در صورت استفاده از وسایل پیشگیری، همچون کاندوم، احتمال سرایت ویروس ایدز بسیار بسیار کم است، حال چه این رابطه با فرد مبتلا باشد و چه اینکه با یک فرد سالم (واقعی و یا به ظاهر سالم) باشد. اما، در صورت پاره شدن کاندوم در حین رابطه جنسی با فرد اچ آی وی مثبت، احتمال انتقال وجود دارد.
احتمال سرایت اچ ای وی به هنگام آمیزش جنسی مقعدی بیشتر از آمیزش مهبلی (واژنی) است (به ویژه شخصی که مفعول واقع شده است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا قرار دارد). در هر دوی این نوع روابط جنسی استفاده از وسایل پیشگیری مثل کاندوم کاملا باید رعایت شود.
توجه داشته باشیم که احتمال انتقال عفونت (ویروس اچ ای وی) ممکن است با یک بار رابطه جنسی کم باشد اما این به معنی صفر بودن آن نیست!!!
دیده شده است که افراد فقط با یک بار رابطه جنسی محافظت نشده با یک فرد مبتلا، به این عفونت دچار شده اند.
اچ آی وی یک نوع ویروس است که وارد بدن فرد می شود و وی را حامل یا دارنده این عفونت می کند. تا زمانی که این ویروس در بدن وی باشد، می تواند ویروس را به فرد دیگری انتقال دهد.
ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، به حالتی اطلاق می شود که سیستم دفاعی بدن فرد دارای اچ آی وی ضعیف شده و توان مقابله با ویروس را ندارد. در این حالت این ویروس فرد را مستعد هر گونه بیماری و عفونت های فرصت طلب می کند، که دیگر بدن توان مقابله با آنها را ندارد. پس اچ ای وی، باعث ایدز می شود.
در حال حاضر زمان متوسط بین عفونت با اچ آی وی و ظهور علائم ایدز تقریبا ۱۰ سال است. این زمان به مقدار زیاد از فردى به فرد دیگر متفاوت است و به عوامل بسیار از جمله وضعیت سلامتى و رفتارهاى فرد بستگى دارد. در حال حاضر با تجویز درمان هاى موجود که تکثیر ویروس را مهار مى کنند، مى توان سرعت ضعیف شدن دستگاه ایمنى را کند کرد. همچنین مى توان از بعضى از بیمارى هاى همراه با ایدز پیشگیرى یا آنها را درمان کرد. بنابراین تشخیص زودرس آلودگى به اچ آی وی امکان انتخاب هاى بیشتر درمانى و پیشگیرى را فراهم مى آورد.
بر اساس یافته های پژوهشی، احتمال انتقال این عفونت در افراد شهری یا روستایی، و یا در گروههای اعتقادی و اخلاقی مختلف، یکسان است. این که چه چیزی باعث بالا بردن احتمال انتقال این عفونت در برخی از افراد می شود، نوع رفتارهایی است که این افراد دارند. افرادی که دارای رفتار پرخطر جنسی (عدم استفاده از کاندوم، رفتارهای جنسی نامتعارف مثل روابط جنسی دهانی–مهبلی، دهانی–مقعدی، و …) هستند، افرادی که دارای رفتارهای پرخطر تزریقی مواد هستند، از احتمال بیشتری برای دریافت این عفونت برخوردار هستند. حال این فرد خلافکار و یا بدون خلاف، و یا اینکه در شهر یا روستا باشد.
بر اساس یافته های علمی، نشان داده شده است که این ویروس از طریق تماس، اشک، عرق یا بزاق دهان منتقل نمیشوند. توجه داشته باشد که ویروس اچ آی وی از راههای زیر منتقل نمیشود:
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* تنفس هوای یکسان با فرد مبتلا
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* استفاده از وسایل غذاخوری مشترک با فرد مبتلا
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* تماس با سطح توالت فرنگی یا دستگیره در بعد از فرد مبتلا
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* نوشیدن از لیوان آب یکسان
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* استفاده از تجهیزات ورزشی مشترک در باشگاه ورزشی
* بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا
* حمام ها یا استخرهای عمومی
در حال حاضر برای این بیماری درمان قطعی وجود ندارد. داروهای موجود طول عمر افراد مبتلا را افزایش داده و مرگ را به تعویق میاندازند. در واقع پیشرفت بیماری را به تاخیر انداخته و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود می بخشد.
