مهارت های بنیادی و تعادل کودک مانند راه رفتن، دویدن، پرتاب کردن و لی لی کردن از ۱۱ ماهگی شروع و تا ۶ سالگی تکمیل می شود.
در این زمان ترغیب کودک به انجام فعالیت های ورزشی تخصصی نه تنها کودک را نسبت به آن رشته ورزشی بی انگیزه می کند و اعتماد به نفس وی را از بین می برد، بلکه احتمال دارد به رشد وی نیز آسیب برساند.
کودک ۲ تا ۶ ساله:
کودکان ۲ تا ۶ ساله لازم است بیشتر در فعالیت های بدنی شادی آور و فرح بخش شرکت کنند. در این سن کودک، توانایی شرکت در ورزش های سازمان یافته مانند فوتبال، والیبال و … را ندارد زیرا توانایی های حرکتی و تعادلی کامل نیست و دامنه توجه او نیز محدود است.
در این سن، ورزش باید با حداقل آموزش همراه باشد و از ایجاد رقابت و مسابقه بین کودکان جلوگیری شود. هدف اصلی باید لذت بردن از بازی و ورزش باشد.
کودک ۶ تا ۱۰ ساله:
ورزش مناسب کودکان ۶ تا ۱۰ ساله : در این سن اگرچه مهارت های حرکتی پایه بدست آمده، اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم به وجود نیامده است، بنابراین کودک می تواند بطور محدود به ورزش های سازمان یافته بپردازد.
آموزش ورزش هایی مانند ژیمناستیک و شنا را برای کودکان ۶ تا ۱۰ ساله مناسب است. در این سن تاکید بر آموزش مهارت های اولیه ورزشی است، اما باید به رقابت و مسابقه کمتر اهمیت داده شود.
کودک ۱۰ تا ۱۳ ساله:
در مورد ورزش مناسب کودکان ۱۰ تا ۱۳ ساله نیز می توان عنوان کرد: کودکان و نوجوانان می توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت های تازه بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه به یک ورزش خاص نشان می دهند و می توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرفت کنند.
10 تا ۱۳ سالگی، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست، در سنین رشد شناختی و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی کودک افزایش یافته و می تواند حرکت های پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش های سازمان یافته و کم برخورد با رعایت اصول تمرین شرکت کند.
وی ورزش هایی مانند والیبال، بیسبال، فوتبال و دوچرخه سواری برای این سنین مناسب عنوان کرد.
ورزش های بسیار پر برخورد و یا ورزش هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف است مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس پس از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می شود.
شدت و مدت پرداختن به فعالیت های بدنی در کودکان و نوجوانان چه به شکل بازی و چه به شکل ورزش نباید آنقدر زیاد باشد که بر نقاط حساس و آسیب پذیر بدن کودکان اثر منفی داشته باشد.
از مهمترین آسیب های جسمانی فعالیت های سنگین که کودکان را تهدید می کند، آسیب به صفحات رشد استخوان ها بیان کرد و گفت: معمولا این تهدید در دختران از سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی و برای پسران ۱۳ تا ۱۷ سالگی است. در این دوره سنی تمرین سنگین با وزنه سنگین و پریدن های پیوسته به ویژه بر روی آسفالت یا سالن هایی که زمین آنها خشک است، به صفحات رشد استخوان ها آسیب وارد می کند و چون این صفحات در این سنین حالت غضروفی دارد، ملتهب می شوند و این امر سببب بسته شدن زودرس صفحات رشد استخوان ها خواهد شد.
دکتر غلامی
