والدین نسبت به گریه ی نوزادان خود بسیار حساس هستند. آنها صدای گریه ی سایر نوزادان را هم می شنوند اما تنها گریه ی نوزاد خودشان حس آشوب و دلهره و نیاز به پاسخ سریع در آنها ایجاد می کند. این معنای حس مادری و عشق به نوزاد است.
بعضی از نوزادان در هر شرایطی گریه ی یکسان دارند. گریه ای بلند و استرس آور. در این شرایط والدین به سختی می توانند دلیل گریه ی نوزاد را بفهمند. آنها گاهی نیاز دارند برای حل مشکل تمام راه حل ها را امتحان کنند.
گریه ی نوزاد در جمع دردسر های خاص خودش را دارد. هر شخصی نظر و پشنهادی می دهد. در روزهای اول که والدین تجربه و مهارت و اعتماد به نفس کافی را ندارند اینگونه نظرات استرس آنها را بیشتر می کند.
در این شرایط بهترین کار این است که والدین از اینگونه افراد فاصله بگیرند خونسردی خود را حفظ کنند و روی نوزاد و احساسات خود تمرکز کنند. به این نکته باید توجه کرد که نوزادان از احساسات پدر و مادر الهام میگیرند. آرامش شما به نوزادتان آرامش می دهد و استرس و تشویش شما نوزاد را مشوش می کند. به خاطر داشته باشید که این زمان ها گذراست.
سعی کنید بهترین پشنهاد را عملی کنید و از کمک و حمایت منطقی دیگران استفاده کنید. خیلی از افراد در این مواقع قصد کمک دارند ولی راه درست کمک کردن را نمی دانند.
.jpg)
گریه ی گرسنگی
این گریه با صدای آرام شروع می شود و کم کم اوج میگیرد. درست مثل حس گرسنگی که در معده حس می کنیم. و گریه ی نوزاد آنقدر اوج میگیرد که در نهایت قابل نادیده نباشد.
گرسنگی یکی از دلایل بیدار شدن نوزاد از خواب است. در ابتدا که نوزاد از خواب بیدار می شود .
در گریه ی گرسنگی نوزاد برای هرچه سریع جلب توجه والدین تلاش میکند به همین دلیل در این نوع گریه نوزاد نفس های سریع بین هر بار هق هق کردن می کشد و سعی در متمرکز کردن تمام انرژی خود روی گریه دارد. گریه ی گرسنگی بی صبرانه و اورژانسی و در نهایت غیرقابل نادیده گرفتن است.
نوزاد گرسنه بی وقفه و پیوسته گریه می کند و تا زمانی که سیر نشود دست از گریه نمی کشد. اما بعد از سیر شدن به سرعت آرام می شود.
گریه ی خستگی
تشخیص گریه ی خستگی از گریه ی گرسنگی سخت است. اما شاخص ترین تفاوت اختلاف در زمان هر هق هق است. در حالت خستگی نوزاد انرژی کافی برای هق هق کردن ندارد به همین دلیل اگرچه شیون های بلند سر می دهد اما این شیون ها حالت نزولی دارند گویا نوزاد از انرژی خالی می شود. وقفه ی بین هر شیون ، سکون بین گریه ها ، گاهی چرت زدن بین شیون ها نشان گریه ی نوزاد از خستگی است.
گریه ی خستگی گاهی بسیار گیج کننده است زیرا نوزاد درست قبل از ساکت شدن شیون های بلند سر می دهد که هیج نشانی از خستگی ندارد و والدین را مشکوک به گرسنه بودن نوزاد میکند.
اما گریه ی خستگی با نشانه های دیگر خستگی همراه است از جمله ، خستگی در چهره ی نوزاد و خمیازه گشیدن .
گریه ی درد
مشخصا این تشویش آور ترین نوع گریه است. این نوع گریه بلند و گوش خراش است و با هر شیون گویی نوزاد درد بدنی زیادی را متحمل میشود. گریه ی درد جیغ های پیاپی ، بلند و غیر قابل تحمل است.
گریه ی درد ناگهانی شروع شده، بلند و گوش خراش و اورژانسی است و در تمام کسانی که این صدا را می شنوند استرس ایجاد میکند.
گریه درد در مواردی که نوزاد دیگر نشانه های بیماری را نشان می دهد نیز دیده میشود . از قبیل افزایش دمای بدن و یا حالت تهوع.
تغییر در احساسات نوزاد همیشه نشانه ای از تغییرات جسمی اوست که بهتر است همیشه سریع پاسخ داده شود و در مواقع لازم با دکتر مشورت شود.
گریه ی پر سروصدا (بهانه جویی)
این گریه نشانه ی این است که حتی خود نوزاد هم به طور دقیق نمی داند چه می خواهد. نوزاد نه گرسنه است نه خسته ، تنها به دنبال جلب توجه است و البته نه توجه خیلی زیاد. گاهی حتی نوزاد در آستانه ی به خواب رفتن است و نیاز دارد فقط مقدار کمی انرژی باقی مانده را نیز مصرف کند تا بعد به راحتی به خواب فرو رود.
اینگونه گریه بیشتر از رویه کسل شدن و بهانه گرفتن است تا چیزی دیگر. نوزاد با این مدل گریه کردن تنها در پی نشان دادن عدم رضایت و ناخوشنودی خود و در مواری تنها تخلیه ی انرژی است.
در این مواقع نوزاد بیشتر از عضلات تنفسی بالایی قفسه ی سینه استفاده می کند، برخلاف گریه ی طولانی که از تمام عضلات استفاده می کند. در این حالت نوزاد بیشتر به دنبال تخلیه ی انرژی از طریق گلو و دهان است ، در این موارد گویی نوزاد سعی در صحبت کردن دارد و گاهی حتی نوزاد در طول این گریه ها تلاش در نشان دادن احساسات خود در صورتش دارد تا از این طریق پیام خود را منتقل کند.
والدین معمولا گریه های از روی بهانه جویی نوزاد را نادیده می گیرند و خوشبختانه بعد از مدتی نوزاد دست از گریه کشیده و به خواب می رود . اما همیشه این احتمال وجود دارد که در صورت بی توجهی این گریه ها دردسرساز شوند.
هرچه نوزاد بزرگتر شود، والدین با معانی مختلف گریه هایش بیشتر و بهتر آشنا می شوند.
گریه های غیرطبیعی
اگر نوزاد واقعا حال خوبی نداشته باشد، دیگر گریه نمی کند بلکه با ناله کردن خودش را بروز می دهد. برای مثال نوزادانی که کمبود آب دارند، خیلی آرام می شوند ، اغلب می خوابند و سروصدای زیادی نمی کنند. چیزی که صد البته بسیار نگران کننده است و نیاز به توجه پزشکی سریع دارد.
وقتی اقدامات معمول برای آرام کردن نوزاد از جمله ، غذا دادن ، بغل کردن ، حمام کردن ، لالایی کردن و راه بردن نوزاد ، جواب نمی دهد، نشان دهنده ی نگران کننده بودن شرایط است . در این حالت رفتارهای نوزاد با حالت عادی کاملا متوافت است.
گاهی نوزاد کاملا متفاوت از حالت عادی گریه می کند. در این موارد والدین باید به رفتارهای نوزاد کاملا توجه کنند و هرگونه تغییر رفتاری نوزاد نیاز به مشورت و کنترل پزشک دارد.
