مطیع نبودن بچه‌ها و نادیده گرفتن دستورهای والدین یکی از بزرگترین مشکلات پدر و مادرها است. بچه‌های امروزی خیلی راحت حرف شما را می‌شنوند و کار خودشان را می‌کنند!
۱- کم حرف باشید
بله؛ والدینی که زیاد حرف می‌زنند و مرتب به فرزندانشان امر و نهی می‌کنند باعث می‌شوند حرفشان خریدار نداشته باشد. به جای «بکن، نکن»های مکرر، یک بار حرفتان را بزنید و منتظر نتیجه باشید. بعد از آن، فقط وقت عمل به تنبیه یا تشویق است. یادتان باشد اگر حرف تان در دفعه اول مفید نبود، در دفعه دوم حتماً مضر خواهد بود!
۲- بچه را زیاد نپایید
درست است که می‌خواهید فرزندتان بعد از دستور شما فوراً آن را انجام دهد، اما این روش درستی نیست. خواسته‌تان را به کودک بگویید و به او زمانی برای اجرا بدهید. در این زمان مرتب او را نپایید و چک نکنید که ببینید آیا کارش را انجام داده یا نه.
۳- پیامد رفتار را نشان دهید
اگر فقط حرف می‌زنید و خواسته‌های بی‌پایان دارید اما در صورت بی‌توجهی کودک، پیامد رفتارش را نشانش نمی‌دهید، اشتباه تربیتی بزرگی مرتکب می‌شوید. فرزند شما باید بداند که متعاقب بی‌توجهی به حرف شما، یک تنبیه، یک محرومیت یا نتیجه بد انتظارش را می‌کشد.
۴- جای کودک عمل نکنید
اگر از فرزندتان می‌خواهید کیف مدرسه‌اش را آماده کند، در صورت سرپیچی او خودتان دست به کار نشوید. کودکی که می‌داند والدینش جای او کاری را انجام خواهند داد، ضرورتی نمی‌بیند که به حرف پدر و مادر اعتنا کند.
۵- از آن طرف بام نیفتید
گاهی پدر و مادرها تصور می‌کنند امر و نهی کردن و انتظار اطاعت داشتن از فرزند، قدیمی شده و یک والد امروزی نباید چیزی از فرزندش بخواهد. این یک خطای تربیتی است، هر قدر که دوره و زمانه عوض شده باشد، باز پدر و مادر هستند که تعیین می‌کنند کودک چه کارهایی انجام بدهد و چه کارهایی انجام ندهد. چرا که کودک به لحاظ شناختی، به این حد از رشد نرسیده که بداند چه چیزی درست است و چطور و چه زمانی باید آن را انجام دهد. کودک درست مثل نهالی است که اگر چوب تراز کنار آن نگذارید به چپ و راست خم میشود.
۶- اقتدار در عین محبت داشته باشید
امر و نهی کردن به کودک به معنای ظالم بودن یا خشن بودن شما نیست. در رابطه شما و فرزندتان عشق و احترام جای خود را دارد اما اقتدار شما هم باید حفظ شود و به‌عنوان یک والد همیشه باید دست برتر باشید. مسئولیت را برای فرزندتان تعیین کنید و از او انتظار داشته باشید آن را عملی کند.
سلام به همه خانواده های پر احساس و توانمند
متاسفانه یک تجربه تلخ در دوره مجردی داشتم دقیقا آفت خانواده مان پر حرفی بود، جر و بحث طولانی و اعصاب خمیر کن … واقعا یک ثانیه کسی به این زبان سرخ اجازه استراحت نمیداد.اضطراب، داد و بیداد…
نگرد،هیچ موفقیتی در چنین خانواده هایی یافت نمیشود
حتما شنیدید”علم و مهارت در سکوت آموخته میشود”
اکثر طلاق ها هم از کل کل زن و مرد هس
پس ارزش داره روی این سخنم فکر کنید و از کتاب ها و سخنرانی مدیتشن کمک بگیرید تا در سکوت به کمال برسید.
الان در منزل خودمون تا لازم نباشه صحبت نمی کنیم
نه به زور بلکه با علاقه و آگاهی!
همسایه های شلوغ و عصبانی داریم که با اینکه در ولادت و شهادت نذری می دند همیشه حالشان بد است و حتی نصف شب سر هم فریاد می کشند و در را محکم می کوبند!
با اینکه به سکوت اهمیت می دیم و پنجرها رو دوجداره کردیم بازم اذیت میشیم که بماند چه گناه کبیره ای از نادانی برخی ها حاصل میشه!
ما بیشتر سرگرم کارهای علمی و عملی هستیم
اگر هم اشکال و دلخوری از هم دیدیم
اون رو از طریق تلگرام یا… به هم ارسال می کنیم
و در کمال احترام حلش می کنیم
در خانه خیلی آهسته و کم حرف می زنیم چون فهمیدیم از بلند بلند حرف زدن جنگ و ناراحتی بوجود میاد.
دو فرزندم با همه بچه های مدرسه فرق داره
هر سال می گند چقدرآرام و صبورند
درساشون هم بسیارخوبه
این حاصل کوشش ما برای ایجاد یک محیط آرام و خداپرستانه اس.
جنگ در منزل پدری از سر سفره شروع میشد و پدر و مادرم راضی نمیشدند کسی به تنهایی غذا بخورد.
واقعا چه لزومی داشت رو هم هنوز نفهمیدم به جز اینکه هیچ یک از ما که الان دور از هم هستیم. متوجه شدیم که همدیگر را واقعا دوست نداریم حتی وقتی هم فراتر از احوالپرسی حرف بزنیم خاطرات تلخ مانع محبت بین ما می شود.
عزیزان پرحرفی الانم رو به حساب مهم بودن این نکته بذارید!
در پایان برای فعالان فرهنگی بخصوص عزیزان سایت نی نی نما و سایر دوستان در رسانه ها آرزوی برکت و کامیابی از خدا دارم! آمین
منم پدری داشتم که هرگز نتونستم به او نزدیک بشم و بهش بگم بابا دوستت دارم
اصلا آدم بدی نبود شب و روز برای رفاه ما تلاش میکرد
فقط از اون اقتدارها که در مطالب بالا خوندم داشت. یعنی
۶- اقتدار در عین محبت داشته باشید…
واقعا نشد حتی در نوجوانی در هم حل بشیم و حس یکی بودن بکنیم.
حالا به جای این اخلاق، من در زندگی خودم تکنیک *رفاقت* رو برای پسر و دخترم بکار گرفتم که روحیه دو طرفمون رو پر انرژی نگه میداره.
وقتی سرکار هم هستم نیازهاشون رو چک میکنم و فضا رو زنده نگه میدارم تا حس خوبی داشته باشند.
زندگی مانند رانندگیه هر لحظه باید یک تکنیکی رو بکار برد تا مشکلی پیش نیاد. چطوری بپیچی کجا ترمز کنی.حواست به علامت ها باشه دیگه
بیشتر بقول دوستمون مهارت و دانایی و صداقت و از این هنرهاست دیگه!
هموطن شاد باش
عرض کنم
بچه ای دارم که کافیه باهاش مخالفت کنی
تماما خشم و پرخاشگری میشه
هل دادن، پرتاب ستگ و .. داره
غیر منطقی و لجبازه متاسفانه
همه ی راه رو رفتم
هر از گاهی خواستم بزنمش
ولی میدونم چنین حقی ندارم
آدم بدی نیستیم
ولی ظرفیت هم حدی داره
طبیعت در نزدیکی منزل ما نیس
بیرون ببرم آروم بشه
خواهش دارم خبرسازی کنید
فضای سبز و تفریحگاه ها
رو برای آرامش مردم زیاد کنند
ممنون از طبیعت دوستان
منطقه ۹ تهران
یک راهکار خاص که نمی تونه برا اینهمه انواع لجبازی باشه…
عزیزان این عکس کودک کم تربیت رو می بینید
آدمیزاد بی اختیار عصبی میشه
در کلاس یوگا آموختم
بهتره همه جا برای گفتن منفی ها و جنگ ها با محوریت مثبت عمل کنیم…متشکر