روان‌شناسان بر این باورند که قبل از ورود فرزند دوم، در رابطه با فرزند نخست باید به نکات مهمی توجه کرد.
قدم نو رسیده را از پیش اعلام کنید.
– اگر فرزند ما نوپاست و درک زیادی از زمان ندارد، می‌توانیم خبر ورود خواهر یا برادرش را اندکی مانده به تولد، به او بدهیم. به او می‌گوییم که فرزند دیگری به این بدنیا می‌آید تا تو را از تنهایی بیرون آورد.
اگر فرزند اول، بزرگ‌تر است، از ماه‌های اولیه حاملگی می‌توان او را در جریان گذاشت و برایش توضیح داد که خانواده، از چهار یا پنج عضو تشکیل می‌شود؛ مادر، پدر، خواهر یا برادر. از مزایا و خوبی‌های داشتن او برایش صحبت کنیم؛ مثلا با هم بازی کردن، به پارک و گردش رفتن و…
– برایش توضیح دهیم که مدتی طول می‌کشد تا نوزاد بتواند هم‌بازیش شود. گریه‌ها و خوابیدن‌های طولانی‌مدت و ناتوانی‌های او را تعریف کنید. عکس‌های نوزادی فرزند اول را نشانش دهید و بگویید که تو هم زمانی، این‌طور بوده‌ای.
– کارها را به‌موقع انجام دهید. اگر فرزند اول، هنوز در اتاق شما می‌خوابد، زمان جداسازی او، لحظه تولد فرزند دوم نیست. شما باید قبل از تولد نوزاد، کارهای از قبیل جدا کردن اتاق خواب و تخت‌خواب و رفتن به مهدکودک را انجام داده باشید. نباید این ذهنیت را که عامل این تغییرات، فرزند دوم است، برای اولی ایجاد کرد.
– کودک را با خود همراه کنید. او را برای انتخاب تخت و کمد و سایر وسایل مورد احتیاج نوزاد، به خرید ببرید. اجازه دهید یک لباس را به سلیقه خود برای نوزاد بخرد و آن را به همه نشان دهید.
– نقش پدر را فراموش نکنید. تحمل دوران حاملگی، استرس و کارهای مربوط به نوزاد در راه، فشار زیادی را به مادر وارد می‌کند که می‌تواند به کیفیت رابطه مادر و فرزند اول، خدشه وارد کند. پدر، با حضور پررنگ‌تر خود و همکاری بیش‌تر و توجه کردن به فرزند اول، می‌تواند کمبود به وجود آمده را جبران کند.
– او را در جریان امور بگذارید. وقتی زمان زایمان نزدیک شد، بگویید که کی به بیمارستان می‌روید و کی بازمی‌گردید. برایش توضیح دهید که در زمان نبودتان، نزد چه کسی خواهد ماند و چه کسی از او مراقبت خواهد کرد.
حتما موقع رفتن، با او خداحافظی کنید و اگر خواب بود، برایش یک نامه بنویسید.
