چرا نوزاد شما گریه می‌کند؟

پدر و مادر بودن یکی از لذت‌بخش‌ترین وظایفی است که ما انجام می‌دهیم. این وظیفه، در عین حال می‌تواند یکی از دشوارترین وظایف هم باشد.یکی از اولین چالش‌هایی که‌ والدین جوان و کم‌تجربه با آن رو به رو می‌شوند، این است که‌ چگونه با گریهء نوزادشان برخورد کنند.گریه کردن یک رفتار طبیعی روزمره در زندگی اکثر نوزادان است. تا وقتی آن‌ها نتوانند دست صحبت کنند،گریه کردن تنها راهی است که می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کرده، اعلام نمایند که به چه چیزی نیاز دارند. هر چند می‌دانیم گریه کردن طبیعی است، این رفتار هنوز هم می‌تواند تنش‌زا و اضطراب‌آور باشد. یادگیری بیش‌تر در مورد این که چرا اطفال گریه می‌کنند، می‌تواند به شما کمک کند که بیش‌تر احساس شکیبایی و اطمینان کنید و وظیفهء برآورده‌ ساختن نیازهای نوزادتان را بهتر انجام دهید.

برای نوزادان،گریه کردن ارتباط برقرار کردن است

گریه کردن، اصلی‌ترین روشی است که اطفال برای برقراری‌ ارتباط به منظور ارضای نیازهایشان در اختیار دارند. اطفال‌ نمی‌توانند از کلمات استفاده کنند تا به ما بگویند آن‌ها چه نیاز یا احساسی دارند یا چه چیزی دوست دارند. لگد زدن، دست تکان‌ دادن، چرخاندن سر و انواع مختلف گریه‌ها، «کلمات» آن‌ها به‌ شمار می‌آیند. از آن جا که بزرگسالان با زبانی متفاوت صحبت‌ می‌کنند، کشف این که نوزاد با گریه‌اش چه چیزی به آن‌ها می‌خواهند بگوید، از همان ابتدا برای والدین جنبهء معما گونه پیدا می‌کند. سروکار داشتن با یک نوزاد گریان وقتی بیش‌ترین ناراحتی‌ را به دنبال دارد که شما نتوانید بفهمید فرزندتان به چه چیزی نیاز دارد یا این که نتوانید به هیچ طریقی گریه کردن او را متوقف سازید. با وجود این، با مشاهده، شکیبایی و تجربهء کوشش‌های‌ مختلف، شما می‌توانید چیزهای زیادی در مورد این که نوزاد شما با گریه‌هایش چه می‌گوید، یاد بگیرید.

نوزادان بعضی از اوقات گریه می‌کنند. برخی از نوزادان خیلی‌ کم گریه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر خیلی زیاد گریه‌ می‌کنند. برخی به آسانی آرام می‌شوند، در حالی که آرام کردن‌ برخی از آن‌ها مشکل‌تر است.گریهء بعضی از نوزادان شدید است، در حالی که بعضی دیگر ناله می‌کنند. اگر چه ممکن است نوزادان‌ در چگونه گریه کردن با هم متفاوت باشند، ولی این که چرا گریه‌ می‌کنند، تقریبا همیشه دلیل متداول یکسانی دارد و آن دلیل این‌ است که: آن‌ها به چیزی نیاز دارند. نوزادان وقتی گرسنه یا مریض‌ باشند یا احساس ناراحتی کنند،گریه می‌کنند. ناراحتی آن‌ها ممکن است به خاطر این باشد که خودشان راخیس کرده‌اند، یا خیلی گرم یا خیلی سردشان شده است. آنان هم‌چنین اگر تنها، خسته یا کسل باشند، یا این که درد داشته باشند،گریه می‌کنند. شما می‌توانید تشخیص علت بسیاری از این گریه‌ها را یاد بگیرید و فورا به فرزندتان توجه و رسیدگی کنید.

صرف زمان برای درک علت‌ گریه‌های نوزادتان در آینده‌ نتایج مثبت در پی خواهد داشت. ما می‌دانیم نوزادی که‌ در چند ماه اوّل زندگی به‌طور مناسب و با دقت به نیازهایش‌ رسیدگی شود.احتمالا در آینده کم‌تر گریه خواهد کرد. مطمئن باشید که توجه فوری به‌ گریه‌های یک نوزاد باعث لوس‌ شدن او نخواهد گردید.

بعضی از مواقع برای شما مشکل‌تر است که بفهمید فرزندتان با گریه‌اش به چه چیزی می‌خواهد به شما بگوید. به‌ عنوان مثال،کشف علت گریه‌های نوزادی که کامل به دنیا می‌آیند،مشکل‌تر است.هم‌چنین نوزادی که مریض است‌ ممکن است کشف علت گریهء وی مشکل‌تر از یک نوزاد سالم‌ باشد. با این حال،در چنین شرایطی هم شما می‌توانید درک‌ نیازهای نوزاد را یاد بگیرید.

مواقعی که کشف علت گریه کردن نوزاد مشکل است

گاهی اوقات نوزادان به دلایلی گریه می‌کنند که حتی‌ حساس‌ترین والدین نیز می‌توانند آن‌ها را بفهمند. وقتی شما دریافتید که نوزادتان گرسنه، خیس، مریض، داغ، سرد و خسته‌ نیست با این که دردی ندارد، سایر کارهایی را که ممکن است در نوزادان احساس بهتری ایجاد کند،امتحان نمایید. به خاطر داشته باشید که امتحان هر مورد ممکن است فورا جواب ندهد، بنابراین به فرزندتان فرصت دهید تا متوجه تغییر گردد و آرام‌ گیرد. سپس اگر آن مورد، مؤثر نبود مورد بعدی را آزمایش کنید.

پشتش را نوازش کنید و به او اجازه دهید که صدای‌ آرامش بخش شما را بشنود.

به او اجازه دهید که یک آوای تکراری،از قبیل صدای‌ آرام قدم‌ها یا صدای یک صورت تراش برقی را بشنود.

او را بغل کرده، قدم بزنید.

او را به آهستگی تکان دهید.

برایش زمزمه کنید یا آواز بخوانید.

یک بطری را از آب گرم(نه آب داغ)پر کرده،در کنارش‌ بخوابانید.

یک پستانک را امتحان کنید،یا به او کمک نمایید شستن را پیدا کند و آن را بمکد.

تلاش کنید تا به آرامی آروغ بزند.

وضعیت بدنش را تغییر دهید:

او را به طور طاقباز در گهواره قرار دهید.

او را راست نگه دارید، طوری که بتواند از بالای‌ شانه‌هایتان ببیند.

او را جلو خودتان طوری نگه دارید که پشت او به شکم‌ شما چسبیده باشد.

او را به شکل بر روی دامن خود بخوابانید.

صرف زمان برای درک علت گریه‌های نوزادتان در آینده نتایج‌ مثبت در پی خواهد داشت.ما می‌دانیم نوزادی که در چند ماه اول‌ زندگی به طور مناسب و با دقت به نیازهایش رسیدگی شود، احتمالا در آینده کم‌تر گریه خواهد کرد.مطمئن باشید که توجه‌ فوری به گریه‌های یک نوزاد باعث لوس شدن او نخواهد گردید. در حقیقت،این کار به طور واقعی باعث پیشرفت او در ابعاد مهمی از زندگی خواهد گردید.این رویه هم‌چنین به او کمک‌ خواهد کرد که احساس نماید دنیایش ایمن و قابل پیش‌بینی است.

گریه مداوم

گاهی اوقات به نظر می‌رسد والدین هر کاری انجام می‌دهند، نمی‌توانند نوزادشان را آرام سازند.اغلب مردم علت گریهء مداوم‌ را«قولنج»می‌دانند. ما هنوز به درستی علت قولنج را نمی‌دانیم. برخی بر این باورند که علت قولنج،گاز معده،دیر هضمی یا حساسیت‌های غذایی است.برخی دیگر فکر می‌کنند که قولنج‌ وقتی اتفاق می‌افتد که نوزاد خیلی زیاد یا خیلی کم تغذیه شده‌ است.این نکته مهم است که بدانید شما به خاطر گریهء مداوم‌ نوزادتان مقصر نیستند.هم‌چنین مهم است به خاطر داشته‌ باشیم که نوزادان برای اذیت کردن ما یا به خاطر این که فکر می‌کنند ما والدین بدی هستیم،گریه نمی‌کنند.نوزادان قادر به‌ تفکر در مورد چنین چیزهایی نیستند.با این حال،شما احتمالا در مواجهه با چنین شرایطی احساس درماندگی، عصبانیت یا گناه خواهید کرد. در هر مواقعی چندین کار وجود دارد که شما می‌توانید برای رهایی از استرس و عصبانیت انجام دهید:

به خودتان استراحت بدهید. اگر ممکن است شخص‌ دیگری داشته باشید تا در چنین مواقعی از فرندتان مراقبت‌ کند. در غیر این صورت نوزاد را در یک جای امن و راحت‌ مثل تختخواب بچه قرار دهید و سپس مقداری قدم بزنید و اجازه دهید نوزادتان گریه کند، در حالی که شما آرامش دارید.

حمل نوزاد در داخل ساک مخصوص این کار یا حرکت‌ دادن نوزاد همراه با یک فعالیت آرامش بخش آهنگین را امتحان کنید.بگذارید نوزاد بفهمد که شما او را دوست دارید و می‌خواهید او احساس بهتری داشته باشد.

وقتی فرزندتان در طول روز گریه نمی‌کند،بارها این‌ عدم گریه کردن را به خودتان یادآوری نمایید.

به خاطر داشته باشید، وقتی هم که گریه می‌کند به‌ خودتان بگویید:وضعیت همیشه این گونه نخواهد بود.

نوزادان معمولا وقتی سه ماهه می‌شوند از قولنج بهبود می‌یابند. در نهایت این که هر چند احساس آشفتگی و ناراحتی‌ کردید، نوزادتان را شدیدا تکان ندهید، زیرا این‌ کار گریه او را متوقف نخواهد کرد و ممکن است باعث صدمه شدید یا حتی مرگ او گردد.

برای ارتباط برقرار کردن،دو نفر لازم است

برای برقراری یک ارتباط به دو نفر نیاز است،یکی آن که‌ می‌گوید و دیگری آن‌که گوش می‌کند. والدین باید به نوزادشان‌ گوش فرا دهند و هوشیار باشند تا پی ببرند که نوزاد آن‌ها چه‌ می‌گوید. درست همانند نوزادان، والدین نیز در توانایی برقراری‌ ارتباط با هم تفاوت دارند. برخی از والدین درمی‌یابند فهم این که‌ نوزادشان به چه چیزی نیاز دارد، ساده است و برخی دیگر این کار را مشکل‌تر می‌یابند. چیزهایی هستند که گوش دادن و فهمیدن‌ را برای یک بزرگسال مشکل می‌سازند.گاهی اوقات والدین وقتی‌ تجربهء زیادی در ارتباط با نوزادان ندارند، بی‌حوصله و درمانده‌ شده،تلاش برای فهم نیازهای نوزاد را متوقف می‌سازند. برای‌ والدین خسته یا والدینی که تحت فشار روانی قرار دارند، درک‌ علت گریه‌های نوزاد ممکن است خیلی دشوار باشد. پدر و مادری خوب بودن، مستلزم تلاش زیاد است و گاهی اوقات‌ والدین را بسیار خسته می‌کند. شما نیز اگر احساس کردید که‌ نیروی خود را از دست داده‌اید یا شکیبایی و درک شما کاهش‌ یافته است، توجه به نکات زیر ممکن است برایتان سودمند باشد:

با پدر و مادرهای باتجربه و مهربان صحبت کنید.

از افراد مطلع و دلگرم‌کننده کمک بگیرید.

فرزندتان را برای چند لحظه نزد دیگری بگذارید و اندکی استراحت کنید.

ارتباط برقرار کردن و درک نوزادان احتیاج به صرف زمان دارد. این نکته ممکن است مفید باشد که به خاطر داشته باشید فقط عدهء کمی از والدین به درستی می‌دانند وقتی نوزادشان گریه می‌کند جه کار باید بکنند.اما والدین خوب می‌دانند وقتی نوزادشان گریه می‌کند چه کار باید بکنند.اما والدین خوب می‌دانند که صرف زمان برای‌ فهم گریه‌های نوزادشان گامی مهم در جهت ارضای نیازهای او می‌باشد، و ارضای نیازهای نوزاد اولین گام در جهت ساختن‌ رابطه‌ای خشنودکننده با فرزندان است.