۱. هر کودکی متفاوت است
هر کودک یک فرد خاص است و استعدادها و توانایی‌های خاص خودش را دارد. چه اهمیتی دارد که یک کودک در موسیقی استعداد دارد و دیگری ندارد؟ آن کودک ممکن است در ورزش استعدادی فوق‌العاده داشته باشد یا عاشق کتاب خواندن باشد. هیچکدام از این استعدادها بهتر از دیگری نیست، همانطور که هیچ بچه‌ای از بچه‌ای دیگر برتر نیست. به هیچ عنوان نباید طوری رفتار کنید که احساس کنند باید سعی کنند شبیه دیگران باشند.
۲. مقایسه کودکان ، بر اعتمادبه‌نفس آنها اثر می‌گذارد
یکی از مهمترین دلایلی که نباید فرزندتان را با بچه‌های دیگر مقایسه کنید این است که بر اعتمادبه‌نفس آنها اثر منفی خواهد گذاشت. آیا دوست دارید خودتان را مدام با دیگران مقایسه کنند؟ بیشتر مشکلات مربوط به ضعف اعتمادبه‌نفس در کودکی ریشه دارد، بنابراین کاری نکنید که آنها احساس کنند از دیگران پایین‌تر هستند.
۳. مقایسه کودکان با هم باعث خشم کودک می شود
مقایسات مستقیم باعث عصبانی شدن بچه‌ها میشود. وقتی برایشان مشخص میشود که به اندازه کافی خوب نیستند، نه تنها حس تلخی و ناراحتی نسبت به شما پیدا می‌کنند بلکه نسبت به آن خواهر و برادر و یا دوست هم همین حس ناراحتی و عصبانیت در آنها ایجاد میشود. آیا واقعاً می‌خواهید بین بچه‌هایتان خصومت ایجاد کنید؟ مطمئناً نه. پس از مقایسه کردن آنها با همدیگر خودداری کنید، حتی اگر تصور کنید متوجه آن نمی‌شوند، چون ممکن است کسی به اطلاع آنها برساند.
۴.با مقایسه کردن فرزندتان را برای شکست آماده می کنید
فرزندتان به مرور زمان این پیام را که به اندازه کافی خوب نیستند جذب کرده و کم‌کم آن را باور می‌کنند. اگر قرار نیست موفق شوید اصلاً چرا باید چیزی را امتحان کنید؟ و این دقیقاً همان اتفاقی است که می‌افتد. با این روش فرزندتان را فقط برای شکست آماده می‌کنید.
۵. مقایسه کردن کودک با هم در ذهن آنها ماندگار میشود
شاید تعجب کنید وقتی بفهمید که خاطرات این مقایسات تا چه مدت می‌تواند در ذهن فرزندتان بماند. مدت زمانی طولانی بعد از آخرین باری که به خاطر می‌آورید به فرزندتان گفته باشید، «چرا تو نمی‌تونی مثل برادرت باشی؟»، فرزندتان به خاطر خواهد داشت که چقدر احساس حقارت کرده است. این پیام خیلی زود در آنها ماندگار میشود، حتی اگر واقعاً در آن لحظه منظور خاصی نداشته باشید.
۶. مقایسه کودکان باعث خود خواهی آنها می شود
برعکس این مقایسات هم همینطور است. عاقلانه است که فرزندتان را به طریق مثبت هم با دیگران مقایسه نکنید. دوست دارید فرزندتان طوری بزرگ شود که تصور کند از بقیه آدمها برتر است؟ تحسین کردن بچه‌ها کار خوبی است اما باید مراقب باشید که به طور مداوم به آنها نگویید که از بقیه بچه‌ها بهتر و بالاتر هستند. اگر بخواهید آنها را خودخواه و متکبر بار بیاورید هیچ لطفی در حقشان نکرده‌اید.
۷. با سرعت خودشان رشد می‌کنند
دوران کودکی مسابقه‌ای برای اول شدن نیست. بچه‌ها با سرعت خودشان رشد می‌کنند. اما بیشتر اوقات والدین وقتی می‌بینند که فرزندشان در همان سن فرزند دوستشان راه می‌افتد یا به زبان می‌افتد، نگران می‌شوند. هیچ برنامه زمانی برای رشد کودکان وجود ندارد، به همین دلیل هیچ جای نگرانی نیست. مطمئن باشید که به زمان خودشان رشد خواهند کرد.
مقایسه کردن فرزندتان با دیگران تصویری منفی از خودشان به آنها می‌دهد
پدر یا مادر بودن یک مسابقه نیست و لازم نیست به بقیه والدین نشان دهید که فرزندتان چقدر بهتر از بقیه است یا نگران باشید که بقیه بچه‌ها بهتر از بچه شما هستند. فقط باید با محبت آنها را تشویق کنید که خودشان را باور داشته باشند و کمکشان کنید که توانایی‌های خودشان را کشف کنند.
شما چطور؟ آیا والدینتان در کودکی شما را با کودکان دیگر مقایسه می‌کرده‌اند؟ اگر اینطور است، فکر می‌کنید این مقایسه‌ها چه تاثیری بر شخصیت شما داشته است؟
مقایسه کردن تنها حس حسادت و نفرت را در کودک بیدار می کند.
ناهید ازغندری روانشناس کودک، عنوان کرد: تولد نوزاد در خانواده، در شرایطی که فرزند اول سن کمتری داشته خصوصا دو یا سه ساله، اشد اختلافات و مشکلاتی را ایجاد کرده و نکته‌ی مهمی که باید در نظر داشت این است که هر دوی آنها نیاز به محبت دارند.
به نقل از تبیان به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان وی تصریح کرد: نیاز به توجه و محبت حتی بیشتر برای فرزند اول لازم بوده زیرا و او در سنی است که کاملا عواطف را درک کرده حتی خرید اسباب بازی برای او در کاهش تنش‌ها می‌تواند بسیار مفید باشد.
ازغندی در ادامه گفت: بازگو کردن فواید داشتن خواهر یا بردار کوچکتر به او، دخالت دادن وی در کارهای فرزند دوم، یادآوری نیازها و خواسته‌های نوزادی خودش به صورت محبت آمیز و تشویق او در انجام رفتار مناسب با فرزند کوچکتر، از راه‌های کاهش مشکلات در خانواده‌ها است.
این روانشناس کودک در پایان گفت: هرگز فرزند بزرگتر را به خاطر رفتارهای نادرست با نوزاد و یا والدین به شدت تنبیه نکرده و خصوصا از کتک زدن او دوری کرده و اجازه دهید تا او در هوای کودکی خود بچگی و هیچ وقت وی را سرزنش نکرده و این خواسته را که تو بزرگتری و رفتارت هم باید مانند بزرگترها باشد، از او نخواهید.