاریکی می تواند به آن ها یاد دهد تا از این ها بترسند.

۳- ترس ناخودآگاه: گاهی اوقات افراد نمی توانند متوجه شوند که چقدر کودکان می توانند حساس و باهوش باشند. کسی که از ارتفاع می ترسد یا از تاریکی، می تواند به طور ناخود آگاه این ترس را به کودکان هم انتقال دهد. مهم نیست که چقدر سعی کنید آن را پنهان کنید کودکان می توانند اضطراب شما را احساس کنند و آن را نسبت به خود بپذیرند.

۴- محافظت بیش از حد: کودکانی که زندگی محافظت شده ای دارند (خیلی از آن ها مراقبت می شود) می توانند از سایه ی خود هم بترسند. والدین بیش از حد مراقب، سعی می کنند از هر آسیب احتمالی ای جلوگیری کنند و به کودک اجازه نمی دهند چیزهایی که لازم است را تجربه کند و بر ترس هایش غلبه کند. کودکانی که اجازه ندارند چیزهای جدید را خودشان امتحان کنند به مرور زمان از هر شرایط جدیدی خواهند ترسید.

۵- تجربه های دردناک پس از سانحه: گاهی اوقات یک تجربه دردناک پس از سانحه برای یک بچه کوچک می تواند منجر به ترس شود. تصادف ماشین یا سقوط بد می تواند باعث اضطراب کودک شود و بر روی بخش های مختلف زندگی اش تاثیر بگذارد.

۶- عدم تعادل شیمیایی: وقتی واکنش های شیمیایی متفاوت در سلول های عصبی مغز به درستی متعادل نباشند می توانند پیام های غلطی بفرستند. بچه های مضطرب ممکن است این عدم تعادل های شیمیایی را داشته باشند و باعث شود آن طور که باید کار نکنند یا منجر به گریز از آن موقعیت برای فرد شود.

۷- خیال پردازی بیش از حد: بعضی از بچه ها فقط خیال پردازی بیش از حد دارند که باعث می شود از سایه ی خود نیز بترسند. بزرگسالان می دانند که محال ممکن است داخل سوراخ وان حمام کشیده شوند اما فقط با تصور آن، یک کودک می تواند آن را ممکن و واقعی بداند.

۸- عدم تجربه: کودکانی که در دوران کودکی شان تجربیات محدودی دارند، می توانند از هر چیز جدیدی که هیچ گاه قبلا با آن مواجهه نشده باشند، بترسند. کودکانی که هیچ وقت حیوانی بزرگتر از یک سگ کوچک یا گربه ندیده باشند، با دیدن اسب یا گاو از نزدیک به شدت می ترسند.

۹- گوش های حساس: صداهای بلند، رایج ترین و اولین ترس های نوزادان و بچه های کوچک هستند. کودکانی که گوش های حساسی دارند ممکن است اوقات سختی را برای غلبه بر ترس شان از صداهای بلند از وسایل خانه گرفته تا ماشین آلات سنگین داشته باشند.

۱۰- عادت نکردن به چراغ روشن: اگر کودکی واقعا از سایه ی خود می ترسد احتمالا هیچ وقت با این پدیده مواجه نشده است. ظاهرا بچه هایی وجود دارند که فقط روزهای ابری بیرون بوده اند و وقتی بار اول متوجه سایه خود می شوند می ترسند.

ترس های متفاوت می تواند هنگامی که کودک بزرگ می شود بیشتر شود اما با صبوری و آموزش های صحیح و به موقع ، اغلب بچه ها به تدریج ترس های دوران کودکی شان را از دست می دهند.
والدین باید اول سعی کنند دلایل ترس را شناسایی کنند و سپس با کودکان خود کار کنند تا به آن ها این قدرت را بدهند که بر هر چیزی که باعث می شود بترسند غلبه کنند. با پذیرفتن و شناختن ترس، کودکان می توانند با سایه های اشباح یا هر چیز دیگری که باعث ترس آن ها می شود مواجهه شوند و بر آن غلبه کنند.

منبع خبر : خبر تکمیلی از sorsore

دلایلی که کودک نوپا سرش را عمدا به جایی می کوبد و روش های درمان آن