در صورتی که خون ریزی شما به حدی است که لازم است هر یک یا دو ساعت، پد خود را عوض کنید و یا قاعدگی شما بیش از یک هفته طول کشید، دچار خون ریزی شدید هستید و باید با پزشک متخصص صحبت کنید…
بعضی خانم ها قاعدگی شدیدتری نسبت به سایر افراد دارند.
در صورتی که خونریزی قاعدگی بیش از ۷ روز طول بکشد، و با نوار بهداشتی کنترل نشود و یا حاوی لخته های بزرگ خون باشد، به عنوان منوراژی محسوب می شوند.
در بعضی موارد، این حالت می تواند با درد در قسمت پایین شکم همراه باشد. همچنین قاعدگی می تواند نامنظم باشد.
خونریزی های شدید قاعدگی می تواند منجر به کم خونی فقر آهن، از حال رفتن و خستگی گردد.
منوراژی بیشتر در خانم هایی که به سن یائسگی می رسند و یا زنان بالای چهل سال شایع است.
قرص های ضدبارداری خود را تغییر داده اید
با در نظر گرفتن این مساله که قرص های ضدبارداری هورمونی اغلب دوره های قاعدگی را تنظیم و سبک‌تر می کنند، منطقی است که با تغییر آنها و استفاده از قرص های غیر هورمونی و یا قطع مصرف، به طور کامل با قاعدگی های سنگین‌تر مواجه شوید.
اگرچه آی‌یودی ها می توانند قاعدگی ها را سبک‌تر کنند، اما آی‌یودی های غیر هورمونی نیز در بیشتر بانوان منجر به قاعدگی های سنگین‌تر می شوند. در صورت تداوم خونریزی های سنگین به مدت سه ماه، مراجعه به پزشک را فراموش نکنید.
در مرحله پیش از یائسگی قرار دارید
در شرایطی که بسیاری از بانوان جوان ممکن است خود را واجد شرایط قرار گرفتن در این دسته ندانند، اما مرحله پیش از قاعدگی – مدت گذار ۴ تا ۱۰ ماهه که به یائسگی ختم می شود – می تواند حتی برای بانوان ۳۰ ساله نیز شکل بگیرد. شما نمی توانید زمان دقیق یائسگی را پیش بینی کنید، اما تغییرات قاعدگی نخستین نشانه از تغییرات مرتبط با یائسگی محسوب می شوند.
از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می کنید
داروهای ضد انعقاد خون که اغلب به عنوان رقیق کننده های خون ارجاع می شوند، برای کمک به تجزیه لخته های خون خطرناک تجویز می شوند.
در شرایطی که داروهای ضد انعقاد خون مانند آسپرین به جریان راحت‌تر خون در بدن کمک می کنند و بر همین اساس، خطر حمله قلبی یا سکته مغزی را کاهش می دهند، اما همچنین این امکان را فراهم می کنند تا خون آزادانه‌تر به سمت پایین حرکت کند.
یک اختلال خون دارید
قاعدگی های سنگین غیرعادی ممکن است نشانه ای از یک اختلال خونی باشند. در شرایطی که انواع مختلفی از بیماری های خونی وجود دارند، بیماری فون ویلبراند یکی از نمونه های رایج است که افراد مبتلا به آن فاقد یک پروتئین ویژه انعقاد خون هستند.
فیبروئید (فیبروم) رحمی دارید
فیبروئیدهای رحمی، تومورهای غیر سرطانی کوچکی هستند که در رحم رشد می کنند و در شرایطی که ممکن است ترسناک به نظر برسند، اما مواردی بسیار شایع‌تر از آن چیزی هستند که فکر می کنید. یکی از علائم اصلی فیبروئید رحمی، خونریزی های سنگین است که گاهی اوقات با لخته های خون یا خونریزی بین دوره های قاعدگی همراه است. فرد باید برای بررسی دقیق به پزشک مراجعه کند. درمان فیبروئید رحمی گاهی اوقات می تواند به سادگی استفاده از قرص ضد بارداری یا داروهای دیگر باشد.
سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید
بانوان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک می توانند خوشه ای از کیست ها (اغلب با یک رشته مروارید مقایسه می شود) را در تخمدان های خود داشته باشند که می تواند به قاعدگی های سنگین‌تر منجر شود. تخمک گذاری که برای بانوان مبتلا به سندرم پلی کیستیک نامنظم است، موجب ریزش دیواره درونی رحم می شود. اگر این محرک نباشد، ضخامت دیواره درونی رحم افزایش می یابد و بعد موجب قاعدگی های سنگین‌تر می شود.
به عفونت مبتلا هستید
این مورد شامل عفونت های قابل انتقال از طریق رابطه جنسی می شود. گونوره، کلامیدیا یا هر گونه عفونت روی دیواره درونی رحم می تواند موجب خونریزی های سنگین شود. در نتیجه مراجعه به پزشک و بررسی شرایط در کوتاه‌ترین زمان ممکن ایده خوبی است. اگر به یک بیماری آمیزشی مبتلا هستید، داروهای مختلفی برای درمان آن وجود دارند.
عوارض خونریزی شدید قاعدگی چیست؟
خونریزی بیش از حد و یا طولانی‌مدت قاعدگی می‌تواند به دیگر عوارض پزشکی منجر شود، از جمله:
کمبود آهن: منوراژی ممکن است با کاهش میزان آهن بدن، سبب افزایش خطر ابتلا به کم خونی شدید (آنمی) گردد. علائم این بیماری شامل پوست رنگ پریده، ضعف و خستگی است. اگر چه رژیم غذایی نقش مهمی در کم خونی ناشی از فقر آهن دارد، اما دوره‌های شدید قاعدگی این مشکل را پیچیده‌تر می‌سازد.
درد شدید: شما ممکن است همراه با خونریزی شدید قاعدگی، گرفتگی‌های دردناک قاعدگی (دیسمنوره) را تجربه کنید. گاهی اوقات گرفتگی عضلات مرتبط با منوراژی آنقدر شدید است که نیاز به مصرف دارو و یا عمل جراحی دارد.
آزمایشات تشخیصی منوراژی یا قاعدگی شدید
ابتدا پزشک سؤالاتی را در مورد تاریخچه پزشکی و جزئیات سیکل قاعدگی مطرح خواهد کرد. همچنین یک معاینه بالینی انجام داده و احتمالاً یک یا چند تست زیر را توصیه خواهد کرد:
آزمایش خون: بررسی نمونه‌ای از خون شما ممکن است کمبود آهن (کم‌خونی) و دیگر عوارض مانند اختلالات تیروئید و یا اختلالات انعقادی خون را نشان دهد.
تست پاپ اسمیر: در تست پاپ اسمیر، سلول‌های دهانه رحم جمع‌آوری شده و به منظور تشخیص عفونت رحم، التهاب و یا تغییرات سلولی که سرطانی بوده و یا ممکن است به سرطان منجر شود، مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
بیوپسی آندومتر: پزشک ممکن است یک نمونه از بافت داخل رحم را مورد بررسی قرار دهد.
سونوگرافی: این یک روش تصویربرداری با استفاده از امواج صوتی است که تصاویری از رحم، تخمدان و لگن را در اختیار پزشک قرار می‌دهد.
بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات اولیه، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را توصیه کند، از جمله:
سونوهیستوگرام: در طول این آزمایش، مایعی توسط یک لوله از داخل واژن به گردن رحم تزریق می‌شود. سپس پزشک با استفاده از سونوگرافی، به جستجوی مشکلات دیواره و پوشش داخلی رحم می‌پردازد.
هیستروسکوپی: هیستروسکوپی شامل فرستادن یک دوربین کوچک از طریق واژن و گردن رحم به داخل رحم است و پزشک را قادر به مشاهده داخل رحم و یافتن مشکلات احتمالی آن می‌کند.
درمان خونریزی شدید قاعدگی (منوراژی)
درمان‌های خاصی که برای منوراژی به شما توصیه می‌شود، به تعدادی از عوامل بستگی دارد، از جمله:
سلامت کلی و تاریخچه پزشکی شما
علت و شدت بیماری
تحمل شما برای داروها و روش‌های درمانی خاص
درصد احتمال اینکه شدت خونریزی قاعدگی شما به زودی کاهش یابد.
قصد بارداری در آینده
اثرات و عواقب این وضعیت در زندگی شما
نظر و یا ترجیحات شخصی شما
درمان خونریزی شدید قاعدگی با دارو
مکمل‌های آهن
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
ترانکسامیک اسید
قرص ضدبارداری
پروژسترون خوراکی
IUD هورمونی (میرنا)
اگر علت خونریزی شدید شما مصرف داروهای هورمونی باشد، پزشک ممکن است با تغییر یا توقف این داروها قادر به درمان این بیماری باشد.
جراحی
در صورت عدم موفقیت دارو درمانی، شما ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید. گزینه‌های جراحی عبارتند از:
اتساع و کورتاژ (D & C): در این روش، برای کاهش خونریزی قاعدگی، جراح دهانه رحم را باز (گشاد) کرده و سپس مقداری از بافت پوشش درونی رحم را تراشیده و با ساکشن از رحم خارج می‌کند. اگر چه این روش متداول است و اغلب خونریزی حاد یا فعال را با موفقیت درمان می‌کند، اما در صورت تکرار منوراژی ممکن است نیاز به تکرار عملیات D & C یا کورتاژ تشخیصی باشد.
آمبولیزاسیون شریان رحمی: این روش مخصوص زنانی است که منوراژی آنها با فیبروم رحمی ایجاد می‌شود و شامل کوچک کردن هر گونه فیبروئید در رحم با مسدود کردن شریان‌های رحمی و قطع جریان خون است. در طول آمبولیزاسیون شریان رحمی، جراح یک کاتتر را از طریق شریان بزرگ در ران پا (شریان فمورال) عبور داده و آن را به سمت شریان‌های رحمی هدایت می‌کند و در آنجا میکروسفیرهای پلاستیکی را به درون این شریانها تزریق می‌کند.
اولتراسوند موضعی: این روش همانند آمبولیزاسیون شریان رحمی، خونریزی ناشی از فیبروئید را از طریق کوچک کردن فیبروئیدهای رحم کاهش می‌دهد. این روش با استفاده از امواج اولتراسوند برای تخریب بافت فیبروئید انجام می‌شود و هیچ‌گونه برشی مورد نیاز نیست.
میومکتومی: این جراحی شامل برداشتن فیبروم رحم است. بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروئیدها، جراح ممکن است میومکتومی را با استفاده از جراحی باز شکم (لاپاروسکوپی) از طریق چند برش کوچک و یا از طریق گردن رحم و واژن (هیستروسکوپیک) انجام دهد.
آندومتر: با استفاده از انواع تکنیک‌ها، جراح پوشش رحم (آندومتر) را به طور دائمی از بین می‌برد. پس از خارج کردن آندومتر، بسیاری از زنان پریود بسیار سبک‌تری خواهند داشت. اما بعد از تخریب آندومتر، بارداری می‌تواند سلامت بیمار را در معرض خطر قرار دهد. اگر شما عمل تخریب آندومتر را انجام داده‌اید، باید تا زمان یائسگی، از روش‌های قابل اعتماد یا دائمی جلوگیری از بارداری استفاده کنید.
برداشتن آندومتر: این عمل جراحی با استفاده از یک حلقه سیم الکتریکی برای از بین بردن پوشش داخلی رحم انجام می‌شود. هر دو روش تخریب آندومتر و برداشتن آندومتر موجب کاهش شدت خونریزی قاعدگی می‌گردد. به زنان توصیه می‌شود پس از این روش، از اقدام به بارداری خودداری کنند.
هیسترکتومی: روشی دائمی است که شامل برداشتن رحم و دهانه رحم بوده و باعث عقیم شدن و توقف دوره‌های قاعدگی می‌گردد. هیسترکتومی تحت بی‌هوشی انجام شده و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. برداشتن تخمدان (برداشتن تخمدان دو طرفه) در طی این جراحی ممکن است سبب یائسگی زودرس شود.
