اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، معمولا، علت مشخص و روشنی ندارد و معمولا آن را به ژنتیک و عوامل بیولوژیک نسبت می‌دهند. بیش‌فعالی، در بیش‌تر موارد، علت واضحی ندارد و معمولا به ژنتیک و عوامل بیولوژیک نسبت داده می‌شود. این اختلال که معمولا در پسرها، شایع‌تر از دخترهاست، در سن ورود به مدرسه، نمود بیش‌تری دارد.
اگر بیش‌فعالی فرزندتان از نوع پرتحرکی باشد
پس، معمولا بی‌قرار، لجباز و ناآرام بوده و نمی‌تواند یک جا بنشیند. انگار که یک موتور به پایش وصل کرده‌اند و او مجبور است دایم، در حرکت باشد. این بچه‌ها، چون نمی‌توانند خودشان را کنترل کنند، در مدرسه، معمولا، نظم کلاس را به هم می‌زنند یا روی صندلی‌شان بند نمی‌شوند و دایم در حال حرف زدن با بغل دستی و پشت سری هستند.
اگر بیش‌فعالی فرزندتان از نوع کم‌توجهی است
پس، معمولا، در حال رویاپردازی است و نمی‌تواند خیالاتش را مهار کند یا روی انجام یک کار به‌خصوص، تمرکز کند. این بچه‌ها، معمولا، به حرف کسی گوش نمی‌دهند و دایم، در استرس و اضطراب به سر می‌برند. آنها، در تحصیل هم موفقیت چندانی ندارند و افت تحصیلی، یکی از نشانه‌های بارز این اختلال است. یکی دیگر از خصوصیات این کودکان، فراموش‌کاری آن‌هاست که باعث می‌شود دایم، وسایل‌شان را گم کنند و داد مادر یا پدرشان را حسابی درمی‌آورند.
اگر بیش‌فعالی فرزندتان از نوع رفتارهای تکانه‌ای است
پس، معمولا، صبر و طاقت ندارد و اگر از او سوالی بپرسید، اجازه نمی‌دهد حرف‌تان را تمام کنید و میان کلام‌تان می‌پرد. دایم، دست و پاهایش را تکان می‌دهد و خیلی راحت، حواس‌اش پرت می‌شود.
خنثی‌سازی بمب
قرار نیست به فرزندتان، برچسب بچسبانید یا انگ بزنید، ولی از کنار بازی‌گوشی‌ها و بی‌قراری‌هایش، به‌راحتی نگذرید. مهم‌ترین نکته برای والدینی که فرزند بیش‌فعال دارند، این است که باید مدیریت رفتار مطلوب را یاد بگیرند تا بدانند در هر موقعیتی، چه‌طور با کودک برخورد کنند.
خیلی از والدین فکر می‌کنند برای آرام کردن فرزند بیش‌فعال‌شان باید او را تا جای ممکن، خسته کنند. به همین دلیل، او را به انجام ورزش‌های سنگین، تشویق می‌کنند؛ در حالی که این نوع ورزش‌ها، به خاطر این‌که به تمرکز و دقت فراوان، نیاز دارند، برای بچه‌های بیش‌فعال، انتخاب خوبی نیستند. به جای این قبیل ورزش‌ها، می‌توانید ژیمناستیک را امتحان کنید و به‌آرامی، تمرکز داشتن را به او یاد بدهید.
نکته
تشخیص بیش‌فعالی، برعهده شما نیست؛ بهتر است این وظیفه را به پزشک بسپارید.
رفتارهای خوب بچه‌های بیش‌فعال را تشویق کنید و رفتارهای ناخوش‌آیند، اما غیرآسیب‌زا را نادیده بگیرید.
بیش فعالی بچه ها باعث میشه خیلی از خانواده ها برای بچه دوم اقدام نکنند.
من از اون دسته هستم که شهناز میگه. سر تنها پسرم خیلی اذیت شدم و حاضر نیستم دوباره آن دردسرها را تجربه کنم.