سندرم آشیانه خالی اشاره به غمی دارد که والدین در زمان رفتن فرزندانشان از خانه احساس می کنند. این وضعیت در خانم ها شایع تر است، به خصوص آنهایی که نقش سرپرست اصلی را داشته اند. بر خلاف غم ناشی از درگذشت یک شخص عزیز، غم و اندوه آشیانه خالی اغلب قابل تشخیص نیست، زیرا فرزند بالغ آنها خانه را ترک می کند و این طبیعی به نظر می رسد. والدین غمگین در این موقعیت ممکن است از حمایت و همدردی کمتری برخوردار باشند. در بسیاری از موارد، سندرم آشیانه خالی با سایر وقایع مشکل زندگی مانند دوره یائسگی یا بازنشستگی ترکیب می شود.
پایان وظیفه مادری
سندرم آشیانه خالی می تواند هر دو والدین را تحت تاثیر قرار دهد، اما به نظر می رسد مادران حساس تر هستند. بسیاری از مادرها حداقل ۲۰ سال از عمر خود را به بزرگ کردن و پرورش فرزندان خود اختصاص می دهند، و به همین خاطر مادر بودن را نقش اصلی خود در زندگی می دانند. این حتی برای پرکارترین مادرها هم صدق می کند. وقتی آخرین فرزند خانه را ترک می کند، ممکن است مادر فکر کند که مهمترین کار او تمام شده است. مثل هر کسی که غیر کارآمد بودن را تجربه می کند، مادر نیز ممکن احساس بی ارزشی، درماندگی و عدم اطمینان به آینده خود داشته باشد. با این حال، بیشتر مادران به موقع با وضعیت سازگار می شوند. روانشناسان می گویند که گذار موفقیت آمیز از مادر به یک زن مستقل ممکن است بین ۱۸ ماه تا دو سال طول بکشد.
برخی والدین نسبت به سایرین حساس تر هستند
تحقیقات نشان داده است که برخی از والدین از بقیه حساس تر هستند. افرادی که رنج بیشتری از سندرم آشیانه خالی می برند، معمولاً موارد مشترکی دارند، از جمله:
- تغییری که استرس زا است، به جای اینکه چالش برانگیز باشد یا نیروی تازه به آنها بدهد.
- آنها ترک کردن خانه را یک تجربه دشوار و عاطفی می دانستند.
- ازدواج آنها ناپایدار یا رضایت بخش نیست.
- تجربیاتی مانند گرفتن کودک از شیر یا فرستادن بچه ها به مدرسه، برای آنها مسئله ای مشکل و ناراحت کننده بوده است.
- افرادی که برای شخصیت خود به نقشی که دارند متکی هستند ممکن است بیشتر از افرادی که احساس قدرت و ارزشمندی شخصیتی دارند، دچار ناراحتی و غم شوند.
- افرادی که تنها کار آنها وظایف پدر و مادری است، بیشتر از آنهایی که مشاغل و وظایف دیگری دارند، تحت تاثیر قرار می گیرند.
- والدینی که نگران هستند که فرزندانشان آمادگی به عهده گیری مسئولیت های بزرگسالان را ندارند، ناراحتی بیشتری را تجربه می کنند.
چالش های جدید
چالش هایی که والدین با سندرم آشیانه خالی با آن مواجه می شوند عبارتند از:
- ایجاد نوع تازه ای از ارتباط با فرزندان بالغ خود.
- بعد از سال ها حضور فرزندان، دوباره زن و شوهر در خانه با هم تنها هستند.
- پر کردن خلاء ناشی از نبود فرزندان در زندگی روزانه.
- عدم همدلی یا درک دیگران، که جدا شدن فرزند را به عنوان یک مسئله طبیعی و سالم در نظر می گیرند.
سایر مشکلات
غم و اندوه سندرم آشیانه خالی ممکن است با سایر اتفاقات زندگی همزمان شود، مانند:
- بازنشستگی
- یائسگی
- مرگ همسر
دوباره کار کنید
برخی از مادران (و پدران) که تمام وقت خود را صرف وظایف والدینی می کردند، به کار باز می گردند یا آموزش می بینند.
پیشنهادات شامل: نوشتن لیستی از همه چیزهایی است که به خودتان قول داده بودید که یک روز انجام دهید و سعی کنید تا آن رویاها را به واقعیت تبدیل کنید.
اهداف دست یافتنی برای خود تعیین کنید، برای مثال شروع دوره های کوتاه مدت در اولین قدم ها، واقع بینانه تر از شروع دوره های سه ساله است.
برای پیدا کردن فرصت های شغلی با دوستان و همکاران خود ارتباط برقرار کنید.
در انجمن های حرفه ای یا گروه های سرگرمی عضو شوید.
برای افزایش تعاملات اجتماعی به فعالیت های داوطلبانه مشغول باشید.
مقابله با استرس و افسردگی
اینکه فرزندتان خانه را ترک کرده است می تواند استرس زیادی برای شما ایجاد کند. توصیه هایی که برای کنار آمدن با این وضعیت می شود عبارتند از: اعتراف به غم و اندوه (حتی اگر احساس می کنید هیچ کس دیگری آن را نمی فهمد) و به خودتان اجازه بروز ناراحتی را بدهید.
مراسم هایی مانند تشییع جنازه به شما کمک می کند تا با تغییرات دشوار کنار بیایید. در مورد رفتن فرزندتان از منزل نیز ایده هایی داشته باشید تا در کنترل احساسات به شما کمک کند. پیشنهادات ما شامل کاشت یک درخت یا تغییر دکوراسیون اتاق فرزندتان است.
درباره افکار، احساسات و برنامه های خود با همسرتان صحبت کنید.
از دوستان دیگری که شرایط شما را درک می کنند و ممکن است سندرم آشیانه خالی را تجربه کرده باشند، راهنمایی و حمایت بگیرید.
برای سازگار شدن با شرایط به خودتان فرصت بدهید. از خودتان بیش از حد انتظار نداشته باشید، به خصوص در چند هفته یا ماه اول.
حالا که وقت بیشتری دارید، سرگرمی ها و علایق خود را دنبال کنید.
بعضی از افراد اعتقاد دارند داشتن یک دفتر برای امور روزانه برایشان مفید است، در حالیکه برخی دیگر با دعا آرامش می یابند. هر کاری برایتان مناسب است را انجام دهید.
تصمیم گیری های بزرگ را تا زمانی که با شرایط خود تطابق پیدا نکرده اید به تعویق بیندازید، مانند فروش خانه و رفتن به خانه کوچکتر.
به طور منظم به وضعیت سلامت خود توجه داشته باشید، مانند رعایت یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم.
اگر احساس می کنید در این ناراحتی غرق شده اید، از افراد متخصص کمک بگیرید.
از قبل برنامه ریزی کنید
اگر یکی از فرزندان شما از خانواده جدا شده است و هنوز بقیه فرزندان با شما زندگی می کنند، برای روزی برنامه ریزی کنید که همه فرزندان زندگی مستقل شروع کرده اند و خانه خالی از آنهاست. در طول زمان تغییرات کوچک ایجاد کنید تا پس رفتن آخرین فرزند از خانه دچار شک کمتری شوید. ممکن است با فکر و برنامه ریزی دقیق متوجه شوید که رفتن آخرین فرزند از خانه می تواند با کمی شادی همراه باشد، زیرا شما می توانید برنامه هایتان برای یک زندگی مستقل با همسر خود را اجرا کنید.
از کجا می توانم کمک بگیرم
شما می توانید برای کنار آمدن با این موقعیت با مشاور و روانشناسان مشورت کنید تا راهنمایی های لازم را بدست آورید.
جمع بندی
سندرم آشیانه خالی اشاره به اندوهی دارد که بسیاری از والدین هنگام رفتن فرزندشان از خانه برای زندگی مستقل، احساس می کنند.
این وضعیت به طور معمول در خانم ها بیشتر دیده می شود، افرادی که احتمالاً نقش سرپرست اصلی را داشته اند.
اگر یکی از فرزندان شما خانه را ترک کرده است و سایر فرزندان هنوز با شما زندگی می کنند، از قبل برای روزی که همه از خانه خواهند رفت برنامه ریزی کنید.
اگر ناراحتی شما را بیش از حد احاطه کرده است، از افراد حرفه ای کمک بگیرید.
