Pepper
انواع فلفل:
سياه، سفيد، سبز، قرمز و دلمه اي. دارفلفل، هم شكوفة غلافي شكل درخت فلفل است كه شبيه خوشه آويزان گياه گندم است. اگر ميوة نارس درخت فلفل را بچينند و خشك كنند، فلفل سياه و رسيده خشك شدة آن، فلفل سفيد نام دارد. فلفل سياه و سفيد از لحاظ ميزان مواد معدني و ويتاميني به خصوص آهن، فسفر، كلسيم غني هستند و در هر ۱۰۰ گرم از آن، حدود ۳۰۰ كالري انرژي وجود دارد. به دليل وجود اين ميزان منابع حياتي در فلفل سياه، علاوه بر تقويت نيروي جنسي و رفع بي اشتهايي و ضعف عمومي بدن، به دليل طبيعت بسيار گرم و خشك، نقش زيادي در كاهش سردي و رطوبت معده، درمان سوءهاظمه و نفخ معده دارد. فلفل سياه از نظر طبيعت، از فلفل سفيد گرم‌تر است، طعم تند و سوزانندة فلفل به دليل مادة پيپرين است.
به نظر مي رسد كه فلفل قرمزِ تند سبب خرد شدن لخته هاي خطرناك خون در رگ ها مي شود. مردم تايلند روزانه چندين نوبت فلفل قرمز تند را به عنوان چاشني و ماده اي اشتهاآور مصرف مي كنند.
اثر فلفل قرمز تند، كوتاه مدت است، ولي مصرف مرتب و مداوم فلفل، سبب از بين رفتن لخته هاي خون مي شود و به اين علت مردم تايلند و هندوستان كمتر دچار بيماري انسداد شريان مي شوند.
البته بايد دقت داشت كه اگر بعد از مصرف فلفل يا غذاهاي ادويه دار دچار ناراحتي معده مي شويد، بهتر است كه از خوردن آنها خودداري كنيد.
مهم ترين مادة مؤثرة فلفل قرمز كاپسائيسين Capsaicin و تركيبات مربوط به آن است كه حدود يك و نيم درصد آن را تشكيل مي دهد. اين ماده اثر ضد درد موضعي بسيار قوي دارد و افزون بر اين كاروتنوئيدها، ويتامين هاي A و C و اسانس هاي فرار كه تعداد آنها در حدود ۱۲۰ گونه است دارد.
از پماد حاصل از عصارة فلفل قرمز براي رفع درد و اسپاسم عضلاني، روماتيسم، آرتريت و درد مزمن عضلة كمر به كار مي رود. البته ممكن است بعضي افراد نسبت به مادة مؤثره در فلفل قرمز حساسيت داشته باشند.
فلفل، گياهي است بالارونده و نيمه انگلي كه در حين بالا رفتن از درختان مجاور ريشه هاي اتفاقي از آن خارج مي شود و به ساقة درختان مجاور مي چسبد و از مواد غذايي درخت ميزبان براي حيات خود استفاده مي كند.
معمولاً ۹ ماه پس از ظهور گل ها، دانه هاي فلفل مي رسد و آمادة برداشت مي شود. اين گياه در ۱۵ گونه و نوع مختلف وجود دارد. در سرتا سر خطه اي از چين، هند و ساير مناطق خاور دور، فلفل در استعمال خارجي به عنوان محرك و قرمزكننده پوست به كار مي رود.
در مصرف داخلي نيز محرك اشتها، مُدر، بادشكن، ضدسم و براي رفع انواعي از مسموميت هاي غذايي به كار مي رود. فلفل براي گرم مزاجان مضر است، سينه و حلق را خراش مي دهد و براي كبد و كليه مضر است. زياده روي در خوردن آن سبب افزايش ترشحات معدي، مي شود و به همين دليل مبتلايان به ناراحتي هاي معده نبايد در خوردن آن افراط كنند، اما استفاده از آن به مقدار كم براي آنها مفيد است. مصرف بيش از حد فلفل، به وجود آورنده تاريكي چشم است و براي بيماري هاي دستگاه گوارش و مجاري ادرار، بواسير و سودا و كليه و جراحات داخلي بدن ضرر دارد و بايد با غذاهايي كه طبيعت سرد دارند، خورده شود.
تركيبات شيميايي مهم فلفل سياه: روغن فرار، پيپرين، پيپريدين، پيپريلين، پيپرولئين، پيپرانين و حدود صدها ماده شيميايي ديگر.
اگر كمي پودر فلفل قرمز را ۲۴ ساعت در مقداري روغن زيتون خيس كنيد و سپس آن را صاف كنيد. از عصارة فلفل به دست آمده، مي توانيد براي درمان دردهاي استخواني و عضلاني به شكل موضعي استفاده كنيد. فقط در نظر داشته باشيد كه از مالش زياد اين عصاره روي پوست خودداري كنيد تا دچار سوزش و حساسيت پوستي نشويد.
چنانچه فلفل سياه را در روغن زيتون بريزيد و بجوشانيد و از جوشانده صاف شده آن در محل درد يا فلج اندام ها و ناراحتي هاي عصب بماليد، مفيد است.
