داروهای ضدبارداری خوراکی چه تأثیری بر خطر سرطان پستان دارند؟
پاسخ مشاور:
قرصهای خوراکی ضدبارداری (OCها) را اولین بار در اوایل دهة شصت میلادی در دسترس زنان گذاشتند. درجة اطمینان، تأثیرگذاری و قابلیت بازگشت به حالت اولیة کارکرد قرصهای ضدبارداری (عموماً تحت عنوان «قرص» آنها را می‌شناسند) این قرص‌ها تبدیل به محبوب‌ترین وسيلة جلوگیری از بارداری شده است.
اگرچه، نگرانی‌هایی هم در مورد نقشی که هورمون‌های موجود در قرصهای ضدبارداری در برخی سرطانها بازی مي‌کنند و چگونگی تأثیر قرصهای هورمونی در شکل‌گیری آنها، ایجاد شده است.
از وقتی که قرصهای ضدبارداری وارد بازار شدند به‌قدر كفايت زمان گذشته است كه بتوان وضعيت تعداد زیادی از زنانی که سالیان دراز از این قرص‌ها استفاده می‌کرده‌اند بررسي كرد.
استروژن، بر رشد و تکامل رحم در سن بلوغ، ضخامت آندومتر (غشاء داخلی رحم) در نیمة نخست چرخة قاعدگی و بافت پستان در سرتاسر عمر، و بیش از همه در فاصلة بلوغ تا یائسگی، اثر مي‌گذارد. پروژسترون، که در نیمة آخر چرخة قاعدگی تولید می‌شود، غشاء داخلی رحم را برای پذیرش تخمک آماده می‌کند. اگر تخمك بارور شود، ترشح پروژسترون ادامه مي‌يابد، از آزادسازی تخمک‌های بیش‌تر از تخمدان‌ها جلوگیری می‌کند. از اين رو، به پروژسترون هورمون «حامی حاملگی» مي‌گويند و دانشمندان باور دارند که این هورمون اثرات جلوگیری کننده باارزشی دارد.
به پروژسترون دست‌ساز مورد استفاده در قرصهای ضد بارداری، پروژستین مي‌گويند.
از آنجايی که تحقیقات پزشکی مؤید این امر است که سرطانها برای شکل‌گیری و رشد نیاز به هورمون‌های جنسی طبیعی دارند، دانشمندان مشغول بررسی رابطة احتمالی استفاده از قرصهای ضدبارداری و خطر سرطان هستند. محققان توجه زیادی به مصرف‌کنندگان قرصهای ضدبارداری در ۴۰ سال گذشته معطوف کرده‌اند. این دقت باعث جمع‌آوری گنجينه‌اي از اطلاعات و داده‌ها در مورد استفاده از قرصهای ضدبارداری و شکل‌گیری برخی از سرطانها شده است، اگرچه نتایج این مطالعات همیشه همخوانی نداشته‌اند.
خطر سرطان ديواره داخلی رحم و تخمدان‌ها با مصرف قرص ضدبارداری کاهش می یابد، در حالي‌كه خطر سرطان پستان و دهانة رحم افزایش پیدا می‌کند.
