زمانی که دهانۀ رحم باز می‌شود، اما زایمان و خروج نوزاد صورت نمی‌گیرد، ممکن است پزشک از دستگاه‌هایی مثل وکیوم و فورسپس برای انجام زایمان استفاده کند تا جنین با توقف در کانال زایمانی مادر دچار عارضه نشود.
وکیوم و فورسپس، هر دو از وسایل رایج مورد استفاده در این شرایط است.
وکیوم یک دستگاه مکنده است که به سر جنین متصل می‌َشود و همزمان با فشار دادن مادر، جنین را به خارج از رحم می‌کشد. فورسپس هم یک ابزار انبری‌شکل است که اطراف سر جنین قرار می‌گیرد.
در هر دو روش، احتمال آسیب به نوزاد بسیار کم است. این که نوزاد در روند زایمان با ابزارهای کمکی آسیب ببیند یا خیر، به مهارت پزشک و عوامل دیگری مانند میزان همکاری مادر ارتباط دارد. در روش وکیوم، ممکن است نوزاد پس از تولد کبودی برجسته‌ای روی سرش داشته باشد که به مرور از بین می‌رود. همچنین امکان بسیار کمی هم وجود دارد که جنین در اثر فشار دچار خونریزی شبکیه شود. در روش فورسپس هم ممکن است روی سر و صورت نوزاد کبودی‌های ظاهر شود که بعد از چند هفته از بین می‌رود. همچنین در موارد بسیار نادری خطر آسیب به عصب صورت نوزاد هم وجود دارد.
و البته در مواردی استفاده از فروسپس و واکیوم، میزان دیسترس یا زجر تنفسی، عوارض مغزی شدید و عفونت باکتریایی خون (sepsis) را هم نشان داده است.
همچنین ریسک آسیب‌های زایمانی (ناحیه پرینه) در مادر بالاتر می رود.
