آیا اوتیسم مادرزادی است؟/ جلوگیری از اوتیسم در بارداری

تغییرات ژن، یکی از دلایل ابتلا به اوتیسم است… سن بالای والدین بخصوص پدر، خونریزی، استفاده از داروهای روان درمانی در دوران بارداری، کمبود ویتامین دی و تبخال تناسلی نیز می تواند از علل پر خطر باشد…

علت اصلی اوتیسم چیست؟ آیا ژنتیکی است؟

تحقیقات گسترده ای در زمینه شناسایی علت اصلی اوتیسم صورت گرفته است.

برخی تحقیقات بی نظمی هایی را در مناطقی از مغز این افراد یافته اند.

برخی حاکی از وجود مقدارغیرعادی سروتونین و سایر انتقال دهنده های عصبی در مغز است.

این ناهنجاری ها به این موضوع اشاره دارند که اوتیسم می تواند براثر اختلال دررشد عادی مغز در اوایل دوران رشد جنینی ایجاد شده باشد که ناشی از نقایص ژن هایی است که رشدمغزی را کنترل کرده و ارتباط سلول های مغزی را با دیگر سلول ها تنظیم می کند ولی دراین میان همیشه نقش ژنتیک پررنگ تر بوده است.

پیش ازاین تحقیقات نشان داده بودند که در دوقلوهایی که یکی از آنها دچار اوتیسم است احتمال ابتلای قل دیگر حدود۹۰درصد است.

در برخی موارد هم مشاهده شده که والدین و برخی از اقوام فرد مبتلا به اوتیسم دارای اختلالات خفیفی در مهارت های اجتماعی و ارتباطی بوده اند.

در هر صورت عوامل ژنتیکی تنها علت ایجاد اوتیسم نیستند و عوامل محیطی هم سبب ایجاد این اختلال می شوند هرچند برخی محققان بر تعامل نسبی ژن و محیط مظنون هستند. برخی عوامل محیطی مانند مواجهه با پاسخ های ایمنی مادری در رحم یا اختلالات در زمان تولد، با همکاری عوامل ژنتیکی می تواند در بروز اوتیسم یا افزایش شدت بیماری موثر باشد.

آیا ژنتیک می تواند توضیح دهد چرا پسران بیشتر از دختران مستعد بروز اوتیسم هستند؟

شاید. دختران مبتلا به اوتیسم دارای جهش های بیشتری هستند و پسران مبتلا گاهی بیماری خود را از مادران بدون بیماری به ارث می برند. به طور کلی می توان گفت دختران در برابر جهش های ایجاد کننده اوتیسم مقاوم تر بوده و جهت بروز بیماری به نقص ژنتیکی بزرگتری نیاز دارند.

در واقع تحقیقات اخیری که صورت گرفته است جهش های ۴ ژن را در افراد مبتلا به اوتیسم نشان داده که می تواند از علل اصلی بروز این بیماری باشد.

همچنین محققان براین باورند که عوامل محیطی چون آلودگی هوا ، عفونت های ویروسی و سایر موارد نیز ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند سن بالای والدین بخصوص پدر ، خونریزی ، استفاده از داروهای روان درمانی در دوران بارداری نیز می تواند از علل پر خطر باشد.

ویژگی های اصلی در مبتلایان به اوتیسم
انجام اعمال تکراری

جهان از منظر این افراد بسیار پیچیده و غیرقابل پیش بینی است و ترجیح می دهند

اعمال ثابتی راانجام دهند تا بتوانند رخداد آن را پیش بینی کنند.

این کارهای تکراری و روزمره می تواند شامل رفتن یک مسیر ثابت از خانه به مدرسه یا محل کار یا خوردن غذای یکسانی در وعده غذایی ، تکان دادن مداوم بدن ، چرخش سر ، قراردادن اشیا روی یک خط ، عدم علاقه به تغییر دکوراسیون محیط اطراف ، بازی کردن با یک اسباب بازی ، بازی خاص یا تماشای یک برنامه تلویزیونی خاص و آسیب رساندن به خود از طریق فروکردن چیزی در چشم ، گاز گرفتن دست و آویزان کردن سرباشد. آنها دوست دارند برای انجام کاری همان روشی را انجام دهند که قبلا نتیجه خوبی داده است و تمایلی به تغییر در زندگی و عقاید خود ندارند.

حساسیت حسی
افراد مبتلا به اوتیسم معمولا نوعی حساسیت حسی را تجربه می کنند

این حالت ممکن است در یک یا ۵ حس بینایی شنوایی بویایی لامسه و چشایی مشاهده شود.

حال این حساسیت ممکن است بیش از حد یا کمتر از حد معمول باشد به عنوان مثال ممکن است صداهای پس زمینه ای این افراد را آزار دهد که دیگران حتی متوجه آنها هم نمی شوند این حساسیت باعث اضطراب و حتی بروز دردهای جسمانی در آنها می شود آنانی که حساسیت شان کم است امکان دارد درد یا دماهای بالا را حس نکنند برخی تکان خورده و دست های خود را برای ایجاد حس به هم می زنند تا به برقراری تعادل و کنار آمدن بااسترس ایجاد شده در خود کمک کنند.

علایق خاص
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم از علایق خاصی برخوردارند که از سنین نسبتا پایین در آنها به وجود می آید

این علایق در طول زمان تغییر پذیر بوده و میتواند شامل کارهای هنری موسیقی و کارهای کامپیوتری باشد

برخی ازاین علاقه ها نیز ممکن است عجیب باشد مثلا علاقه به جمع کردن زباله.

ناتوانی در یادگیری
این بخش از اختلال در افراد مبتلا به اوتیسم در جنبه های زندگی فرد تاثیر می گذارد ولی درجه این ناتوانی در افراد متفاوت است

برخی حتی می توانند به طور مستقل به زندگی خود ادامه دهند ولی برخی افراد وابسته ای هستند.

آزمایشات سونوگرافی در دوره بارداری، متداول است و اخیرا، پژوهشگران این موضوع که آیا احتمال وجود اختلال طیف اوتیسم در میان کودکانی که در رحم در معرض این روش قرار داشته‌اند، بیشتر است، تحلیل کردند.

نتایج این بررسی جدید نشان می‌دهد که:

 هیچ ارتباطی میان مدت‌زمان یا تعداد سونوگرافی دوره بارداری و تشخیص متعاقب اوتیسم در کودک وجود ندارد. این در حالیست که پیشتر یک گروه پژوهشی، ارتباطی آماری میان اوتیسم و سونوگرافی نفوذ موج عمیق طی سه ماه اول و دوم بارداری پیدا کرده بود.

دکتر "جودی ابوت" (Jodi Abbott)، نویسنده این پژوهش و پزشک مرکز پزشکی بوستون می‌گوید: عمق نفوذ در واقع فاصله میان مبدل دستگاه سونوگرافی(کاوشگر) روی پوست و نقطه‌ای که در سونوگرافی به آن نگاه می‌کنید است.

این پژوهش، در مجله " JAMA Pediatrics" به چاپ رسید.

عمق نفوذ

عمق نفوذ، دورترین نقطه‌ای است که با موج سونوگرافی قابل دستیابی است و هیچ ارتباطی با محل قرار گرفتن جنین یا بخش‌های دیگر ندارد.

همان‌گونه که در مجله "Ultrasound in Medicine" اشاره شده، فرکانس، با حرکت از میان بافت، جذب موج را افزایش می‌دهد؛ بنابراین اگر فرکانس بالاتر باشد، سونوگرافی به سطح کم‌عمق‌تری نفوذ خواهد کرد.

عمق نفوذ با توجه به سایز هر زن و تعداد بافت‌هایی که وی در شکم خود و در میان جنین و مبدل دارد، متفاوت است و تحت کنترل او نیست.

دکتر "ن. پاول رزمن" (N. Paul Rosman)، متخصص مغز و اعصاب "مرکز پزشکی بوستون" (Boston Medical Center) در آمریکا گفت: نتایج این پژوهش نشان می‌‌دهد سونوگرافی موجب اوتیسم نمی‌شود. در هر حال، هنوز نقص‌هایی در این پژوهش وجود دارد و برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، پژوهش بیشتری مورد نیاز است.

سونوگرافی و اوتیسم

سونوگرافی می‌تواند بافت‌ها را گرم کند که این موضوع مضر است و موجب ارتعاش بافت‌ها می‌شود. پیشتر این نگرانی وجود داشته است که آیا سونوگرافی، تاثیر منفی روی یک جنین در حال رشد به خصوص در نواحی مغز که در مراحل اولیه رشد حساس است، دارد.

رابطه بین مصرف ویتامین دی در دوران بارداری و ابتلا به اوتیسم
بر اساس مطالعات جدید، مادرانی که مکمل ویتامین دی در دوران باردرای مصرف می کنند، ممکن است به پیشگیری از اختلال اوتیسم در فرزندشان کمک کند. همچنین یافته ها نشان می دهد، زنان باردار با میزان ویتامین دی کم در هفته بیستم، بیشتر احتمال دارد که کودکان اوتیستیک داشته باشند.

زنان بارداری که در طول سه ماهه اول بارداری ویتامین دی مصرف می کنند، فرزندانی به دنیا می آورند که دارای اختلال اوتیسم نیستند. از این رو، مصرف مکمل های غذایی ویتامین دی در دوران بارداری اولیه، راه های جدیدی را برای پیشگیری از اختلالات عصبی ایجاد می کنند.

رابطه بین تبخال در دوران بارداری و ابتلا به اوتیسم
مطالعات نشان داده اند که عفونت تبخال در دوران بارداری، خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهد. اما نگران و عصبی نشوید، زیرا عفونت تبخال مادرزادی تنها هنگامی به اوتیسم منجر می شود که در دوران بارداری رخ داده باشد، لذا عفونت های قبلی و پیش از دوران بارداری خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش نمی دهد. ویروسی که باعث تبخال می شود، هرپس سیمپلکس نام دارد. ویروس هرپس سیمپلکس ۱ (HSV-1)، موجب تبخال لب و ویروس هرپس سیمپلکس ۲ (HSV-2)، موجب تبخال تناسلی می‌شود. اما در حقیقت ابتلا به ویروس هرپس سیمپلکس ۲ خطر ابتلای کودک به اختلال طیف اوتیسم را دو برابر می کند.

به عبارت دیگر، اگر شما آگاهانه یا ناآگاهانه ویروس تبخال را حمل می کنید و سپس باردار شوید، تحت تاثیر خطر داشتن یک کودک مبتلا به اوتیسم قرار نمی گیرید. اما اگر در اوایل بارداری به این عفونت دچار شده اید، کودک شما در معرض ابتلا به اوتیسم قرار می گیرد.

آلوده شدن به ویروس تبخال در دوران بارداری تنها یکی از عوامل بسیار (ژنتیکی و محیطی) است که می تواند باعث اوتیسم شود. حقیقت این است که ما هنوز نمی دانیم که اوتیسم چرا و چگونه اتفاق می افتد.

اگر تبخال دارید، یا نگران هستید که ممکن است تبخال داشته باشید و یا اخیراً بدان مبتلا شده اید، با پزشک خود درباره پیامدهای آن بر روی بارداری و جنینتان صحبت کنید و همیشه در طول بارداری یک رابطه جنسی ایمن داشته باشید.