دوقلوها با وجود تشابهات ظاهری و حتی ژنتیکی، مهارت‌های متفاوتی دارند. آنها ممکن است همزمان به حرف نیفتند یا با هم راه رفتن را یاد نگیرند…
رفتار صحیح با دوقلوها
در رفتارتان با بچه‌های دوقلو سعی کنید تا حد ممکن هویت فردی آنها را به رسمیت بشناسید و استقلال آنها را در نظر بگیرید. بازی‌های یکسان، لباس‌های یک شکل و … به معنی آن است که شما بچه‌ها را وادار به یک شکل شدن می‌کنید.
کودک با این کار‌ها یاد می‌گیرد که باید همیشه در حد و اندازه‌های قل دیگرش باشد، صرف نظر از اینکه استعداد‌های درونی او بیشتر یا کمتر از آن قل است، این موضوع باعث می‌شود او نتواند به قدر قابلیت‌های خودش رشد کند.
آنها را به نام دوقلوها صدا نزنید و مجبورشان نکنید کپی برابر هم باشند؛ مثلا از آنها نخواهید همیشه شبیه به هم فکر کنند، همیشه از عقاید یکدیگر پشتیبانی کنند و مثل هم زندگی کنند.
هیچ وقت برای تنبیه فرزندتان نگویید تو را کمتر از خواهر یا برادرت دوست دارم، به جای ارزش گذاری بر ویژگی‌های یکی از قل ها، بر ویژگی‌های مثبت هر کدام از آنها تاکید کنید.
به بزرگتری یکی از قل‌ها تاکید نکنید معمولا فرزندان بزرگ‌تر حقوق و حمایت بیشتری از طرف والدین دریافت می‌کنند.
دوقلوها با وجود تشابهات ظاهری و حتی ژنتیکی، مهارت‌های متفاوتی دارند. آنها ممکن است همزمان به حرف نیفتند یا با هم راه رفتن را یاد نگیرند.
ممکن است یکی از آنها درون‌گرا و دیگری برون‌گرا و یا اینکه یکی محافظه کار و دیگری جسور باشد؛ لذا از هر کدام از کودکان به اندازه خودش انتظار داشته باشید.
بچه‌های دوقلو را در یک مهدکودک یا مدرسه ثبت نام نکنید. اصرار نداشته باشید آنها همکلاس باشند. تا جایی که ممکن است بگذارید استقلال را یاد بگیرند و هویت خود را پیدا کنند.
بزرگ شدن آنها در محیط‌های متفاوت باعث می‌شود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی بیشتری کسب کنند و دوستان متفاوتی داشته باشند.
باید دوقلوها را به یک اندازه دوست داشت، همیشه به یاد داشته باشیم که شباهت به معنای تساوی نیست؛ در حقیقت آنها دو شخصیت کاملاً مستقل از یکدیگر هستند.
منبع خبر : yjc
