PGD يا تشخيص پيش از لانه گزيني جنين از روش های درمان ناباروری است. مي دانيم افزايش سن مادر و همچنين وجود بيماري هاي ژنتيكي در زوج هاي در معرض خطر مي تواند باعث افزايش خطر بروز ناهنجاريهاي كروموزومي در نوزاد شود.
در گذشته از روش هاي تشخيص ژنتيكي قبل از تولد موسوم به PND براي بررسي ناهنجاري هاي كروموزومي جنين قبل از تولد استفاده مي شد. اما در صورت تشخيص ناهنجاري در جنين، تصميم گرفتن در مورد سقط جنين براي زوج بسيار مشكل بود و صدمات جسمي و رواني را براي آنها در پي داشت.
اكنون با استفاده از روش هاي تشخيص ژنتيكي پيش از لانه گزيني موسوم به PGD مي توان از بروز اين مشكلات جلوگيري كرد.
روشPGD
شانزده الي هیجده ساعت بعد از انجام لقاح، تخمك ها را از نظر لقاح ارزيابي مي كنند و آن دسته كه داراي دو پيش هسته هستند را كشت مي دهند سپس در روز سوم هنگامي كه جنين در مرحله ۶ تا ۸ سلولي است يك يا دو بلاستومر را جدا و ارزيابي مي كنند.
موفقيت درمان در كنار PGD و با استفاده از اين روش جديد به چند دليل افزايش مي يابد:
۱- جنين انتخاب شده جنين سالمي است.
۲- از شكل گيري و تولد كودكان با ناهنجاريهاي ژنتيكي جلوگيري مي شود.
۳- براي برداشتن بلاستومر يا سلول هاي جنيني ناگزير سوراخي در كمربند جنيني يا زونا ايجاد مي شود كه اين مجرا مي تواند مبدأ لانه گزيني بهتر جنين در رحم باشد.
موارد كاربرد PGD
پاره اي از موارد كاربرد PGD به شرح زير است:
۱- بيماراني كه بيش از ۳ بار عمل IVF يا ميكرواينجكشن انجام داده اند، اما منجر به حاملگي نشده است.
۲- هنگامي كه سن خانم بيش از ۳۵ سال باشد.
۳- مواقعي كه ناهنجاري هاي ساختاري مانند ترانس لوكيشن (جابه جا شدن قطعات كروموزومي) در آزمايش كاريوتايپ زوجين وجود دارد.
۴- در سقط هاي مكرر كه عوامل ديگري براي سقط وجود نداشته است.
۵- تشخيص جنسيت در بيماري هايي مانند هموفيلي كه وابسته به جنس است و بروز آن به خصوص در پسران بيشتر از دختران است.
۶- بيماري هاي تك ژني مانند تالاسمي كه ممكن است در نوزاد بروز كند.
PGD: راهی برای پیشگیری از بیماری های ژنتیکی
باران محتشم3 مارس 20150 اشتراک‌گذاری
