کودک در ١٤ ماه اول زندگی باید خواسته هایش بلافاصله انجام شود تا او را به اطمینان و احساس امنیت لازم برساند.
دو سالگی
تا دو سالگی خواسته های کودک باید تا جای ممکن زود انجام شود. در این سن کودک را در مواردی میتوان بین چند ثانیه تا یک دقیقه هم منتظر گذاشت.
دو تا پنج یا شش سالگی سن مناسبی برای آموزش صبر است!
بین دو تا پنج یا شش سالگی باید صبر را به کودک آموخت. کودک هر وقت چیزی خواست باید برآورده کردن خواسته او را کمی به تعویق بیاندازیم.
برای مثال بگوییم اول دستمو بشورم بعد بهت آب بدم. اول به بابا زنگ بزنم بعد بهت بستنی بدم. کودکانی که از دو سالگی صبر کردن را می آموزند و یاد میگیرند لذت را برای پاداشی بیشتر به تعویق بیاندازند در آینده انسان هایی بسیار موفقترند. البته یک نکته مهم در این بین وجود دارد و آن اینکه کودک باید مطمئن باشد که حرف شما حرف است و قول شما قول. به بیان دیگر از پایان دو سالگی باید پدر و مادر از فرزندشان بخواهند که برای هر کاری صبر کند.
چند ثانیه چند دقیقه و حتی ساعت و روز. بدین ترتیب کودک متوجه میشود رنج امروز مبنا نیست و رنج امروز و صبر امروز پاداشی در فردا به همراه دارد. کودک باید لذت و رنج امروز را با لذت و رنج فردا مرتبط بداند. صبر کردن یا به زبانی دیگر، به تاخیر انداختن لذت به باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است که از ابتدای ۳ تا ۶ سالگی فرصت پرورش آن است.
مطالعه انجام شده در این زمینه
دانشگاه استانفورد چهل سال قبل شروع به ازمایشی روی کودکان انجام داد. آنها کودکان را به اتاقی بردند و به آنها کلوچه دادند و به انها گفتند تصمیم با شماست، یا کلوچه رو الان بخورید یا اگر صبر کنید بعد از ١٥ دقیقه کلوچه دیگری به شما جایزه داده خواهد شد. کودکانی که صبر کردند در اینده در تحصیلات دانشگاهی و تمام مراحل دیگر زندگیشان به مقدار چشمگیری موفق تر بودند! صبر را از کودکی به فرزندانمان بیاموزیم.
