اولین راهکار مقابله با این نوع رفتار است که باید به آرامی به او بگویید تا زمانی که این گونه رفتار می‌کند، خواسته اش را اجابت نخواهید کرد و باید تا هنگام اصلاح رفتارش به او توجه نکنید…
سیما منادی روانشناس و مشاور اظهار کرد: برخی کودکان در سن ۲ تا ۴ سالگی در موقعیت‌هایی که رنجیده، خجالت زده و یا خسته هستند اقدام به کتک زدن والدین خود می کنند که توصیه می‌شود برای اصلاح این رفتار، مهارت‌های اجتماعی و الگوهای رفتاری مناسب پیش از ورود به مدرسه به آنها آموزش داده شود.
وی با اشاره به ارائه راهکارهایی برای مقابله با این نوع رفتار کودک در ادامه تصریح کرد: ترک کودک همراه با جدیت و بدون پرخاش توسط والدین، اولین راهکار مقابله با این نوع رفتار است که باید به آرامی به او بگویید تا زمانی که این گونه رفتار می‌کند، خواسته اش را اجابت نخواهید کرد و باید تا هنگام اصلاح رفتارش به او توجه نکنید.
منادی افزود: یک گفتگوی صمیمانه با فرزندتان درباره آسیب‌هایی که رفتارهای ناپسندش می‌تواند ایجاد کند و ابراز نگرانی و ناراحتی شما از این کار ناشایست، همچنین تنبیه وی به معنای محروم کردن او از کارهایی که دوست دارد نیز نقش بزرگی در کاهش رفتارهای ناپسند کودک از جمله کتک زدن والدین دارد.
این روانشناس بیان کرد: اگر کودک شما همسرتان را کتک می زند، سعی کنید برای مدتی او را نادیده گرفته و به همسر خود توجه کنید، البته این بی توجهی نباید به مدت طولانی باشد.
وی اضافه کرد: بسیاری از والدین ممکن است نسبت به این رفتار کودک حساسیتی نشان ندهند، زیرا آنها معمولا این چنین استدلال می‌کنند که فرزندشان هنوز کوچک است و نیازی به برخورد جدی و مناسب با این رفتار او وجود ندارد و یا چون این رفتار صدمه‌ای برای آنان ایجاد نمی‌کند پس تداوم آن ایرادی ندارد.
منادی با تأکید براینکه توصیه می‌شود از همان سنین خردسالی مهارت‌های اجتماعی مناسب به کودک آموزش داده شود، افزود: یکی از بهترین زمان‌هایی که می‌توان الگوهای رفتاری مطلوب را در فرزندان تثبیت کرد، دوران خردسالی و سال‌های پیش از ورود به مدرسه است.
این روانشناس با بیان اینکه جلوگیری از تماشای فیلم‌های خشونت آمیز نقش مهمی در کاهش این رفتارها دارد،بیان کرد: وقتی کودک از این راه می خواهد به خواسته‌اش دست یابد تحت هیچ شرایطی کوتاه نیایید و خواسته‌اش را اجابت نکنید و در صورت اصرار نیز قاطعانه اما با مهربانی به او بگویید تا زمانی که این طور رفتار کنی من خواسته‌ات را انجام نخواهم داد. سپس به رفتار وی توجه کنید به محض آن که رفتار مطلوبی از خود نشان داد، او را مورد توجه و محبت خود قرار دهید.
راهبردهايي که براي تغيير اين رفتار مفيد واقع مي شود، شامل اين مراحل است:
* هر زمان که کودک اقدام به زدن شما کرد محيط را ترک کنيد، اين کار را بدون پرخاشگري انجام دهيد، اما قاطع باشيد.
* اگر کودک تان، همسرتان را مي زند براي مدتي او را ناديده بگيريد و به همسرتان توجه کنيد.
* وقتي کودک از اين راه مي خواهد به خواسته اش دست يابد تحت هيچ شرايطي کوتاه نياييد و خواسته اش را اجابت نکنيد. اگر هم اصرار کرد قاطعانه اما با مهرباني بگوييد تا زماني که اين طور رفتار کني من خواسته تو را انجام نخواهم داد. سپس به رفتار او توجه کنيد به محض آن که رفتار مطلوبي نشان داد به سمتش برويد و او را مورد توجه و محبت خود قرار دهيد.
* دريک گفت وگوي دوستانه و سرشار از ابراز محبت به طور دقيق آسيب هاي اين رفتارش را به او گوشزد کنيد، مثلا بگوييد: «من اين کار را دوست ندارم و خيلي غصه مي خورم»، همچنين پيامد انجام آن را گوشزد کنيد، به عنوان مثال بگوييد: «اگر به کتک زدن ديگران ادامه دهي برايت بستني نمي خرم.»
* شرايطي که ختم به اين رفتار مي شود را بررسي کنيد، مثلا پيش از اين رفتارتان با او چگونه بوده است؟ آيا براي مدت طولاني به اوتوجه نکرده بوديد و او براي جلب نظر شما، اين واکنش را بروز مي دهد؟! شرايط جسمي کودک چگونه است؟ آيا هرگاه ساعات خواب يا غذا خوردنش تغيير مي کند، بيشتر اين رفتار را انجام مي دهد؟ بهتر است عوامل موثر بر اين رفتار را شناسايي کنيد و در صدد رفع آن ها برآييد.
* به رفتارهاي خود دقت کنيد اگر شما نيز کودک را کتک مي زنيد و از اين طريق خواسته تان را به او تحميل مي کنيد، نمي توان انتظار داشت که او نيز از همين شيوه استفاده نکند.
* او را از ديدن کارتون ها يا انجام بازي هايي که در آن اعمال زور و پرخاشگري نمايش داده مي شود، منع کنيد.
* ابراز محبت خود به کودک را افزايش دهيد و تشويقش کنيد تا او نيز محبت خود را ابراز کند. مثلا نمايش يک رابطه مناسب بين مادر و فرزند را به صورت بازي با او تمرين کنيد.
* آن قدر براي کارهاي کم اهميت روي او فشار نياوريد که او رنجيده شود و دائم مخالفت کند. وقتي مکررا باعث درگيري هاي کوچک ميان خود و فرزندتان مي شويد جايگاه خود را در چشم او حقير مي سازيد و او هم نمي آموزد که شما در مقام والد او هستيد بلکه به ديد فردي به شما مي نگرد که با او رفتار خصمانه دارد.
* در پايان توصيه مي شود، چنان چه اين رفتار کودک همچنان تداوم يافت از راهنمايي هاي يک روان شناس متخصص در زمينه مشکلات کودکان نيز استفاده کنيد.
