نوزادان کمتر از ۲۴ هفته معمولاً زنده نمی مانند…
جنین در هفته چندم میتواند زنده بماند؟ ایا جنین ۲۷ هفته زنده میماند؟
نوزاد نارس قبل از هفته ی سی و هفتم بارداری به دنیا می آید. نوزادانی که کمتر از بیست و چهار هفته سن دارند به ندرت زنده می مانند.
نوزادان نارس نوزادانی هستند که بین هفته ی بیست و چهارم و سی و هفتم بارداری به دنیا می آیند، مراقبتهای ویژه این نوزادان بسته به این که چه سنی داشته باشند، متفاوت است.
مشکلات ناگهانی بدترین نوع مشکلات برای جنین هستند و کمترین میزان مشکل برای این نوزادان سندرم تنگی نفس (مشکل در تعویض گازهای تنفسی به خاطر وجود مایع و پروتئین انباشته شده در کیسه های هوایی و فرورفتگی کیسه های هوایی)، مشکل حسی به دلیل ضعیف بودن، احتمال بالای بیماری یرقان و حساسیت بدن نوزاد در برابر تأثیرات آن، افزایش آسیب پذیری نسبت به عفونت، نقصهای مادرزادی شامل نارسایی قلب و خطر خونریزی در مغز در نتیجه ی افزایش (هیدروسفال) است.
مراقبت از این نوزادان رنجور موجب بروز مشکلاتی است: جدا شدن ناگهانی ششها به دلیل فشار بیش از حد دستگاه اکسیژن، کوری با دید کم که مربوط به درمان با اکسیژن است، صدمه دیدن ششها به دلیل درمان تنفسی، اشتباه در تشخیص داروها و غیره.
نوزادان نارس تر و کوچکتر با مشکلات بیشتری مواجه می شوند: مانند فلج دماغی، کند ذهنی، اختلال در یادگیری، بینایی، شنوایی و گفتاری.
هیچ شکی نیست که بهترین درمان برای زودرس بودن نوزاد، پیشگیری است. گرچه این هدفی است که پزشکان تاکنون به آن دست نیافته اند. در صورت به دنیا آمدن نوزاد نارس باید مراقبت از آنها تحت شرایط خاص صورت گیرد تا احتمال بقا و بالا بردن میزان سلامت آنها وجود داشته باشد.
تحت مراقبتهای شدید از نوزادان تازه متولد شده نارس، کمتر از ده درصد نوزادان دارای وزن ۱۰۰۰ گرم یا کمتر و فقط ۵۰ درصد نوزادان با وزن ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گرم زنده می مانند. گرچه اکنون با پیروی از روشهای پیشرفته و دستگاههای مدرن این درصد در برخی نقاط دنیا به ۴۵ درصد یا بیشتر در مورد بچه های کمتر از ۱۰۰۰ گرم و ۷۰ درصد نوزادان با وزن ۱۵۰۰ گرم رسیده است. اما ممکن است همین کودکان نیز در آینده دچار معلولیت های شدید شوند.
نتایج نشان میدهد برخی از کودکانی که هنگام تولد هیچ امیدی به زندگی شان نبوده است، زنده مانده اند، اما با درجات مختلف دچار نقص و معلولیت شده اند.
در مورد نوزادان نارس و کوچکتر، والدین و پزشکان با یک معضل اساسی روبرو هستند. آیا درست است که با به کار بستن تکنولوژی مؤثر برای زایمان و بالا بردن مدت بستری در بیمارستان و شانس حفظ نوزاد، خطر به وجود آمدن نوزادی ناقص را قبول کرد؟ و آینده ای وخیم و پر درد سر را یک عمر تحمل نمود؟
تعیین این که معالجه یک نوزاد زودرس و کوچک چه مدت طول می کشد بیش از حد بغرنج و پیچیده است که بدبختانه تحت فشار زیاد صورت می گیرد. در این مراقبتها خطرات زیادی وجود دارند. اگر حال عمومی نوزاد خوب نباشد ممکن است طفلی معلول و ناقص به وجود آید. بهترین توصیه در این موارد این است که والدین از پزشک درخواست کنند آنها را در تشخیص احتمال بقای نوزاد و میزان خطر زنده ماندن او با وجود نقص عضو یاری کند و سپس خود، برای حفظ نوزاد تصمیم بگیرند.
نوزادانی که در هفته سی و دوم بارداری و قبل از آن به دنیا می‌آیند خطر مرگ و میر بالایی دارند، ولی امروزه به دلیل پیشرفت‌های پزشکی درصد زیادی از این نوزادان نارس زنده می‌مانند. برخی از پزشکان معتقدند که نوزادان زودرس که قبل از هفته سی و هفتم بارداری متولد می‌شوند، در معرض بالای خطر مرگ قرار دارند و آن دسته از نوزادانی هم که زنده می‌مانند دارای مشکلات جدی سلامت در طول زندگی آینده خود هستند.